காரிஜா பின் ஸைத் பின் தாபித் (ரழி) அவர்கள், ஸைதை (ரழி) விட மூத்தவரான யஸீத் பின் தாபித் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக அறிவித்தார்கள்:

“நாங்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுடன் வெளியே சென்றோம். நாங்கள் அல்-பகீயை அடைந்தபோது, ஒரு புதிய ഖബரைக் கண்டோம். அவர்கள் அதைப் பற்றிக் கேட்டார்கள். அதற்கு அவர்கள், ‘(அவர்) இன்ன பெண்மணி’ என்று கூறினார்கள். அவர்கள் அப்பெயரை அடையாளம் கண்டுகொண்டு, ‘ஏன் அவளைப் பற்றி என்னிடம் நீங்கள் கூறவில்லை?’ என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர்கள், ‘தாங்கள் நண்பகல் உறக்கம் கொண்டிருந்தீர்கள், மேலும் தாங்கள் நோன்பு நோற்றிருந்தீர்கள், எனவே தங்களுக்குத் தொந்தரவு கொடுக்க நாங்கள் விரும்பவில்லை’ என்று கூறினார்கள். அவர்கள் கூறினார்கள்: ‘அவ்வாறு செய்யாதீர்கள்; நான் உங்களிடையே இருக்கும்போது, உங்களில் ஒருவர் மரணித்துவிட்டால், அதைப்பற்றி நீங்கள் என்னிடம் தெரிவிக்காமல் இருப்பதை இனி நான் காண விரும்பவில்லை. ஏனெனில், அவருக்காக நான் செய்யும் பிரார்த்தனை ஒரு கருணையாகும்.’ பிறகு அவர்கள் அந்த ഖബருக்குச் சென்றார்கள், நாங்கள் அவர்களுக்குப் பின்னால் வரிசையாக நின்றோம். மேலும் அவர்கள் நான்கு தக்பீர்கள் கூறினார்கள் (அதாவது, ஜனாஸாத் தொழுகைக்காக).”

அபூ சயீத் (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்:

“மஸ்ஜிதை பெருக்கும் ஒரு கருப்பு நிறப் பெண் இருந்தார், அவர் இரவில் இறந்துவிட்டார். மறுநாள் காலையில், அவரது மரணத்தைப் பற்றி அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் தெரிவிக்கப்பட்டது. அவர்கள் கூறினார்கள்: ‘நீங்கள் ஏன் என்னை அழைக்கவில்லை?’ பின்னர் அவர்கள் தங்களது தோழர்களுடன் (ரழி) புறப்பட்டுச் சென்று, அவரது கப்ருக்கு அருகில் நின்றார்கள். மக்கள் தங்களுக்குப் பின்னால் அணிவகுத்து நிற்க, அவருக்காக தக்பீர் கூறி, அவருக்காகப் பிரார்த்தனை செய்தார்கள். பின்னர் அவர்கள் திரும்பிச் சென்றார்கள்.’”