அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் சில குதிரைப்படை வீரர்களை நஜ்த் பகுதிக்கு அனுப்பினார்கள். அவர்கள் பனூ ஹனீஃபா கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒரு மனிதரைக் கொண்டு வந்தார்கள், அவர் பெயர் துமாமா பின் உஸால். அவர்கள் அவரைப் பள்ளிவாசலின் தூண்களில் ஒன்றில் கட்டினார்கள். நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அவரிடம் சென்று, "துமாமாவே, உம்மிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "முஹம்மதே, என்னிடம் ஒரு நல்ல எண்ணம் இருக்கிறது! நீங்கள் என்னைக் கொன்றால், ஏற்கெனவே ஒருவரைக் கொன்ற ஒரு நபரைக் கொன்றவர்களாவீர்கள். நீங்கள் என்னை விடுவித்தால், நன்றியுள்ள ஒருவருக்கு நீங்கள் உதவி செய்தவர்களாவீர்கள். உங்களுக்குச் செல்வம் வேண்டுமென்றால், நீங்கள் விரும்பும் எந்த செல்வத்தையும் என்னிடம் கேளுங்கள்" என்று பதிலளித்தார்.

அடுத்த நாள் வரை அவர் அப்படியே விடப்பட்டார். அப்போது நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அவரிடம், "துமாமாவே, உம்மிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "நான் உங்களிடம் சொன்னதுதான், அதாவது, நீங்கள் என்னை விடுவித்தால், நன்றியுள்ள ஒருவருக்கு நீங்கள் உதவி செய்தவர்களாவீர்கள்" என்று கூறினார். நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அவரை மறுநாள் வரை விட்டுவிட்டார்கள். அப்போது அவர்கள், "துமாமாவே, உம்மிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "நான் உங்களிடம் சொன்னதுதான் என்னிடம் இருக்கிறது" என்று கூறினார். அதற்கு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள், "துமாமாவை விடுவியுங்கள்" என்று கூறினார்கள்.

ஆகவே, அவர் (அதாவது துமாமா (ரழி) அவர்கள்) பள்ளிவாசலுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு பேரீச்சந் தோட்டத்திற்குச் சென்று, குளித்துவிட்டு, பின்னர் பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்து, "அல்லாஹ்வைத் தவிர வணக்கத்திற்குரியவர் வேறு யாரும் இல்லை என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன், மேலும் முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் என்றும் நான் சாட்சி கூறுகிறேன்!" என்று கூறினார்கள். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, முஹம்மதே (ஸல்)! பூமியின் மேற்பரப்பில் உங்களுடைய முகத்தை விட எனக்கு மிகவும் வெறுப்பான முகம் வேறு எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் இப்போது உங்களுடைய முகம்தான் எனக்கு மிகவும் பிரியமான முகமாகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, உங்களுடைய மார்க்கத்தை விட எனக்கு மிகவும் வெறுப்பான மார்க்கம் வேறு எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் இப்போது அதுவே எனக்கு மிகவும் பிரியமான மார்க்கமாகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, உங்களுடைய ஊரை விட எனக்கு மிகவும் வெறுப்பான ஊர் வேறு எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் இப்போது அதுவே எனக்கு மிகவும் பிரியமான ஊராகிவிட்டது. நான் உம்ரா செய்ய எண்ணியிருந்த நேரத்தில் உங்களுடைய குதிரைப்படை என்னைக் கைது செய்தது. இப்போது நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?"

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு நற்செய்தி கூறினார்கள் (வாழ்த்தினார்கள்) மேலும் உம்ரா செய்யுமாறு அவருக்குக் கட்டளையிட்டார்கள். ஆகவே, அவர் மக்காவிற்கு வந்தபோது, ஒருவர் அவரிடம், "நீர் ஸாபியீ ஆகிவிட்டீரா?" என்று கேட்டார். துமாமா (ரழி) அவர்கள், "இல்லை! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுடன் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டேன்" என்று பதிலளித்தார்கள். இல்லை, அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அனுமதி அளிக்காவிட்டால் யமாமாவிலிருந்து ஒரு கோதுமை மணி கூட உங்களுக்கு வராது" என்று கூறினார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் சில குதிரை வீரர்களை நஜ்த் பகுதிக்கு அனுப்பினார்கள். அவர்கள் ஒரு மனிதனைப் பிடித்தார்கள். அவர் பனூ ஹனீஃபா கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர், ஸுமாமா பின் உஸால் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் யமாமா மக்களின் தலைவராக இருந்தார். மக்கள் அவரைப் பள்ளிவாசலின் தூண்களில் ஒன்றில் கட்டினார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவரைப் (பார்க்க) வெளியே வந்தார்கள். அவர்கள் கூறினார்கள்: ஓ ஸுமாமா, நீர் என்ன நினைக்கிறீர்? அவர் பதிலளித்தார்: முஹம்மதே, உம்மைப் பற்றி நான் நல்ல அபிப்ராயம் கொண்டுள்ளேன். நீர் என்னைக் கொன்றால், நீர் இரத்தம் சிந்திய ஒருவனைக் கொன்றவராவீர். நீர் எனக்கு உதவி செய்தால், நீர் நன்றி மறவாத ஒருவருக்கு உதவி செய்தவராவீர். உமக்கு செல்வம் வேண்டுமென்றால், கேளும், நீர் கேட்பது உமக்குக் கிடைக்கும். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவரை (அதே நிலையில்) இரண்டு நாட்கள் விட்டுவிட்டார்கள், (மீண்டும் அவரிடம் வந்து) கூறினார்கள்: ஓ ஸுமாமா, நீர் என்ன நினைக்கிறீர்? அவர் பதிலளித்தார்: நான் ஏற்கனவே உம்மிடம் கூறியதுதான். நீர் உதவி செய்தால், நீர் நன்றி மறவாத ஒருவருக்கு உதவி செய்தவராவீர். நீர் என்னைக் கொன்றால், நீர் இரத்தம் சிந்திய ஒருவனைக் கொன்றவராவீர். உமக்கு செல்வம் வேண்டுமென்றால், கேளும், நீர் கேட்பது உமக்குக் கிடைக்கும். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அடுத்த நாள் வரை அவரை விட்டுவிட்டார்கள், அப்போது அவர்கள் (மீண்டும் அவரிடம் வந்து) கூறினார்கள்: ஓ ஸுமாமா, நீர் என்ன நினைக்கிறீர்? அவர் பதிலளித்தார்: நான் ஏற்கனவே உம்மிடம் கூறியதுதான். நீர் எனக்கு உதவி செய்தால், நீர் நன்றி மறவாத ஒருவருக்கு உதவி செய்தவராவீர். நீர் என்னைக் கொன்றால், நீர் இரத்தம் சிந்திய ஒருவனைக் கொன்றவராவீர். உமக்கு செல்வம் வேண்டுமென்றால், கேளும், நீர் கேட்பது உமக்குக் கிடைக்கும். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: ஸுமாமாவை விடுவித்து விடுங்கள். அவர்கள் பள்ளிவாசலுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு பேரீச்சந்தோட்டத்திற்குச் சென்று குளித்தார்கள். பின்னர் அவர்கள் பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்து கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு இறைவன் இல்லை என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன், மேலும் முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் அடிமையும் அவனுடைய தூதருமாவார்கள் என்றும் சாட்சி கூறுகிறேன். முஹம்மதே (ஸல்), அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, பூமியில் உம்முடைய முகத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான முகம் எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் (இப்போது) உம்முடைய முகமே எல்லா முகங்களையும் விட எனக்கு மிகவும் பிரியமானதாக ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, உம்முடைய மார்க்கத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான மார்க்கம் எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் (இப்போது) உம்முடைய மார்க்கமே எல்லா மார்க்கங்களையும் விட எனக்கு மிகவும் பிரியமானதாக ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, உம்முடைய நகரத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான நகரம் எதுவும் இருக்கவில்லை, ஆனால் (இப்போது) உம்முடைய நகரமே எல்லா நகரங்களையும் விட எனக்கு மிகவும் பிரியமானதாக ஆகிவிட்டது. உம்முடைய குதிரை வீரர்கள் நான் உம்ரா செய்ய நாடியிருந்தபோது என்னைப் பிடித்தார்கள். இப்போது (இந்த விஷயத்தில்) உம்முடைய கருத்து என்ன? அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு நற்செய்தி கூறினார்கள், மேலும் அவரை உம்ரா செய்யுமாறு பணித்தார்கள். அவர்கள் மக்கா அடைந்தபோது, ஒருவர் அவரிடம் கேட்டார்: நீர் உம்முடைய மார்க்கத்தை மாற்றிவிட்டீரா? அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்: இல்லை! மாறாக நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அனுமதிக்கும் வரை யமாமாவிலிருந்து ஒரு கோதுமை மணி கூட உங்களுக்குக் கிடைக்காது.