iii) முத்தரிப் (குலைந்தது)
முத்தரிப் என்றால் குழப்பமானது என்பது பொருள். மேற்கண்ட ஷாத், முன்கர் இவற்றில்
முரண்பாடுகள் நபிகள் நாயகம் வரை வந்துவிட்டன. ஆனால் முத்தரிப்பில் ஒரே அறிவிப்பாளர்
இரண்டு விதமாக அறிவித்துள்ளார். கைலிப் செய்து விடலாம் என்ற நோக்கத்தில் அல்ல மாறாக
குழப்பத்தின் காரணமாகவே இத்தகைய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.
ஒரு ஆசிரியரிடமிருந்து ஒரு மாணவர் கற்ற ஹதீஸை இரு இடங்களில் இரு விதமாக
அறிவிக்கின்றார் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.
"அஸ்ரு தொழுகையை நபி (ஸல்) ஓதிக் கொண்டே தொழுதார்கள்" என்று ஒருமுறை அறிவிக்கிறார்.
"அஸ்ரு தொழுகையை நபி (ஸல்) ஓதாமல் தொழுதார்கள்" என்று இன்னொரு முறை அறிவிக்கிறார்.
ஒருவர் நம்பகமானவராகவும் பலமான நினைவாற்றல் உள்ளவராகவும் இருந்தால் தான்
ஆதாரப்பூர்வமான ஹதீஸ் என்போம். இவர் இரண்டு விதமாக அறிவிப்பதால் நம்பகமானவர்
என்ற நிலையிலிருந்து அவர் வீழ்ந்து விடுகிறார். மேலும் இதில் எது சரியானது எது
சரியில்லை என்பதையும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
எனவே இதை ஆதாரமாகக் கொள்ள முடியாது. இவ்வித முரண்பாடு அறிவிப்பாளர் தொடரிலும்
ஏற்படும்.
ஒரு அறிவிப்பாளர் தான் சென்ற ஹதீஸை ஒரு முறை அறிவிக்கும் போது அது இப்னு அப்பாஸ்
(ரலி) வழியாக என்கிறார். இன்னொரு முறை அதே ஹதீஸை அறிவிக்கும் போது அது அபூஹுரைரா
(ரலி) வழியாக என்கிறார்.
இந்த நிலையில் சரியாக யாரிடமிருந்து இந்த ஹதீஸ் கிடைத்தது என்பதையே கண்டுபிடிக்க
முடியவில்லை. இப்படிப்பட்ட முரண்பாடுகள் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் எந்த இடத்திலும்
வரலாம். எங்கு வந்தாலும் அதை ஆதாரமாகக் கொள்ள முடியாது.
இரண்டு அறிவிப்புகளில் ஒன்றை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு வேறு ஆதாரமோ சூழ்நிலையோ
இருந்தால் அதை ஏற்றுக் கொள்ளலாம். மற்றதை விட்டுவிடலாம். இதற்கு முத்தரிப் என்று
பெயர் மாறிவிடும்.
அனைத்து அறிவிப்பாளர்களும் ஹதீஸின் சொற்களில் முரண்பாடாக அறிவிக்கிறார்கள்
என்றால் அது முத்தரிப் அல்ல. ஒரே அறிவிப்பாளர் இரண்டு விதமாக அறிவித்தால் மட்டுமே
முத்தரிப் என்று பெயராகும்.
iv) முஃல்லல் (குறைபாடுள்ளது)
இல்லத் என்றால் நோய் என்பது பொருள். அனைத்து அறிவிப்பாளர்களும் நம்பகமானவர்களாக
இருந்தும் ஹதீஸில் ஏதாவது ஒரு பகுதியில் நுட்பமான குறைபாடு காணப்பட்டால் அது
முஃல்லல் எனப்படும்.
மேலே சொன்ன மூன்று வகைகளிலும் (ஷாத், முன்கர், முத்தரிப்) பிரச்சனை என்ன
என்பதைப் பொதுவான படிப்பறிவுள்ள ஒருவருக்கும் விளங்கும். ஆனால் முஃல்லல் நிலையில்
அமைந்த ஹதீஸ்களின் குறைபாடுகளைக் கண்டறிய ஹதீஸ் துறையில் ஆழமான அனுபவம் பெற்ற
அறிஞர்களாலேயே முடியும்.
உதாரணத்துக்கு சில ஹதீஸ்களைப் பார்ப்போம்.
மையத்தா என்பார் ஹம்மாம் என்பவர் மூலம் அபூஹுரைரா (ரலி) வழியாக ஹதீஸை
அறிவிக்கிறார். "நபி (ஸல்) ஃப்ர் தொழுகையில் குனூத் ஓதினார்கள்" என்பது அந்த
ஹதீஸ்.
மையத்தா, ஹம்மாம், அபூஹுரைரா மூவரும் நம்பகமானவர்கள். ஆனால் ஹம்மாம் வழியாக அபூஹுரைரா
(ரலி) யின் பல நூறு ஹதீஸ்கள் கிடைத்துள்ளன. (அவர்கள் இந்த ஹதீஸை அறிவிக்கவில்லை.
இந்த ஹதீஸைப் பற்றி மற்ற நபித்தோழர்களின் வழியாகவும் எந்த அறிவிப்பும் இல்லை.
மேலும் நபி(ஸல்) பொதுவாக ஃப்ர் தொழுகையில் குனூத் ஓதவில்லை என்ற செய்தி நம்பகமான
ஹதீஸ்களின் மூலம் நிறுவப்பட்டுள்ளது. அவ்வப்போது அபாயச் சூழ்நிலையில் மட்டுமே
குனூதுஃ ஓதினார்கள் என்பதே உண்மை. பொதுவாக ஓதினார்கள் என்பது முஃல்லல் ஆகும்.
ஏனெனில் அதற்கு மாற்றமான செய்திகள் ஆதாரப்பூர்வமாக நிறுவப்பட்டுள்ளன.
ஹம்மாம் ஓதப்படும் குனூத்தைக் கேட்டுவிட்டு "பொதுவாக ஓதினார்கள்" என்று அபூஹுரைரா
(ரலி) கூறியதாக நினைத்துக் கொண்டிருக்ககூடும்.
அல்லது அபூஹுரைரா (ரலி) கூறியது "அபாயச் சூழ்நிலையில் நபி(ஸல்) ஓதினார்கள்" என்பதாக
இருக்ககூடும். ஹம்மாம் அதை "பொதுவாக ஓதினார்கள்" என்று மாற்றிக் கேட்டுக்
கொண்டிருக்கககூடும். அல்லது மையத்தா இப்படித் தவறாகப் புரிந்து கொண்டிருக்கக்கூடும்.
எந்த இடத்தில் பிரச்சனை என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் இந்த ஹதீஸில் ஏதோ ஒரு
பிரச்சனை இருக்கிறது என்பது மட்டும் தெரிகிறது. இதை தான் முஃல்லல் என்று கூறுவர்.
இன்னொரு உதாரணம்.
மன்ஸூரு பின் ஸஃது என்பார் நபி(ஸல்) ஃப்ர் தொழுகையில் இக்லாஸ் அத்தியாயம்
ஓதியதைப் பார்த்ததாக அறிவிக்கிறார். இவரும் நம்பகமானவர் தான்.
ஆனால் ஃப்ர் தொழுகையில் சிறிய அத்தியாயம் ஓதக்கூடாது என்பது நன்றாக நிறுவப்பட்ட
உண்மையாகும். நீளமான அத்தியாயம் ஓத வேண்டும். இக்லாஸ் அத்தியாயம் மிகச் சிறியது.
எனவே இந்த ஹதீஸில் ஏதோ ஒரு பிரச்சனை இருக்கிறது. நம்பகமான அறிவிப்பாளர் தவறாக
நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். அல்லது காலை தஹஜ்ஜூது, இஷ்ராக் தொழுகையில் நபி(ஸல்)
ஓதியதைப் பார்த்துக் கொண்டு "ஃப்ர் தொழுகையில்" என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம்.
எந்த இடத்தில் தவறு என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் ஏதாவது தவறு இருக்கிறது என்பது
மட்டும் புரிகிறது. எனவே இதையும் முஃல்லல் என்போம்.
இன்னொரு உதாரணம்.
அபூகுரைப் என்பார் "நபி(ஸல்) மலி மாளிகை நாளில் நோன்பு நோற்றார்கள்" என்ற ஹதீஸை
அறிவிக்கிறார். இவரும் நம்பகமானவர் தான்.
ஆனால் மக்காவிலிருந்து மதீனாவுக்கு நபி(ஸல்) அவர்கள் வந்து சேர்ந்த நாளான ரபீவுல்
அவ்வல் மாதம் 12 ஆம் தேதி நோன்பு நோற்றார்கள் என்பது வரலாற்று ரீதியாக பொருந்தாது.
ஏனெனில் நோன்பு விதிக்கப்பட்டது பல வருடங்களுக்குப் பிறகுதான்.
எனவே இந்த ஹதீஸிலும் ஏதாவது ஒரு பிரச்சனை இருக்கிறது. அபூகுரைப் மதீனாவுக்கு வந்த
நாளில் நபி(ஸல்) நோன்பு நோற்றதைப் பார்த்திருக்கலாம். ஆனால் அது ஹிஜ்ரத் நாள் அல்ல
வேறு ஒரு பயணத்திலிருந்து நபி(ஸல்) திரும்பி வந்த நாளாக இருக்கலாம். பல வருடங்கள்
கழித்து இவர் அதை ஹிஜ்ரத் நாளாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம்.
எது எப்படியோ. இந்த ஹதீஸில் ஏதாவது பிரச்சனை இருக்கிறது என்பது தெளிவாகத்
தெரிகிறது.
முஃல்லல் என்ற நிலையில் அமைந்த ஹதீஸ்களை ஆதாரமாகக் கொள்ள முடியாது. இவற்றைக்
கண்டுபிடிக்க வல்ல அறிஞர்கள் மிகக் குறைவு. புகாரி, முஸ்லிம், அலீ இபின் மதீனீ,
அஹ்மது பின் ஹன்பல், தாராகுத்னீ போன்றோர் இப்பணியில் சிறந்து விளங்கினார்கள்.
முஃல்லல் ஹதீஸ்களைக் கண்டறிந்து களையெடுக்க வேண்டும் என்று விரும்பியதால்
தாராகுத்னீ போன்றவர்கள் ஸஹீஹுல் புகாரி, ஸஹீஹ் முஸ்லிம் ஆகிய நூற்களிருந்தும் சில
ஹதீஸ்களை எடுத்துக் காட்டியுள்ளனர்.
அறிவிப்பாளர்களை ஆய்வு செய்வதில் அக்கறையுள்ள அறிஞர்கள் பின்வருமாறு பிரிக்கப்படுவர்.
இ) அறிவிப்பாளர்களின் தகுதியை வைத்து ளயீபான ஹதீஸ்கள்
பல வகைகளாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன.
v) அறிவிப்பாளர்களில் ஒருவர் பொய்யர்
இவர் வேண்டுமென்றே பொய் கூறக்கூடியவர். ஆனால் ஹதீஸ் விஷயத்தில் பொய்
கூறியிருக்கிறார் என்பது நிரூபிக்கப்படாததால் மவ்ளூவு என்ற தரம் இதற்குக்
கிடையாது. ஆனால் மத்ரூக் என்ற தரமும் இதற்குக் கிடையாது.
ஏனெனில் மத்ரூக் என்றால் அவரிடம் ஹதீஸில் பொய் கூறக்கூடும் என்ற சந்தேகம் இருக்க
வேண்டும்.
இவர் விஷயத்தில் அவர் பொய்யர் என்பது நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் ஹதீஸ்
விஷயத்தில் அவர் பொய் கூறினார் என்ற சந்தேகம் வெளியிட்படவில்லை.
இத்தகைய அறிவிப்பாளர் ஒருவர் சம்பந்தப்பட்ட ஹதீஸ்கள் கடுமையான பலவீன நிலையில்
அமைந்துள்ளன.
vi) அறிவிப்பாளர்களில் ஒருவர் நினைவாற்றல் குறைந்தவர்
ஆரம்பத்தில் நல்ல நினைவாற்றலுடன் இருந்த ஒருவர் முதுமையின் காரணமாகவோ, நோயின்
காரணமாகவோ நினைவாற்றல் இழந்து விட்டார் என்று வைத்துக் கொள்வோம்.
அவர் நினைவாற்றல் உள்ள போது அறிவித்த ஹதீஸ்கள் ஏற்கத்தக்கவை. நினைவாற்றல்
இழந்த பிறகு அறிவித்தவை ஏற்கத்தக்கவையல்ல.
ஒரு ஹதீஸ் அவரிடமிருந்து எந்தக் காலகட்டத்தில் அறிவிப்பாளர் கேட்டார் என்பதைக்
கண்டறிய முடிந்தால் அதற்கேற்ப முடிவு செய்யலாம். இல்லையென்றால் அவரிடமிருந்து
அறிவிக்கப்படும் எல்லா ஹதீஸ்களும் சந்தேகத்திற்குரியவைகளாகிவிடும்.
vii) அறிவிப்பாளர்களில் ஒருவர் அலட்சியமாக அறிவிப்பவர்
நபி(ஸல்) ஷின் என்று கூறினால் ஷீன் என்று அறிவிப்பார். அன் என்று கூறினால் இன்
என்று அறிவிப்பார். அப்துல்லாஹ் என்ற பெயரை உபைதுல்லாஹ் என்று அறிவிப்பார்.
இபராஹீம் என்ற பெயரை இஸ்மாயீல் என்று அறிவிப்பார்.
அவர் இதைக் கண்ட்மாக செய்கிறார் என்பதல்ல. ஆனால் கவனமில்லாமல் அறிவிக்கிறார்.
எனவே இவரிடமிருந்து அறிவிக்கப்படும் ஹதீஸ்களில் உண்மையான செய்தி என்ன என்பதைக்
கண்டறிய முடியாது. எனவே இவர் சம்பந்தப்பட்ட ஹதீஸ்கள் ஆதாரமாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட
மாட்டா.
இவற்றைத் தவிர ஒருவரின் அறிவிப்பை ஏற்பதில் தடைசெய்யக் கூடிய பல காரணங்கள்
உள்ளன.
அழகிய குரல், நல்ல தோற்றம், நல்ல பேச்சுத்திறன், தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொள்ளும்
திறன் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் ஒருவரின் அறிவிப்பை ஏற்றுவிடக் கூடாது. மாறாக
அவரது நம்பகத்தன்மையையும் நினைவாற்றலையும் கட்டாயம் பரிசீலிக்க வேண்டும்.
பலவீனமான ஹதீஸ்களின் பற்றிய இந்த குறிப்பு இங்கே நிற்கிறது. பலவீனமான
ஹதீஸ்களுக்கு ஏன் பல பெயர்கள் என்று வினவலாம். காரணம் எதனால் ஒரு ஹதீஸ்
பலவீனமானது என்பதை அறிவித்து வைப்பதற்காகத் தான் இவ்வளவு பெயர்கள் வைக்கப்
பட்டுள்ளன.
ஒரு மனிதர் எந்த நோயால் இறக்கிறார் என்பதை அறிவிப்பதற்காக நோய்களுக்குப் பல
பெயர்கள் வைக்கப்பட்டுள்ளது போல் ஒரு ஹதீஸ் எந்தக் காரணத்தால் பலவீனமானது
என்பதை அறிவிப்பதற்காகத் தான் இத்தனை பெயர்கள்.
இஸ்லாத்தில் ஹதீஸ்கலை என்பது அத்தனை சிக்கமானதல்ல. மேற்கண்ட நான்கு அடிப்படை
வகைகளை மட்டும் அறிந்து வைத்துக் கொண்டாலே போதுமானது.
ஸஹீஹ் என்பது மட்டும் ஏற்கத்தக்கது. மற்ற மூன்று வகைகளும் ஏற்கத்தக்கதல்ல.
இது தான் இஸ்லாமிய ஹதீஸ்கலையின் சாராம்சம்.
சிலர் பலவீனமான ஹதீஸ்களையும் ஏற்றுக் கொள்ளலாம் என்ற கருத்தைக் கொண்டுள்ளனர்.
இது சரியான அணுகுமுறையல்ல.
நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்களா இல்லையா என்பதில் சந்தேகமுள்ள செய்திகளை
அவர்கள் கூறியதாகக் கருதுவது அவர்களின் மீது பழிசாற்றுவதாகும். அவர்கள் மீது
பழிசாற்றுவது பாவமாகும்.
எனவே ஸஹீஹான ஹதீஸ்களை மட்டுமே ஏற்று அதன்படி அமல் செய்வது தான் சரியான
வழியாகும்.
"எனது மீது வேண்டுமென்றே பொய் கூறுவோர் நரகத்தில் தமது இடத்தைத் தயார் செய்து
கொள்ளட்டும்" என்பது நபிமொழி. (புகாரி, முஸ்லிம்)
இத்தகைய கடுமையான எச்சரிக்கையை நபி(ஸல்) வழங்கியுள்ளதால் அவர்கள் கூறியதாக
ஒன்றைக் கூறும் போது அது உண்மையிலேயே அவர்கள் கூறியதா என்பதை உறுதிபடுத்திக்
கொள்வது அவசியமாகிறது.
குர்ஆன், ஸஹீஹான ஹதீஸ்கள் இரண்டுமே இஸ்லாத்தின் அடிப்படை ஆதாரங்களாகும். குர்ஆனுக்கு
ஹதீஸும் ஹதீஸுக்கு குர்ஆனும் விளக்கம் கூறுவதாகும்.
குர்ஆனும் ஸஹீஹான ஹதீஸ்களும் ஒன்றுக்கொன்று முரண்படாது. இரண்டையும் ஒன்றாகச்
சேர்த்துப் படித்தால் தான் இஸ்லாத்தைச் சரியாகப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.
பலவீனமான ஹதீஸ்களால் இந்த இணக்கம் கெட்டுவிடும். எனவே ஸஹீஹான ஹதீஸ்களை மட்டுமே
ஏற்றுக் கொள்வது அவசியமாகும்.
இறைவன் நம் அனைவரையும் சரியான வழியில் நடத்துவானாக!