குர்ஆனைப் போன்ற ஒன்றை தங்களால் உருவாக்க முடியும் என்று குறைஷிகள் வாதிட்டனர்

குறைஷி இணைவைப்பாளர்கள், அல்லாஹ்வின் வசனங்கள் தங்களுக்கு ஓதிக்காட்டப்படுவதைக் கேட்டபோது, அவர்கள் கூறிவந்த நிராகரிப்பு, அத்துமீறல், கீழ்ப்படியாமை, மற்றும் வழிகேடான கூற்றுகளை அல்லாஹ் விவரிக்கிறான்,
قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَآءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَـذَآ
("(குர்ஆனை) நாங்கள் கேட்டிருக்கிறோம்; நாங்கள் விரும்பினால், இது போன்ற ஒன்றை எங்களாலும் சொல்ல முடியும்.")
அவர்கள் தங்கள் வார்த்தைகளால் பெருமையடித்தார்களே தவிர, தங்கள் செயல்களால் அல்ல. குர்ஆனைப் போன்ற ஒரு அத்தியாயத்தையாவது கொண்டு வருமாறு அவர்களுக்கு பலமுறை சவால் விடுக்கப்பட்டது, ஆனால் அந்த சவாலை சந்திப்பதற்கு அவர்களிடம் எந்த வழியும் இல்லை. அவர்கள் தங்களையும், தங்கள் பொய்யைப் பின்பற்றியவர்களையும் ஏமாற்றுவதற்காக மட்டுமே பெருமையடித்தார்கள். ஸயீத் பின் ஜுபைர், அஸ்-ஸுத்தி, இப்னு ஜுரைஜ் மற்றும் பிறரின் கூற்றுப்படி, அந்-நள்ர் பின் அல்-ஹாரிஸ் (அல்லாஹ் அவனைச் சபிப்பானாக) என்பவன்தான் இதைக் கூறியதாகக் கூறப்படுகிறது. அந்-நள்ர் பாரசீகத்திற்குச் சென்று ருஸ்தும், இஸ்ஃபந்தியார் போன்ற சில பாரசீக மன்னர்களின் கதைகளைக் கற்றுக்கொண்டான். அவன் மக்காவிற்குத் திரும்பிச் சென்றபோது, நபி (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்விடமிருந்து அனுப்பப்பட்டு மக்களுக்குக் குர்ஆனை ஓதிக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டான். நபி (ஸல்) அவர்கள் அந்-நள்ர் அமர்ந்திருந்த சபையை விட்டுச் சென்றவுடன், அந்-நள்ர் பாரசீகத்தில் தான் கற்றுக்கொண்ட கதைகளை அவர்களுக்குக் கூறி, பின்னர், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, கதைகள் கூறுவதில் நானும் முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களும், இருவரில் யார் சிறந்தவர்?" என்று பிரகடனம் செய்வான். பத்ர் போரில் அந்-நள்ரை முஸ்லிம்கள் பிடிக்க அல்லாஹ் அனுமதித்தபோது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தனக்கு முன்பாக அவனது தலையை வெட்டுமாறு கட்டளையிட்டார்கள். அது அவ்வாறே செய்யப்பட்டது. எல்லாப் புகழும் அல்லாஹ்வுக்கே.
أَسَـطِيرُ الاٌّوَّلِينَ
(...முன்னோர்களின் கட்டுக்கதைகள்) என்பதன் பொருள், நபி (ஸல்) அவர்கள் பண்டைய மக்களின் புத்தகங்களிலிருந்து நகலெடுத்துக் கற்றுக்கொண்டார்கள், இதைத்தான் அவர் மக்களுக்கு விவரிக்கிறார் என்று அவர்கள் வாதிட்டார்கள். இது ஒரு அப்பட்டமான பொய்யாகும், இதை அல்லாஹ் மற்றொரு வசனத்தில் குறிப்பிடுகிறான்,
وَقَالُواْ أَسَـطِيرُ الاٌّوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِىَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلاً - قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِى يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمَـوَتِ وَالاٌّرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُوراً رَّحِيماً
(மேலும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்: “இவை முன்னோர்களின் கட்டுக்கதைகள், இவற்றை அவர் எழுதிவைத்துக் கொண்டார், இவை காலையிலும் மாலையிலும் அவருக்கு ஓதிக்காட்டப்படுகின்றன.” கூறுவீராக: "வானங்கள் மற்றும் பூமியின் இரகசியத்தை அறிந்தவனாகிய அவன் (அல்லாஹ்) தான் இதை (இந்தக் குர்ஆனை) இறக்கினான். நிச்சயமாக, அவன் மிகவும் மன்னிப்பவனாகவும், மிக்க கருணையுடையவனாகவும் இருக்கிறான்.”) 25:5-6 தன்னிடம் பாவமன்னிப்புக் கேட்டுத் திரும்புபவர்களின் தவ்பாவை அவன் ஏற்றுக்கொண்டு அவர்களை மன்னிக்கிறான்.

அல்லாஹ்வின் தீர்ப்பையும் வேதனையையும் இணைவைப்பாளர்கள் கேட்டல்!

அல்லாஹ் கூறினான்,
وَإِذْ قَالُواْ اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَـذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
(மேலும் அவர்கள் கூறியதை (நினைவுகூருங்கள்): “யா அல்லாஹ்! இது (குர்ஆன்) உண்மையாகவே உன்னிடமிருந்து (வெளிப்படுத்தப்பட்ட) சத்தியம் என்றால், எங்கள் மீது வானத்திலிருந்து கல் மழையைப் பொழியச் செய் அல்லது எங்களுக்குத் துன்புறுத்தும் வேதனையைக் கொண்டு வா.”)
இது இணைவைப்பாளர்களின் பெரும் அறியாமை, மறுப்பு, பிடிவாதம் மற்றும் அத்துமீறலைக் குறிக்கிறது. அவர்கள், "யா அல்லாஹ்! இது உன்னிடமிருந்து வந்த சத்தியம் என்றால், எங்களுக்கு அதன் பால் வழிகாட்டி, அதைப் பின்பற்ற எங்களுக்கு உதவுவாயாக" என்று கூறியிருக்க வேண்டும். இருப்பினும், அவர்கள் தங்களுக்கு எதிராக அல்லாஹ்வின் தீர்ப்பை வரவழைத்துக்கொண்டு, அவனது தண்டனையைக் கேட்டார்கள். அல்லாஹ் மற்ற வசனங்களில் கூறினான்,
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَوْلاَ أَجَلٌ مُّسَمًّى لَّجَآءَهُمُ الْعَذَابُ وَلَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
(மேலும் அவர்கள் உம்மிடம் வேதனையை விரைவுபடுத்துமாறு கேட்கிறார்கள். ஒரு குறிப்பிட்ட தவணை இல்லாதிருந்தால், வேதனை நிச்சயமாக அவர்களுக்கு வந்திருக்கும். மேலும், அவர்கள் உணராத நிலையில் அது திடீரென அவர்களை வந்தடையும்!) 29:53,
وَقَالُواْ رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ
(அவர்கள் கூறுகிறார்கள்: “எங்கள் இரட்சகனே! கணக்குக் கேட்கும் நாளுக்கு முன்பே எங்கள் கித்தானாவை (எங்கள் நன்மை தீமைகளின் பதிவேட்டை, நாங்கள் அதைப் பார்க்கும்படி) எங்களுக்கு விரைவுபடுத்துவாயாக!”) 38:16, மேலும்,
سَأَلَ سَآئِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ - لِّلْكَـفِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ - مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
(கேள்வி கேட்பவர் ஒருவர் நிகழவிருக்கும் வேதனையைப் பற்றிக் கேட்டார். நிராகரிப்பாளர்களின் மீது, அதைத் தடுப்பவர் யாருமில்லை. உயர் பதவிகளின் அதிபதியான அல்லாஹ்விடமிருந்து (அது வரும்).) 70:1-3
பண்டைய காலங்களில் அறியாமையில் இருந்தவர்கள் இதே போன்ற விஷயங்களைக் கூறினார்கள். ஷுஐப் (அலை) அவர்களின் சமூகத்தினர் அவரிடம் கூறினார்கள்,
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفاً مِّنَ السَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّـدِقِينَ
(“நீர் உண்மையாளர்களில் ஒருவராக இருந்தால், வானத்திலிருந்து ஒரு துண்டை எங்கள் மீது விழச்செய்வீராக!”)26:187, அதேசமயம் குறைஷி இணைவைப்பாளர்கள் கூறினார்கள்,
اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَـذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
(“யா அல்லாஹ்! இது (குர்ஆன்) உண்மையாகவே உன்னிடமிருந்து (வெளிப்படுத்தப்பட்ட) சத்தியம் என்றால், எங்கள் மீது வானத்திலிருந்து கல் மழையைப் பொழியச் செய் அல்லது எங்களுக்குத் துன்புறுத்தும் வேதனையைக் கொண்டு வா.”)
ஷுஃபா அவர்கள் அப்துல்-ஹமீதிடமிருந்து அறிவிக்கிறார்கள், அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள், அபூ ஜஹ்ல் பின் ஹிஷாம்தான் இந்த வார்த்தைகளைக் கூறினான் என்று கூறினார்கள்.
اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَـذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
(“யா அல்லாஹ்! இது (குர்ஆன்) உண்மையாகவே உன்னிடமிருந்து (வெளிப்படுத்தப்பட்ட) சத்தியம் என்றால், எங்கள் மீது வானத்திலிருந்து கல் மழையைப் பொழியச் செய் அல்லது எங்களுக்குத் துன்புறுத்தும் வேதனையைக் கொண்டு வா.”)
எனவே அல்லாஹ் இந்த வசனத்தை இறக்கினான்,
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
(மேலும், நீர் அவர்களிடையே இருக்கும்போது அல்லாஹ் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான். மேலும், அவர்கள் (அல்லாஹ்விடம்) மன்னிப்புக் கேட்கும்போதும் அவன் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான்.)
இதை அல்-புகாரி பதிவு செய்துள்ளார்.

அல்லாஹ்வின் உடனடி வேதனையிலிருந்து கிடைத்த பாதுகாப்பு: நபி (ஸல்) அவர்களின் பிரசன்னமும் இணைவைப்பாளர்களின் பாவமன்னிப்புக் கோரலும்

அல்லாஹ் கூறினான்,
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
(மேலும், நீர் அவர்களிடையே இருக்கும்போது அல்லாஹ் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான். மேலும், அவர்கள் (அல்லாஹ்விடம்) மன்னிப்புக் கேட்கும்போதும் அவன் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான்.)
இப்னு அபீ ஹாதிம் அவர்கள் பதிவு செய்துள்ளார்கள், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், “இணைவைப்பாளர்கள் தவாஃபில் இறையில்லத்தைச் சுற்றிவந்து, ‘யா அல்லாஹ், உனக்குக் கீழ்ப்படிய விரைந்து வருகிறோம், உனக்கு எந்தக் கூட்டாளியும் இல்லை,’ என்று பிரகடனம் செய்வார்கள், அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் அவர்களிடம் கூறுவார்கள்,
«قَدٍ، قَد»
(போதும், போதும்.)
ஆனால் அவர்கள் தொடர்ந்து, ‘யா அல்லாஹ், உனக்குக் கீழ்ப்படிய விரைந்து வருகிறோம், உன்னுடன் இருக்கும் ஒரு கூட்டாளியைத் தவிர உனக்கு வேறு கூட்டாளி இல்லை, நீ அவனை உரிமையாக்கிக் கொள்கிறாய், ஆனால் அவன் உரிமையாக்கிக்கொள்வதில்லை!’ என்றும், ‘யா அல்லாஹ், உனது மன்னிப்பு, உனது மன்னிப்பு’ என்றும் கூறுவார்கள். அப்போது அல்லாஹ் இந்த வசனத்தை இறக்கினான்;
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ
(மேலும், நீர் அவர்களிடையே இருக்கும்போது அல்லாஹ் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான்...)”
இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் விளக்கமளித்தார்கள், “அவர்களுக்கு இரண்டு பாதுகாப்புக் கேடயங்கள் இருந்தன: நபி (ஸல்) அவர்கள், மற்றும் அவர்கள் (அல்லாஹ்விடம்) மன்னிப்புக் கோருதல். நபி (ஸல்) அவர்கள் சென்றுவிட்டார்கள், மன்னிப்புக் கோருதல் மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது.” அத்-திர்மிதீ அவர்கள் பதிவு செய்துள்ளார்கள், அபூ மூஸா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்,
«أَنْزَلَ اللهُ عَلَيَّ أَمَانَيْنِ لِأُمَّتِي»
(“அல்லாஹ் என் சமூகத்தின் நன்மைக்காக எனக்கு இரண்டு பாதுகாப்புக் கேடயங்களை இறக்கினான்)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
(மேலும், நீர் அவர்களிடையே இருக்கும்போது அல்லாஹ் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான். மேலும், அவர்கள் (அல்லாஹ்விடம்) மன்னிப்புக் கேட்கும்போதும் அவன் அவர்களைத் தண்டிக்க மாட்டான்.)
«فَإِذَا مَضَيْتُ تَرَكْتُ فِيهِمُ الْاسْتِغْفَارَ إِلَى يَومِ الْقِيَامَة»
(நான் இறக்கும்போது, மறுமை நாள் வரை அவர்களுடன் பாவமன்னிப்புக் கோருதலை விட்டுச் செல்வேன்.)
இந்த ஹதீஸிற்குச் சான்றாக, அஹ்மத் அவர்கள் தனது முஸ்னதிலும், அல்-ஹாகிம் அவர்கள் தனது முஸ்தத்ரக்கிலும் பதிவு செய்துள்ள ஹதீஸ் உள்ளது. அதில் அபூ ஸயீத் (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்,
«إِنَّ الشَّيْطَانَ قَالَ: وَعِزَّتِكَ يَا رَبِّ لَا أَبْرَحُ أَغْوِي عِبَادَكَ مَا دَامَتْ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ. فَقَالَ الرَّبُّ: وَعِزَّتِي وَجَلَالِي لَا أَزَالُ أَغْفِرُ لَهُمْ مَا اسْتَغْفَرُونِي»
(ஷைத்தான் கூறினான், ‘என் இரட்சகனே! உனது கண்ணியத்தின் மீது ஆணையாக! உனது அடியார்களின் ஆன்மாக்கள் அவர்களின் உடல்களில் இருக்கும் வரை நான் அவர்களை வழிகெடுத்துக்கொண்டே இருப்பேன்.’ அதற்கு இரட்சகன் கூறினான், ‘எனது கண்ணியத்தின் மீதும், எனது மகத்துவத்தின் மீதும் ஆணையாக! அவர்கள் என்னிடம் மன்னிப்புக் கேட்கும் வரை நான் அவர்களை மன்னித்துக்கொண்டே இருப்பேன்.’)
அல்-ஹாகிம் அவர்கள், “இதன் அறிவிப்பாளர் தொடர் ஸஹீஹ் ஆனது, ஆனால் அவர்கள் (புகாரி மற்றும் முஸ்லிம்) இதைப் பதிவு செய்யவில்லை.”