இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) صلى الله عليه وسلم அவர்கள் ஒருமுறை இரண்டு கப்ருகளைக் கடந்து சென்றார்கள், மேலும் கூறினார்கள், “இந்த இரண்டு நபர்களும் ஒரு பெரிய (தவிர்க்கப்பட வேண்டிய) பாவத்திற்காக தண்டிக்கப்படவில்லை. அவர்களில் ஒருவர் தனது சிறுநீரால் அசுத்தமாவதிலிருந்து தன்னை ஒருபோதும் காத்துக் கொள்ளவில்லை, மற்றொருவர் (நண்பர்களிடையே பகைமையை உண்டாக்க) புறம்பேசித் திரிபவராக இருந்தார்.” நபி (ஸல்) صلى الله عليه وسلم அவர்கள் பின்னர் ஒரு பேரீச்ச மரத்தின் பச்சை இலையை எடுத்தார்கள், அதை (துண்டுகளாக) பிளந்தார்கள் மற்றும் ஒவ்வொரு கப்ரின் மீதும் ஒன்றை வைத்தார்கள். அவர்கள் கேட்டார்கள், “அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்) صلى الله عليه وسلم அவர்களே! நீங்கள் ஏன் இவ்வாறு செய்தீர்கள்?” அவர்கள் பதிலளித்தார்கள், “இவை (இலையின் துண்டுகள்) காய்ந்து போகும் வரை அவர்களின் தண்டனை குறைக்கப்படலாம் என்று நான் நம்புகிறேன்.” (ஹதீஸ் 215 இன் அடிக்குறிப்பைப் பார்க்கவும்).

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒருமுறை இரண்டு கப்ருகளைக் கடந்து சென்றார்கள், மேலும் அந்தக் கப்ருகளில் (அடக்கம் செய்யப்பட்டிருந்த) அந்த இரண்டு நபர்களும் வேதனை செய்யப்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் கூறினார்கள், "அவர்கள் ஒரு பெரிய (தவிர்க்க முடியாத) காரியத்திற்காக வேதனை செய்யப்படவில்லை. அவர்களில் ஒருவர் தம் சிறுநீர் (தம் மீது) படுவதிலிருந்து தம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளாதவராக இருந்தார், மற்றவரோ கோள் சொல்லி (நண்பர்களிடையே பகைமையை உண்டாக்க)த் திரிபவராக இருந்தார்." பிறகு அவர்கள் ஒரு பேரீச்சை மரத்தின் பசுமையான மட்டையை எடுத்து, அதை இரண்டாகப் பிளந்து, ஒவ்வொரு கப்றிலும் ஒரு துண்டை நட்டார்கள். மக்கள் கேட்டார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! தாங்கள் ஏன் இவ்வாறு செய்தீர்கள்?" அதற்கு அவர்கள் பதிலளித்தார்கள், "அவை (அந்த மட்டைத் துண்டுகள்) உலர்ந்து போகும் வரை அவர்கள் இருவரின் வேதனை குறைக்கப்படலாம் என்று நான் நம்புகிறேன்."

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இரண்டு கப்ருகளைக் கடந்து சென்றார்கள், மேலும் கூறினார்கள், "அவ்விருவரும் (கப்ரில் உள்ளவர்கள்) வேதனை செய்யப்படுகிறார்கள், மேலும் அவர்கள் ஒரு பெரிய பாவத்திற்காக வேதனை செய்யப்படவில்லை. இவர்களில் ஒருவர் தம் சிறுநீர் படுவதிலிருந்து தம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளாதவராக இருந்தார், மற்றவர் மக்களிடையே பகைமையைத் தூண்டும் விதமாக கோள் சொல்லித் திரிபவராக இருந்தார் (உதாரணமாக, ஒருவர் மற்றொருவரிடம் சென்று, இன்னார் உன்னைப் பற்றி இப்படிப்பட்ட தீய காரியங்களைக் கூறுகிறார் என்று சொல்வது). நபி (ஸல்) அவர்கள் பிறகு ஒரு பேரீச்சை மரத்தின் பசுமையான மட்டையைக் கொண்டுவரச் சொன்னார்கள், அதை இரண்டாகப் பிளந்து, ஒவ்வொரு கப்ரின் மீதும் ஒரு துண்டை நட்டுவிட்டு, "இந்த இரண்டு மட்டைத் துண்டுகளும் காய்ந்து போகும் வரை இவர்களின் வேதனை குறைக்கப்படலாம் என்று நம்பப்படுகிறது" என்று கூறினார்கள். (ஹதீஸ் எண் 215, பாகம் 1 பார்க்கவும்).

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அறிவித்தார்கள்:

ஒருமுறை நபி (ஸல்) அவர்கள் மதீனாவின் கப்ருஸ்த்தான்கள் வழியாகச் சென்றபோது, தங்களுடைய கப்ருகளில் வேதனை செய்யப்பட்டுக் கொண்டிருந்த இரண்டு மனிதர்களின் குரல்களைக் கேட்டார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "அவர்கள் வேதனை செய்யப்படுகிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் ஒரு பெரிய பாவத்திற்காக வேதனை செய்யப்படவில்லை, ஆயினும் அவர்களின் பாவங்கள் பெரியவைதான். அவர்களில் ஒருவர் சிறுநீர் (கழிக்கும்போது அதிலிருந்து) தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளாதவராக இருந்தார், மற்றவர் கோள் சொல்லித் திரிபவராக (நமீமா) இருந்தார்." பிறகு நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு பசுமையான பேரீச்சை மரத்தின் மட்டையைக் கொண்டுவரச் சொன்னார்கள், அதை இரண்டாகப் பிளந்து, ஒவ்வொரு கப்ரின் மீதும் ஒரு துண்டை வைத்து, "இந்த மட்டையின் துண்டுகள் காயாத வரை அவர்களின் வேதனை குறைக்கப்படலாம் என்று நான் நம்புகிறேன்" எனக் கூறினார்கள்.

இவ்வாறு அறிவிக்கப்பட்டது:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மக்கா அல்லது மதீனாவின் தோட்டங்களில் ஒன்றின் வழியாகக் கடந்து சென்றபோது, தங்கள் கப்ருகளில் வேதனை செய்யப்படும் இரண்டு மனிதர்களின் சப்தத்தைக் கேட்டார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: "அவர்கள் இருவரும் வேதனை செய்யப்படுகிறார்கள். ஆனால், ஒரு பெரிய காரியத்திற்காக அவர்கள் வேதனை செய்யப்படவில்லை." பிறகு அவர்கள் கூறினார்கள்: "நிச்சயமாக, அவர்களில் ஒருவர் தம்முடைய சிறுநீரிலிருந்து தம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளாதவராக இருந்தார்; மற்றவரோ கோள் சொல்லித் திரிந்து கொண்டிருந்தார்." பிறகு அவர்கள் ஒரு பேரீச்சை மட்டையைக் கொண்டு வரச்சொல்லி, அதை இரண்டாகப் பிளந்து, ஒவ்வொரு கப்ரின் மீதும் ஒரு துண்டை நட்டினார்கள். "அல்லாஹ்வின் தூதரே, தாங்கள் ஏன் இவ்வாறு செய்தீர்கள்?" என்று அவர்களிடம் கேட்கப்பட்டது. அதற்கு அவர்கள், "இவ்விரண்டும் காயாமல் இருக்கும் வரை அவர்களிடமிருந்து வேதனை குறைக்கப்படலாம்" அல்லது: "இவை காயும் வரை" என்று கூறினார்கள்.