ஜாபிர் இப்னு அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் சொற்பொழிவு ஆற்றும்போது, அவர்களுடைய கண்கள் சிவந்து, அவர்களுடைய குரல் உயர்ந்து, அவர்களுடைய கோபம் அதிகரித்ததால், எதிரியைப் பற்றி எச்சரிக்கை செய்து, "எதிரி உங்கள் மீது காலையிலும் மாலையிலும் தாக்குதல் நடத்திவிட்டான்" என்று கூறுபவரைப் போல இருந்தார்கள். மேலும் அவர்கள், "நானும் மறுமை நாளும் இவ்விரண்டையும் போல அனுப்பப்பட்டுள்ளோம்" என்றும் கூறுவார்கள். மேலும் அவர்கள் தங்களுடைய ஆள்காட்டி விரலையும் நடுவிரலையும் இணைத்துக் காட்டுவார்கள்; மேலும், "பேச்சுகளில் மிகச் சிறந்தது அல்லாஹ்வின் வேதமாகும், வழிகாட்டல்களில் மிகச் சிறந்தது முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுடைய வழிகாட்டலாகும். காரியங்களிலேயே மிகவும் தீயவை (மார்க்கத்தில்) நூதனமானவை ஆகும்; ஒவ்வொரு நூதனமானதும் வழிகேடாகும்" என்றும் கூறுவார்கள்.

மேலும் அவர்கள், "நான் ஒவ்வொரு முஸ்லிமுக்கும் அவருடைய உயிரை விடவும் மிகவும் பிரியமானவன்; யாரேனும் செல்வத்தை விட்டுச் சென்றால், அது அவருடைய குடும்பத்தாருக்கு உரியது; யாரேனும் கடனாளியாக இறந்தாலோ அல்லது (ஆதரவற்ற) பிள்ளைகளை விட்டுச் சென்றாலோ, (அவருடைய கடனைத் தீர்ப்பதும், அப்பிள்ளைகளைப் பராமரிப்பதும் ஆகிய) பொறுப்பு என்னைச் சார்ந்தது" என்றும் கூறுவார்கள்.

ஜாபிர் பின் அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
"தமது குத்பாவில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் புகழுக்குரியவனான அல்லாஹ்வை அவன் புகழுக்குரிய விதத்தில் புகழ்வார்கள், பின்னர் கூறுவார்கள்: 'யாருக்கு அல்லாஹ் நேர்வழி காட்டுகிறானோ, அவரை எவராலும் வழிகெடுக்க முடியாது, மேலும் யாருக்கு அல்லாஹ் வழிகேட்டில் விடுகிறானோ, அவரை எவராலும் நேர்வழி காட்ட முடியாது. வார்த்தைகளில் உண்மையானது அல்லாஹ்வின் வேதம், வழிகாட்டுதலில் சிறந்தது முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் வழிகாட்டுதல். காரியங்களில் மிக மோசமானவை புதிதாக உருவாக்கப்பட்டவை; ஒவ்வொரு புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட காரியமும் ஒரு பித்அத் (புத்தாக்கம்) ஆகும், ஒவ்வொரு பித்அத்தும் வழிகேடாகும், மேலும் ஒவ்வொரு வழிகேடும் நரக நெருப்பில் (கொண்டு சேர்க்கும்).' பின்னர் அவர்கள் கூறினார்கள்: '(மறுமை) வேளையும் நானும் இந்த இரண்டையும் போல அனுப்பப்பட்டுள்ளோம்.' அவர்கள் (மறுமை) வேளையைப் பற்றி குறிப்பிடும்போதெல்லாம், அவர்களின் கன்னங்கள் சிவந்துவிடும், மேலும் அவர்களின் குரல் உயர்ந்து, கோபப்படுவார்கள், அது ஒரு படை நெருங்கி வருவதைப் பற்றி எச்சரித்து, 'ஒரு படை உங்களை காலையிலோ அல்லது மாலையிலோ தாக்க வருகிறது!' என்று கூறுவதைப் போல இருக்கும். (பின்னர் அவர்கள் கூறினார்கள்): 'யார் செல்வத்தை விட்டுச் செல்கிறாரோ, அது அவருடைய குடும்பத்திற்குரியது, மேலும் யார் ஒரு கடனையோ அல்லது ஆதரவற்றவர்களையோ விட்டுச் செல்கிறாரோ, அது என்னுடைய பொறுப்பாகும், மேலும் நம்பிக்கையாளர்களைக் கவனித்துக் கொள்ள நான் மிகவும் தகுதியானவன்.'"