حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ، حَدَّثَنَا هَمَّامٌ، عَنْ قَتَادَةَ، عَنْ صَالِحٍ أَبِي الْخَلِيلِ، عَنْ سَفِينَةَ، عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلى الله عليه وسلم ـ كَانَ يَقُولُ فِي مَرَضِهِ الَّذِي تُوُفِّيَ فِيهِ الصَّلاَةَ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ . فَمَا زَالَ يَقُولُهَا حَتَّى مَا يَفِيضَ بِهَا لِسَانُهُ .
உம்மு ஸலமா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்களின் இறுதி நோயின் போது கூறிக் கொண்டிருந்தார்கள்:
“தொழுகை, மேலும் உங்கள் கரங்கள் உடைமையாக்கிக் கொண்டவர்கள்.”* அதை அவர்களின் நாவால் எந்த வார்த்தைகளையும் உச்சரிக்க முடியாத நிலை ஏற்படும் வரை அவர்கள் கூறிக் கொண்டேயிருந்தார்கள்.
“அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மரணத் தறுவாயில் இருந்தபோது, அவர்கள் மிகவும் வலியுறுத்தியவை: தொழுகை; மேலும், உங்கள் வலக்கரங்கள் சொந்தமாக்கிக் கொண்டவர்கள்.”