யூதப் பெண்களில் இரண்டு வயதான பெண்கள் என்னிடம் வந்து, "இறந்தவர்கள் தங்கள் கல்லறைகளில் தண்டிக்கப்படுகிறார்கள்" என்று கூறினார்கள். ஆனால் அவர்கள் பொய் சொல்கிறார்கள் என்று நான் நினைத்தேன், மேலும் ஆரம்பத்தில் அவர்களை நான் நம்பவில்லை. அவர்கள் சென்ற பிறகு நபி (ஸல்) அவர்கள் என்னிடம் வந்தபோது, நான், “அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! இரண்டு வயதான பெண்கள்...” என்று கூறி முழு கதையையும் அவர்களிடம் சொன்னேன். அதற்கு அவர்கள் (ஸல்) கூறினார்கள், “அவர்கள் உண்மையைத்தான் சொன்னார்கள்; இறந்தவர்கள் உண்மையாகவே தண்டிக்கப்படுகிறார்கள், எல்லா விலங்குகளும் அவர்களின் தண்டனையிலிருந்து எழும் சத்தத்தைக் கேட்கும் அளவிற்கு.” அன்றிலிருந்து, அவர்கள் (ஸல்) எப்போதுமே தங்கள் தொழுகைகளில் கல்லறையின் தண்டனையிலிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாப்புத் தேடுவதை நான் கண்டேன்.
மதீனாவின் யூத மூதாட்டிகளில் இருவர் என்னிடம் வந்து, "கப்ரில் உள்ளவர்கள் தங்களுடைய கப்ருகளில் வேதனை செய்யப்படுகிறார்கள்" என்று கூறினார்கள். நான் அவர்களை மறுத்தேன், மேலும் அவர்களின் கூற்றை நம்புவது சரியென நான் கருதவில்லை. அவர்கள் சென்றுவிட்டார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்னிடம் வந்தார்கள். நான் அவர்களிடம் கூறினேன்: "அல்லாஹ்வின் தூதரே! மதீனாவின் யூத மூதாட்டிகளில் இருவர் என்னிடம் வந்து, கப்ரில் உள்ளவர்கள் அங்கே வேதனை செய்யப்படுவார்கள் என்று உறுதியாகக் கூறினார்கள்." அவர்கள் (நபி (ஸல்) அவர்கள்) கூறினார்கள்: "அவர்கள் உண்மையையே கூறினார்கள்; அவர்கள் (கடும்) வேதனை செய்யப்படுவார்கள், எந்தளவுக்கு என்றால் விலங்குகள் அதைக் கேட்கும்." ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "அதன்பிறகு, நபி (ஸல்) அவர்கள் தொழுகையில் கப்ருடைய வேதனையிலிருந்து (அல்லாஹ்விடம்) பாதுகாவல் தேடாமல் இருப்பதை நான் ஒருபோதும் கண்டதில்லை."
ஒரு யூதப் பெண் அவர்களிடம் வந்து, ஏதேனும் தருமாறு கேட்டாள். எனவே ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அவளுக்கு ஏதேனும் கொடுத்தார்கள். மேலும் அவள், "கப்ரின் வேதனையிலிருந்து அல்லாஹ் உங்களைக் காப்பாற்றுவானாக" என்று கூறினாள்.
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "அவள் என்னை கவலை கொள்ளச் செய்தாள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் வந்தபோது, நான் அதைப்பற்றி அவர்களிடம் குறிப்பிட்டேன்."
அவர்கள் கூறினார்கள்: 'விலங்குகள் கேட்கக்கூடிய ஒரு வேதனையால் அவர்கள் தங்கள் கப்ருகளில் வேதனை செய்யப்படுகிறார்கள்.'