அப்துல்லாஹ் பின் அம்ர் பின் அல் ஆஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

என் தந்தை ஒரு உயர்ந்த குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணுக்கு எனக்குத் திருமணம் செய்து வைத்தார்கள், மேலும் என் மனைவியிடம் என்னைப் பற்றி அடிக்கடி கேட்பார்கள், அதற்கு அவள் பதிலளிப்பாள், "அவர் என்ன ஒரு அற்புதமான மனிதர்! அவர் என் படுக்கைக்கு வருவதே இல்லை, என்னை மணந்ததிலிருந்து அவர் என்னுடன் தாம்பத்திய உறவு கொண்டதும் இல்லை."

இந்த நிலை நீண்ட காலம் தொடர்ந்தபோது, என் தந்தை இந்த விஷயத்தை நபி (ஸல்) அவர்களிடம் கூறினார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள் என் தந்தையிடம் கூறினார்கள், "நான் அவரைச் சந்திக்கட்டும்."

பிறகு நான் அவர்களைச் சந்தித்தேன், அவர்கள் என்னிடம் கேட்டார்கள், "நீங்கள் எப்படி நோன்பு நோற்கிறீர்கள்?" நான் பதிலளித்தேன், "நான் தினமும் நோன்பு நோற்கிறேன்," அவர்கள் கேட்டார்கள், "முழு குர்ஆனையும் ஓதி முடிக்க உங்களுக்கு எவ்வளவு காலம் ஆகும்?" நான் பதிலளித்தேன், "நான் ஒவ்வொரு இரவும் அதை ஓதி முடிப்பேன்."

அதற்கவர்கள் கூறினார்கள், "ஒவ்வொரு மாதமும் மூன்று நாட்கள் நோன்பு நோற்று, குர்ஆனை ஒரு மாதத்தில் ஓதி முடியுங்கள்." நான் சொன்னேன், "ஆனால் எனக்கு அதைவிட அதிகமாகச் செய்ய சக்தி இருக்கிறது." அவர்கள் கூறினார்கள், "அப்படியானால், வாரத்திற்கு மூன்று நாட்கள் நோன்பு நோறுங்கள்." நான் சொன்னேன், "எனக்கு அதைவிட அதிகமாகச் செய்ய சக்தி இருக்கிறது." அவர்கள் கூறினார்கள், "ஆகவே, நோன்புகளில் மிகச் சிறந்த நோன்பை நோறுங்கள், (அதாவது, (நபி) தாவூத் (அலை) அவர்களின் நோன்பு, அவர்கள் ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் நோன்பு நோற்பார்கள்; மேலும் ஏழு நாட்களில் முழு குர்ஆனையும் ஓதி முடியுங்கள்."

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் அனுமதியை நான் ஏற்றுக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன், ஏனெனில் நான் ஒரு பலவீனமான வயதான மனிதனாகிவிட்டேன்.

அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் பகல் நேரத்தில் தனது குடும்ப உறுப்பினர்களில் சிலருக்கு குர்ஆனில் ஏழில் ஒரு பங்கை ஓதுவார்கள் என்று கூறப்படுகிறது, ஏனெனில் அவர் இரவில் ஓதப்போவதை பகலில் தனது மனனத்தைச் சரிபார்ப்பார்கள், அதனால் இரவில் ஓதுவது அவருக்கு எளிதாக இருக்கும்.

மேலும் அவர் எப்போதெல்லாம் சிறிது பலம் பெற விரும்பினாரோ, அவர் சில நாட்களுக்கு நோன்பை விட்டுவிடுவார்கள், மேலும் அதே காலத்திற்கு நோன்பு நோற்க அந்த நாட்களைக் கணக்கிடுவார்கள், ஏனெனில் நபி (ஸல்) அவர்களின் வாழ்நாளில் அவர் செய்து வந்த காரியங்களை விட்டுவிடுவதை அவர்கள் விரும்பவில்லை.