அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) அவர்கள் நஜ்த் திசையை நோக்கி ஒரு குதிரைப்படையை அனுப்பினார்கள். அப்படையினர் பனூ ஹனீஃபா குலத்தைச் சேர்ந்த துமாமா பின் உஸால் என்று சொல்லப்படக்கூடிய ஒரு மனிதரைக் கொண்டு வந்தார்கள். அவரைப் பள்ளிவாசலின் தூண்களில் ஒரு தூணில் கட்டி வைத்தார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள் அவரிடம் வந்து, "துமாமாவே! உன்னிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள்.

அதற்கு அவர், "முஹம்மதே! என்னிடம் நன்மையே உள்ளது. நீர் (என்னைக்) கொன்றால், இரத்தப் பழி உடைய ஒருவரையே கொல்வீர். நீர் (எம்மீது) அருள் புரிந்தால், நன்றி செலுத்தும் ஒருவருக்கே அருள் புரிவீர். நீர் செல்வத்தை விரும்பினால், அதிலிருந்து நீர் நாடியதைக் கேளும்!" என்று கூறினார்.

மறுநாள் ஆகும் வரை அவர் விட்டு வைக்கப்பட்டார். பிறகு (மறுநாள்) அவரிடம் நபி (ஸல்) அவர்கள், "துமாமாவே! உன்னிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "உம்மிடம் நான் (ஏற்கனவே) சொன்னதுதான்; நீர் அருள் புரிந்தால் நன்றி செலுத்தும் ஒருவருக்கே அருள் புரிவீர்" என்று கூறினார். அதற்கு அடுத்த நாள் வரை அவரை விட்டுவிட்டார்கள். (மூன்றாம் நாள்) அவரிடம், "துமாமாவே! உன்னிடம் என்ன இருக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "உம்மிடம் நான் சொன்னதுதான் என்னிடமும் உள்ளது" என்று கூறினார்.

அப்பொழுது நபி (ஸல்) அவர்கள், "துமாமாவை அவிழ்த்து விடுங்கள்" என்று கூறினார்கள். அவர் பள்ளிவாசலுக்கு அருகிலிருந்த பேரீச்சந்தோட்டத்திற்குச் சென்று குளித்துவிட்டு, பிறகு பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்து, "அஷ்ஹது அன் லாயிலாஹ இல்லல்லாஹ், வ அஷ்ஹது அன்ன முஹம்மதன் ரசூலுல்லாஹ்" (வணக்கத்திற்குரியவன் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு யாருமில்லை என்றும், முஹம்மத் (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் என்றும் நான் சாட்சி கூறுகிறேன்) என்று கூறினார்.

மேலும், "முஹம்மதே! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! பூமியில் உம்முடைய முகத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான முகம் வேறு எதுவும் இருந்ததில்லை. (இப்போது) உம்முடைய முகம் எனக்கு மிகவும் விருப்பமான முகமாக ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! உம்முடைய மார்க்கத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான மார்க்கம் வேறு எதுவும் இருந்ததில்லை. (இப்போது) உம்முடைய மார்க்கம் எனக்கு மிகவும் விருப்பமான மார்க்கமாக ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! உம்முடைய ஊரை விட எனக்கு வெறுப்பான ஊர் வேறு எதுவும் இருந்ததில்லை. (இப்போது) உம்முடைய ஊர் எனக்கு மிகவும் விருப்பமான ஊராக ஆகிவிட்டது. நான் உம்ரா செய்ய நாடியிருந்த நிலையில் உம்முடைய குதிரைப்படையினர் என்னைப் பிடித்துக் கொண்டனர். இது பற்றி தங்களின் கருத்து என்ன?" என்று கேட்டார்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு நற்செய்தி கூறி, உம்ரா செய்யுமாறு அவருக்குக் கட்டளையிட்டார்கள். அவர் மக்காவிற்கு வந்தபோது ஒருவர் அவரிடம், "நீர் மதம் மாறிவிட்டீரா?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர், "இல்லை, அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுடன் இணைந்து இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நபி (ஸல்) அவர்கள் அனுமதியளிக்கும் வரை, யமாமாவிலிருந்து ஒரு கோதுமை மணி கூட உங்களுக்கு வராது" என்று கூறினார்.

அபூ ஹுரைரா (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்கள் குதிரைப்படை ஒன்றை 'நஜ்த்' பகுதியை நோக்கி அனுப்பினார்கள். அப்படையினர் பனூ ஹனீஃபா குலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு மனிதரைக் கொண்டு வந்தார்கள். அவர் பெயர் ஸுமாமா பின் உஸால்; அவர் யமாமா வாசிகளின் தலைவர் ஆவார். அவரைப் பள்ளிவாசலின் தூண்களில் ஒன்றில் கட்டிப்போட்டார்கள்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் அவரிடம் வந்து, "ஸுமாமாவே! உன்னிடம் என்ன உள்ளது (என்ன செய்தி)?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "முஹம்மதே! என்னிடம் நன்மையே உள்ளது. நீர் (என்னைக்) கொன்றால், இரத்தப் பழி தீர்க்கப்பட வேண்டிய ஒருவனையே கொல்கிறீர். நீர் அருள் புரிந்தால், நன்றி மறவாத ஒருவருக்கே அருள் புரிகிறீர். உமக்கு செல்வம் தேவையெனில் கேளும்; நீர் விரும்புவது கொடுக்கப்படும்" என்று கூறினார்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் அவரை (அப்படியே) விட்டுச் சென்றார்கள். பிறகு (ஒரு நாள் கழித்து) அவரிடம் வந்து, "ஸுமாமாவே! உன்னிடம் என்ன உள்ளது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "உம்மிடம் நான் (ஏற்கெனவே) கூறியதுதான்; நீர் அருள் புரிந்தால், நன்றி மறவாத ஒருவருக்கே அருள் புரிகிறீர். நீர் (என்னைக்) கொன்றால், இரத்தப் பழி தீர்க்கப்பட வேண்டிய ஒருவனையே கொல்கிறீர். உமக்கு செல்வம் தேவையெனில் கேளும்; நீர் விரும்புவது கொடுக்கப்படும்" என்றார்.

(மீண்டும்) நபி (ஸல்) அவர்கள் அவரை விட்டுச் சென்றார்கள். மறுநாள் அவரிடம் வந்து, "ஸுமாமாவே! உன்னிடம் என்ன உள்ளது?" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், "என்னிடம் இருப்பதெல்லாம் உம்மிடம் நான் (ஏற்கெனவே) கூறியதுதான்; நீர் அருள் புரிந்தால், நன்றி மறவாத ஒருவருக்கே அருள் புரிகிறீர். நீர் (என்னைக்) கொன்றால், இரத்தப் பழி தீர்க்கப்பட வேண்டிய ஒருவனையே கொல்கிறீர். உமக்கு செல்வம் தேவையெனில் கேளும்; நீர் விரும்புவது கொடுக்கப்படும்" என்றார்.

அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள், "ஸுமாமாவை அவிழ்த்து விடுங்கள்" என்றார்கள். அவர் பள்ளிவாசலுக்கு அருகிலுள்ள பேரீச்சந்தோட்டத்திற்குச் சென்று குளித்துவிட்டு, பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்து, "வணக்கத்திற்குரியவன் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு யாருமில்லை என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன்; மேலும் முஹம்மத் ஆகிய நீங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் என்றும் சாட்சி கூறுகிறேன்" என்று கூறினார்.

மேலும் (அவர் கூறியதாவது): "முஹம்மதே! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! பூமியில் உம்முடைய முகத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான முகம் வேறெதுவும் இருந்ததில்லை; ஆனால் இப்போது முகங்களிலேயே எனக்கு மிகவும் விருப்பமானதாக உமது முகம் ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! உமது மார்க்கத்தை விட எனக்கு வெறுப்பான மார்க்கம் வேறெதுவும் இருந்ததில்லை; ஆனால் இப்போது மார்க்கங்களிலேயே எனக்கு மிகவும் விருப்பமானதாக உமது மார்க்கம் ஆகிவிட்டது. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! உமது ஊரை விட எனக்கு வெறுப்பான ஊர் வேறெதுவும் இருந்ததில்லை; ஆனால் இப்போது ஊர்களிலேயே எனக்கு மிகவும் விருப்பமானதாக உமது ஊர் ஆகிவிட்டது. நான் உம்ரா செய்ய நாடியிருந்த நிலையில் உமது குதிரைப்படையினர் என்னைப் பிடித்தனர். இப்போது (என் விஷயத்தில்) தாங்கள் என்ன கருதுகிறீர்கள்?"

நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு நற்செய்தி கூறி, உம்ரா செய்யுமாறு அவருக்குக் கட்டளையிட்டார்கள். அவர் மக்காவிற்கு வந்தபோது ஒருவர் அவரிடம், "மதம் மாறிவிட்டாயா?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர், "இல்லை; அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் இணைந்து இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நபி (ஸல்) அவர்கள் அனுமதிக்கும் வரை யமாமாவிலிருந்து ஒரு கோதுமை மணி கூட உங்களுக்கு வராது" என்று கூறினார்.