இணைவைப்பாளர்களின் தெய்வங்களால் நன்மையோ தீமையோ செய்ய இயலாது; மாறாக, அவர்களே அல்லாஹ்வை நெருங்க வழியைத் தேடுகிறார்கள்

அல்லாஹ் கூறுகிறான்:﴾قُلْ﴿
(கூறுவீராக) முஹம்மது (ஸல்) அவர்களே, அல்லாஹ்வையன்றி மற்றவைகளை வணங்கும் இந்த இணைவைப்பாளர்களிடம்,﴾ادْعُواْ الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ﴿
(அவனையன்றி நீங்கள் (தெய்வங்கள் என) எண்ணிக்கொண்டிருப்பவர்களை அழையுங்கள்.) அதாவது சிலைகள் மற்றும் அல்லாஹ்வுக்கு இணையாகக் கருதப்படுபவை. நீங்கள் அவர்களிடம் திரும்பினாலும்,﴾فَلاَ يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ﴿
(உங்களிடமிருந்து துன்பத்தை நீக்க அவர்களுக்கு சக்தி இல்லை) அவர்களுக்கு அத்தகைய சக்தி சிறிதும் இல்லை,﴾وَلاَ تَحْوِيلاً﴿
(அல்லது அதை (உங்களிடமிருந்து மற்றொரு நபருக்கு) மாற்றவும் (சக்தி இல்லை).) அதாவது உங்களிடமிருந்து துன்பத்தை நீக்கி அதை வேறொருவருக்குக் கொடுக்கவும் (சக்தியில்லை). இதன் பொருள், அவ்வாறு செய்யக்கூடிய ஒரேயொருவன் அல்லாஹ் ஒருவன் மட்டுமே, அவனுக்கு எந்தக் கூட்டாளியோ துணையோ இல்லை, அவனே படைப்பவன், கட்டளைகளைப் பிறப்பிப்பவன்.﴾قُلِ ادْعُواْ الَّذِينَ زَعَمْتُم﴿

(கூறுவீராக: "நீங்கள் (தெய்வங்கள் என) எண்ணிக்கொண்டிருப்பவர்களை அழையுங்கள்) அல்-அவ்ஃபீ அவர்கள் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து அறிவிக்கிறார்கள், "ஷிர்க் செய்யும் மக்கள், 'நாங்கள் வானவர்களையும், மஸீஹ் (அலை) அவர்களையும், உஸைர் (அலை) அவர்களையும் வணங்குகிறோம்' என்று கூறுவார்கள், ஆனால் இவர்களே (வானவர்கள், மஸீஹ் மற்றும் உஸைர்) அல்லாஹ்வை அழைக்கிறார்கள்."﴾أُولَـئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ﴿

(அவர்கள் யாரை அழைக்கிறார்களோ, அவர்கள் விரும்புகிறார்கள்) அல்-புகாரி அவர்கள் சுலைமான் பின் மஹ்ரான் அல்-அஃமஷ் அவர்களிடமிருந்தும், அவர் இப்ராஹீம் அவர்களிடமிருந்தும், அவர் அபூ மஃமர் அவர்களிடமிருந்தும், அவர் அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்களிடமிருந்தும் பதிவு செய்கிறார்கள்:﴾أُولَـئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ﴿
(அவர்கள் யாரை அழைக்கிறார்களோ, அவர்கள் தங்கள் இறைவனிடம் நெருங்குவதற்கான வழியைத் தேடுகிறார்கள்,) "சில ஜின்கள் வணங்கப்பட்டு வந்தன, பின்னர் அவை முஸ்லிம்களாகிவிட்டன." மற்றொரு அறிவிப்பின்படி: "சில மனிதர்கள் சில ஜின்களை வணங்கி வந்தனர், பின்னர் அந்த ஜின்கள் முஸ்லிம்களாகிவிட்டன, ஆனால் அந்த மனிதர்கள் தங்கள் (ஜின்களை வணங்கும்) மார்க்கத்திலேயே நிலைத்திருந்தனர்."

﴾وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَـفُونَ عَذَابَهُ﴿
(அவர்கள் அவனது கருணையை நம்புகிறார்கள், அவனது வேதனைக்கு அஞ்சுகிறார்கள்.) வணக்கமானது அச்சம் மற்றும் நம்பிக்கை ஆகிய இரண்டுடனும் இருந்தாலன்றி முழுமையானதாகவோ அல்லது பூரணமானதாகவோ இருக்காது. அச்சம் ஒருவரை தடைசெய்யப்பட்ட காரியங்களைச் செய்வதிலிருந்து தடுக்கிறது, நம்பிக்கை ஒருவரை மேலும் நற்செயல்களைச் செய்யத் தூண்டுகிறது.

﴾إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا﴿
(நிச்சயமாக, உமது இறைவனின் வேதனை அஞ்சப்பட வேண்டியதாகும்!) இதன் பொருள், ஒருவர் அதைப் பற்றி எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும், அது ஏற்பட்டுவிடுமோ என்று அஞ்ச வேண்டும். அதிலிருந்து அல்லாஹ்விடம் நாம் பாதுகாப்புத் தேடுகிறோம்.