அம்ர் பின் அஷ்-ஷரீத் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நான் ஸஃத் பின் அபீ வக்காஸ் (ரழி) அவர்களுடன் நின்றுகொண்டிருந்தபோது, அல்-மிஸ்வர் பின் மக்ரமா (ரழி) அவர்கள் வந்து என் தோளில் தம் கையை வைத்தார்கள். அதே சமயம், நபி (ஸல்) அவர்களின் விடுவிக்கப்பட்ட அடிமையான அபூ ராஃபிஉ (ரழி) அவர்கள் வந்து, ஸஃத் (ரழி) அவர்களிடம், தம் வீட்டில் இருந்த (இரண்டு) இருப்பிடங்களை தம்மிடமிருந்து வாங்குமாறு கேட்டார்கள். ஸஃத் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அவற்றை வாங்க மாட்டேன்." அல்-மிஸ்வர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நீங்கள் அவற்றை வாங்கியே ஆக வேண்டும்." ஸஃத் (ரழி) அவர்கள் பதிலளித்தார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் நான்காயிரம் (திர்ஹங்களுக்கு) மேல் தவணை முறையில் செலுத்த மாட்டேன்." அபூ ராஃபிஉ (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "(அதற்கு) எனக்கு ஐநூறு தீனார்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. மேலும் நபி (ஸல்) அவர்கள், 'அண்டை வீட்டார் தம் நெருக்கத்தின் காரணமாக மற்ற எவரையும் விட அதிக உரிமை உடையவர் ஆவர்' என்று கூறியதை நான் கேட்டிருக்காவிட்டால், எனக்கு ஐநூறு தீனார்கள் (ஒரு தீனார் பத்து திர்ஹங்களுக்குச் சமம்) வழங்கப்படும் நிலையில், நான் நான்காயிரம் (திர்ஹங்களுக்கு) அதை உங்களுக்குக் கொடுத்திருக்க மாட்டேன்." எனவே, அவர் அதை ஸஃத் (ரழி) அவர்களுக்கு விற்றார்கள்.

அபூ ராஃபி (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

"அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அருகில் உள்ள சொத்தில் அண்டை வீட்டாருக்கே அதிக உரிமை உண்டு.'"

அபூ ராஃபிஃ (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: அண்டை வீட்டார் தன் அண்டை வீட்டாரின் வீட்டிற்கோ அல்லது நிலத்திற்கோ அதிக உரிமை உடையவர்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியதாக அபூ ராஃபி (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

“அருகில் உள்ள சொத்துக்கு அண்டை வீட்டாருக்கே அதிக உரிமை உண்டு.”

ஷரீத் பின் சுவைத் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
“நான், ‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களே, ஒருவருக்கு மட்டுமே சொந்தமான ஒரு நிலம் உள்ளது, ஆனால் அந்த நிலத்திற்கு அண்டை வீட்டார் உள்ளனர் (அதன் நிலை என்ன)?’ என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், ‘அருகில் உள்ள சொத்திற்கு அண்டை வீட்டாரே அதிக உரிமை உடையவர்’ என்று கூறினார்கள்.”