وَحَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي عُمَرَ، - وَاللَّفْظُ لَهُ - قَالَ قَالَ سُفْيَانُ سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ الْمُنْكَدِرِ،
يَقُولُ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ سُفْيَانُ وَسَمِعْتُ أَيْضًا، عَمْرَو بْنَ دِينَارٍ يُحَدِّثُ عَنْ
مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، قَالَ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ، وَزَادَ، أَحَدُهُمَا عَلَى الآخَرِ قَالَ قَالَ رَسُولُ
اللَّهِ صلى الله عليه وسلم " لَوْ قَدْ جَاءَنَا مَالُ الْبَحْرَيْنِ لَقَدْ أَعْطَيْتُكَ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا
" . وَقَالَ بِيَدَيْهِ جَمِيعًا فَقُبِضَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم قَبْلَ أَنْ يَجِيءَ مَالُ الْبَحْرَيْنِ
فَقَدِمَ عَلَى أَبِي بَكْرٍ بَعْدَهُ فَأَمَرَ مُنَادِيًا فَنَادَى مَنْ كَانَتْ لَهُ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم
عِدَةٌ أَوْ دَيْنٌ فَلْيَأْتِ . فَقُمْتُ فَقُلْتُ إِنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم قَالَ " لَوْ قَدْ جَاءَنَا مَالُ
الْبَحْرَيْنِ أَعْطَيْتُكَ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا " . فَحَثَى أَبُو بَكْرٍ مَرَّةً ثُمَّ قَالَ لِي عُدَّهَا . فَعَدَدْتُهَا
فَإِذَا هِيَ خَمْسُمِائَةٍ فَقَالَ خُذْ مِثْلَيْهَا .
ஜாபிர் பின் அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறியதாக அறிவித்தார்கள்:
பஹ்ரைனிலிருந்து நமக்கு செல்வம் கிடைத்தால், நான் உமக்கு இவ்வளவு இவ்வளவு கொடுப்பேன்; என்று அவர்கள் தம் இரு கைகளாலும் சைகை செய்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் பஹ்ரைனிலிருந்து செல்வம் வருவதற்கு முன்பே காலமானார்கள், மேலும் அது அவர்களுக்குப் பிறகு அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களுக்குக் கிடைத்தது. அவர்கள் அறிவிப்பாளருக்கு, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் யாருக்கேனும் வாக்குறுதி அளித்திருந்தாலோ அல்லது யாருக்கேனும் கடன் பட்டிருந்தாலோ அவர் (தம்மிடம்) வர வேண்டும் என்று அறிவிக்கும்படி கட்டளையிட்டார்கள். நான் வந்து கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்னிடம் கூறியிருந்தார்கள்: பஹ்ரைனின் செல்வம் நமக்கு வந்தால் நான் உமக்கு இவ்வளவு இவ்வளவு கொடுப்பேன் என்று. அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் ஒரு கைப்பிடி (காசுகளை) எடுத்து ஒருமுறை எனக்குக் கொடுத்தார்கள் மேலும் என்னை அவற்றை எண்ணும்படி கேட்டார்கள். நான் அவற்றை எண்ணியபோது அவை ஐநூறு தீனார்களாக இருந்தன மேலும் அவர்கள் கூறினார்கள்: இதோ, இதன் இரு மடங்கு உமக்கு.