ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
"அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், நீங்கள் பேசுவதைப் போன்று தொடர்ச்சியாகப் பேச மாட்டார்கள். மாறாக, அவர்களுடன் அமர்ந்திருப்பவர்கள் அவர்கள் சொன்னதை நினைவில் வைத்துக் கொள்வதற்காக, அவர்கள் அவ்வப்போது நிறுத்திப் பேசுவார்கள்.”

அனஸ் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், தாம் கூறுவது தெளிவாகப் புரிய வேண்டும் என்பதற்காக ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் மூன்று முறை திரும்பத் திரும்பக் கூறுவார்கள்.”

அல்-ஹஸன் இப்னு அலீ (ரழி) கூறினார்கள்:

“மக்களை வர்ணிப்பதில் திறமையானவரான என் தாய்மாமன் ஹிந்த் இப்னு அபீ ஹாலா (ரழி) அவர்களிடம் நான், ‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் பேச்சின் தன்மையை எனக்கு வர்ணித்துக் காட்டுங்கள்!’ என்று கூறினேன்.” அதற்கு அவர் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தொடர்ச்சியாக துக்கங்களில் அனுதாபம் கொண்டவர்களாகவும், சிந்தனையில் விடாப்பிடியாகவும், ஓய்வில்லாமலும், நீண்ட நேரம் மௌனமாக இருப்பவர்களாகவும் இருந்தார்கள்.

அவர்கள் தேவையற்ற முறையில் பேசமாட்டார்கள்.

அவர்கள் தங்கள் பேச்சை 'பிஸ்மில்லாஹி தஆலா (உயர்ந்தோனாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்!)' என்று கூறி தொடங்குவார்கள், அவ்வாறே முடிப்பார்கள்.

அவர்கள் ஆழமான பல அர்த்தங்களைக் கொண்ட எளிமையான வார்த்தைகளைப் பி-ஜவாமிஇல் கலிம் பயன்படுத்திப் பேசுவார்கள்.

அவர்களுடைய பேச்சு சுருக்கமாக இருக்கும், அது மிகையாகவோ அல்லது குறைபட்டதாகவோ இருக்காது.

அது பண்பற்றதாகவோ அல்லது இழிவானதாகவோ இருக்காது.

அவர்கள் ஒரு அருட்கொடை எவ்வளவு சிறியதாக இருந்தாலும் அதை உயர்வாகப் பேசுவார்கள், அதன் எந்த அம்சத்திலும் குறை காணமாட்டார்கள்.

உணவு, பானங்களை அனுபவிப்பவர்களை அவர்கள் கண்டித்ததும் இல்லை, புகழ்ந்ததும் இல்லை. மேலும் இவ்வுலக விஷயங்களுக்காக அவர்கள் கோபப்பட மாட்டார்கள்.

சத்தியம் மீறப்பட்டால், அந்தத் தவறை சரிசெய்யாமல் அவர்களால் இருக்க முடியாத அளவுக்குக் கடுங்கோபம் கொள்வார்கள்.

அவர்கள் தமக்காக கோபப்படவோ அல்லது தமக்காக வாதாடவோ மாட்டார்கள்.

அவர்கள் (ஒருவரை) அழைக்கும்போது, தமது முழு உள்ளங்கையாலும் சைகை செய்வார்கள்; ஆச்சரியப்படும்போது, அதைத் திருப்புவார்கள்; பேசும்போது, தமது கைகளால் சைகை செய்வார்கள்; மேலும், தமது வலது உள்ளங்கையை இடது கட்டைவிரலின் அடிப்பகுதியில் வைப்பார்கள்.

அவர்கள் கோபமாக இருக்கும்போது, திரும்பி, தமது முகத்தைத் திருப்பிக் கொள்வார்கள்; மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்போது, தமது பார்வையைத் தாழ்த்திக் கொள்வார்கள்.

அவர்களுடைய பெரும்பாலான சிரிப்பு, ஆலங்கட்டி மழை போல வெண்மையான பற்களை வெளிப்படுத்தும் புன்னகையாகவே இருந்தது.”