காரிஜா இப்னு ஸைத் இப்னு தாபித் கூறினார்கள்:
"ஒரு குழுவினர் ஸைத் இப்னு தாபித் (ரழி) அவர்களிடம் வந்து, 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் ஹதீஸ்களை எங்களுக்கு அறிவியுங்கள்' என்று கூறினார்கள். அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்: 'நான் உங்களுக்கு எதைப் பற்றி அறிவிப்பது? நான் அவர்களுடைய அண்டை வீட்டுக்காரனாக இருந்தேன். எனவே, அவர்கள் மீது வஹீ (இறைச்செய்தி) இறங்கும்போது, அவர்கள் எனக்குத் தெரிவிப்பார்கள், நான் அதை அவர்களுக்காக எழுதுவேன். நாங்கள் இவ்வுலகத்தைப் பற்றிப் பேசினால், அவர்களும் எங்களுடன் அதைப் பற்றிப் பேசுவார்கள். நாங்கள் மறுமையைப் பற்றிப் பேசினால், அவர்களும் எங்களுடன் அதைப் பற்றிப் பேசுவார்கள். நாங்கள் உணவைப் பற்றிப் பேசினால், அவர்களும் எங்களுடன் அதைப் பற்றிப் பேசுவார்கள். எனவே, இவை அனைத்தைப் பற்றியும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறியவற்றை நான் உங்களுக்கு அறிவிக்கிறேன்.’” .

அம்ர் இப்னுல் ஆஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
"அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், மக்களில் மிகவும் மோசமானவர்களிடமும் நேரடியாகப் பேசி, அதன் மூலம் அவர்களின் உள்ளங்களைக் கவர்வார்கள். அவர்கள் என்னிடமும் அவ்வாறே நடந்துகொள்வார்கள், அதனால் நான்தான் மக்களிலேயே சிறந்தவன் என்று நான் நினைத்துக்கொண்டேன். ஆகவே, நான் கேட்டேன்: 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் சிறந்தவனா அல்லது அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களா?' அதற்கு அவர்கள், 'அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள்தான்' என்று கூறினார்கள். ஆகவே, நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் சிறந்தவனா அல்லது உமர் (ரழி) அவர்களா?' என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், 'உமர் (ரழி) அவர்கள்தான்' என்று கூறினார்கள். ஆகவே, நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் சிறந்தவனா அல்லது உஸ்மான் (ரழி) அவர்களா?' என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், 'உஸ்மான் (ரழி) அவர்கள்தான்!' என்று கூறினார்கள். நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கேட்டபோதெல்லாம், அவர்கள் எனக்கு உண்மையைச் சொன்னார்கள். எனவே, நான் அவர்களிடம் கேட்டிருக்கக் கூடாதே என்று வருந்தினேன்!’”

அனஸ் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குப் பத்து ஆண்டுகள் சேவை செய்தேன், அவர்கள் ஒருபோதும் என்னிடம் “சீ!” என்று கூறியதில்லை. நான் செய்த ஒரு காரியத்தைப் பற்றி, “நீ ஏன் இதைச் செய்தாய்?” என்றோ, அல்லது நான் செய்யத் தவறிய ஒரு காரியத்தைப் பற்றி, “நீ ஏன் இதைச் செய்யாமல் விட்டுவிட்டாய்?” என்றோ அவர்கள் என்னிடம் ஒருபோதும் கேட்டதில்லை. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மனிதர்களிலேயே மிகச் சிறந்த நற்குணம் கொண்டவர்களாக இருந்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் உள்ளங்கையை விட மென்மையான எந்தப் பட்டையோ, அல்லது வேறு எந்தப் பொருளையோ நான் தொட்டு உணர்ந்ததில்லை. நபி (ஸல்) அவர்களின் வியர்வையை விட நறுமணம் மிக்க எந்தக் கஸ்தூரியையோ, அல்லது வேறு எந்த வாசனைத் திரவியத்தையுமோ நான் நுகர்ந்ததில்லை!”

அனஸ் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் சமுகத்தில், அவர் மீது குங்குமப்பூவின் சாயத்துடன் ஒரு மனிதர் இருந்தார். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், தங்களுக்கு வெறுக்கத்தக்க ஏதேனும் ஒன்று ஒருவரிடம் இருந்தால், அவரை நேருக்கு நேர் எதிர்கொள்வது அரிது. எனவே, அவர் சென்றபோது, மக்களிடம், 'இந்தக் குங்குமப்பூச் சாயத்தை அகற்றிவிடும்படி நீங்கள் அவரிடம் சொல்லியிருக்கலாமே!' என்று கூறினார்கள்.

ஆயிஷா (ரழி) கூறினார்கள்:
“அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மானக்கேடானவராகவோ, கெட்ட வார்த்தை பேசுபவராகவோ, கடைவீதிகளில் கூச்சலிடுபவராகவோ இருக்கவில்லை. அவர்கள் தீமைக்குத் தீமையால் பதிலளிக்க மாட்டார்கள்; மாறாக, மன்னித்து, பொறுத்துக்கொள்வார்கள்.”

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
"அல்லாஹ்வின் பாதையில் ஜிஹாத் போராடுவதைத் தவிர, வேறு எதையும் தமது கையால் அடித்ததில்லை. அவர்கள் ஒரு வேலையாளரையோ அல்லது ஒரு பெண்ணையோ ஒருபோதும் அடித்ததில்லை."

ஆயிஷா (ரழி) கூறினார்கள்:
"அல்லாஹ்வின் புனிதத் தடைகளில் எதுவும் மீறப்படாத வரை, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிக்காகப் பழிவாங்கியதை நான் ஒருபோதும் பார்த்ததில்லை. ஆனால், அல்லாஹ்வின் புனிதத் தடைகளில் ஏதேனும் ஒன்று மீறப்பட்டால், அவர்கள் கடுங்கோபம் கொள்வார்கள். இரண்டு விஷயங்களுக்கு இடையே தேர்வு செய்யும் வாய்ப்பு அவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டால், அது பாவமான காரியமாக இல்லாத பட்சத்தில், அவ்விரு விஷயங்களிலும் எது எளிமையானதோ அதையே அவர்கள் தேர்ந்தெடுப்பார்கள்.”

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
"நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் இருந்தபோது, ஒருவர் அவர்களைக் காண உள்ளே வர அனுமதி கேட்டார், அப்போது அவர்கள், 'இவர் என்னவொரு மோசமான மனிதர்!' என்று கூறினார்கள். பிறகு அவர்கள் அவருக்கு உள்ளே வர அனுமதித்து, அவர் வந்ததும் அவரிடம் மென்மையாகப் பேசினார்கள். அவர் சென்ற பிறகு, நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்கள் அவ்வாறு கூறியபின், அவரிடம் மென்மையாகப் பேசினீர்களே!' என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், 'ஓ ஆயிஷா, மக்களில் மிக மோசமானவர்கள் யாரென்றால், அவர்களின் தீய குணங்களுக்குப் பயந்து மென்மையாக நடத்தப்படுபவர்களே' என்று கூறினார்கள்.”

அல்-ஹஸன் இப்னு அலீ (ரழி) கூறினார்கள்:

“அல்-ஹுஸைன் (ரழி) கூறினார்கள்: ‘நபி (ஸல்) அவர்கள் தங்களின் அவையிலுள்ள தோழர்களிடம் எப்படி நடந்துகொண்டார்கள் என்று என் தந்தை (ரழி) அவர்களிடம் நான் கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்: ‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எப்பொழுதும் நற்குணமுடையவர்களாகவும், இலகுவானவர்களாகவும், மென்மையான சுபாவம் கொண்டவர்களாகவும் இருந்தார்கள். அவர்கள் கடுமையாகவோ, முரட்டுத்தனமாகவோ, கூச்சலிடுபவர்களாகவோ, ஆபாசமாகப் பேசுபவர்களாகவோ, பழிதூற்றுபவர்களாகவோ, பேராசை கொண்டவர்களாகவோ இருக்கவில்லை. தாங்கள் விரும்பாத ஒன்றில் அவர்கள் ஆர்வம் காட்டமாட்டார்கள். தങ്ങളிடம் கோரிக்கை வைக்கும் எவரையும் அவர்கள் நம்பிக்கையிழந்தவராகவோ அல்லது ஏமாற்றமடைந்தவராகவோ விட்டுவிடமாட்டார்கள். மூன்று விஷயங்களை அவர்கள் தவிர்த்தார்கள்: வெளிவேஷம், வரம்புமீறுதல் மற்றும் தங்களுக்குத் தொடர்பில்லாதவை. அவ்வாறே, அவர்கள் ஒருவரைக் குறைசொல்லவோ, குற்றம் காணவோ, அல்லது அவர்களின் தனிப்பட்ட இரகசியங்களை ஆராயவோ மாட்டார்கள். நன்மை கிடைக்கும் என்று அவர்கள் நம்பும் வார்த்தைகளை மட்டுமே பேசுவார்கள். அவர்கள் பேசும்போது, அவர்களின் அவையிலுள்ள தோழர்கள், தங்கள் தலைகளில் பறவைகள் அமர்ந்திருப்பது போல் அமைதியாகத் தலைகுனிந்து இருப்பார்கள். அவர்கள் பேசி முடித்த பின்னரே மற்றவர்கள் பேசுவார்கள். அவர்களின் முன்னிலையில் பேசுவதற்கான உரிமையைப் பற்றி அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் തർക്കிக்க மாட்டார்கள். மேலும், அவர்களின் முன்னிலையில் ஒருவர் பேசும்போது, அவர் பேசி முடிக்கும் வரை அவர்கள் செவிமடுப்பார்கள். அவர்களின் முன்னிலையில் அவர்கள் பேசும் பேச்சு, அவர்களில் சிறந்தവരുടെ பேச்சாகவே இருக்கும். அவர்கள் எதைப் பற்றிக் சிரித்தார்களோ, அதைப் பற்றி இவர்களும் சிரிப்பார்கள். அவர்கள் எதைப் பற்றி வியந்தார்களோ, அதைப் பற்றி இவர்களும் வியப்பார்கள். ஒரு அந்நியரின் கரடுமுரடான பேச்சு அல்லது கேள்விகளை அவர்கள் பொறுத்துக்கொள்வார்கள். அவரின் தோழர்கள் அவர்களை ஈர்க்க ஆர்வமாக இருந்தாலும், அவர்கள், ‘தேவையுள்ள ஒருவரைக் கண்டால், அவருக்கு நீங்கள் உதவ வேண்டும்!’ என்று கூறுவார்கள். அளவான புகழ்ச்சியை மட்டுமே அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்வார்கள். மேலும், ஒருவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது, அவர் வரம்பு மீறும் வரை அவர்கள் குறுக்கிட மாட்டார்கள். அவ்வாறு வரம்பு மீறினால், ஒரு தடையின் மூலமாகவோ அல்லது எழுந்து நிற்பதன் மூலமாகவோ அவரின் பேச்சை நிறுத்துவார்கள்.’”

ஜாபிர் இப்னு அப்தில்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் கூறுகிறார்கள்:

‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தன்னிடம் எதையேனும் கேட்ட எவருக்கும் ஒருபோதும் "இல்லை" என்று கூறியதில்லை!’

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மனிதர்களிலேயே தர்மம் செய்வதில் மிகவும் தாராளமானவர்களாக இருந்தார்கள், மேலும் ரமழான் மாதம் முடியும் வரை அவர்கள் மிகவும் தாராளமாக தர்மம் செய்பவர்களாக இருந்தார்கள். அப்போது ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, குர்ஆனை அவர்களுக்கு ஓதிக் காண்பிப்பார்கள், மேலும் ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களைச் சந்திக்கும் போது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மழையைக் கொண்டுவரும் காற்றை விட அதிகமாக தர்மம் செய்பவர்களாக இருந்தார்கள்.”

அனஸ் இப்னு மாலிக் (உயர்வான அல்லாஹ் அவரைப் பொருந்திக் கொள்வானாக) அவர்கள் கூறினார்கள்:

நபி (ஸல்) அவர்கள் மறுநாளுக்காக எதையும் சேமித்து வைத்ததில்லை.

உமர் இப்னு அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"ஒரு மனிதர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, தமக்கு ஒரு அன்பளிப்புத் தருமாறு கேட்டார். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'என்னிடத்தில் தற்போது கொடுப்பதற்கு எதுவும் இல்லை, ஆயினும், என் பெயரில் நீர் வாங்கிக்கொள்ளும், என்னிடம் ஏதேனும் (செல்வம்) வரும்போது, நான் அந்தக் கடனை அடைத்துவிடுவேன்.'

ஆகவே, உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் அவருக்குக் கொடுத்துவிட்டேன், ஆகவே, அல்லாஹ் உங்களுக்குச் சாத்தியமில்லாத ஒன்றைக் கொண்டு உங்களைச் சிரமப்படுத்தவில்லை!'

உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறியதை நபி (ஸல்) அவர்கள் விரும்பவில்லை. அப்போது அன்சாரிகளைச் சேர்ந்த ஒரு மனிதர் கூறினார்கள்: 'அல்லாஹ்வின் தூதரே, கொடுங்கள், அர்ஷின் அதிபதியிடமிருந்து வறுமை வருமென அஞ்சாதீர்கள்!'

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் புன்னகைத்தார்கள், மேலும் அந்த அன்சாரியின் வார்த்தைகளால் அவர்கள் மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள் என்பது அவர்களின் முகத்தில் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

மேலும் அவர்கள் கூறினார்கள்: 'இதைச் செய்யுமாறுதான் நான் கட்டளையிடப்பட்டுள்ளேன்!'”

அர்-ருபை பின்த் முஅவ்வித் இப்னு அஃப்ரா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
"நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் ஒரு தட்டு நிறைய பழுத்த பேரீச்சம்பழங்களையும் மென்மையான வெள்ளரிக்காய்களையும் கொண்டு வந்தேன், அதற்கு அவர்கள் எனக்கு ஒரு கைப்பிடி நிறைய ஆபரணங்களையும் தங்கத்தையும் கொடுத்தார்கள்!”

ஆயிஷா (ரழி) கூறினார்கள்:

“நபி (ஸல்) அவர்கள் அன்பளிப்புகளை ஏற்றுக்கொண்டு, அதற்குப் பிரதியுபகாரமாக அதைவிட மதிப்புமிக்க ஒன்றைக் கொடுப்பார்கள்.”