கய்ஸ் இப்னு அபீ ஹாஸிம் கூறினார்கள், “கப்பாப் (ரழி) அவர்கள் ஏழு முறை சூடுபோட்டுக் கொண்ட பின்னர் நாங்கள் அவர்களைச் சந்திக்கச் சென்றோம். அவர் கூறினார்கள், ‘நமக்கு முன் சென்ற நம் தோழர்கள் சென்றுவிட்டார்கள்; இந்த உலகம் அவர்களுக்கு எந்த இழப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை. நாங்கள் ஒரு சோதனையை அடைந்துள்ளோம்; அதை வைப்பதற்கு மண்ணைத் தவிர வேறு இடத்தைக் காணவில்லை. மரணத்திற்காகப் பிரார்த்திப்பதை நபி (ஸல்) அவர்கள் எங்களுக்குத் தடை செய்யவில்லை என்றால், நாங்கள் அதற்காகப் பிரார்த்தித்திருப்போம்.’”
وعن قيس بن أبي حازم قال: دخلنا على خباب بن الأرت رضي الله عنه نعوده وقد اكتوى سبع كيات فقال: إن أصحابنا الذين سلفوا مضوا، ولم تنقصهم الدنيا، وإنا أصبنا ما لا نجد له موضعاً إلا التراب ولولا أن النبي صلى الله عليه وسلم نهاناً أن ندعوا بالموت لدعوت به، ثم أتيناه مرة أخرى وهو يبنى حائطاً له فقال: إن المسلم ليؤجر فى كل شئ ينفقه إلا فى شئ يجعله فى هذا التراب. ((متفق عليه وهذا لفظ رواية البخاري)).
கைஸ் பின் அபீ ஹாஸிம் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
கப்பாப் பின் அரத் (ரழி) அவர்கள் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தபோது நான் அவர்களைச் சந்திக்கச் சென்றேன். அவர்களுக்கு ஏழு இடங்களில் சூடு போடப்பட்டிருந்தது. அவர்கள் கூறினார்கள்: "மரணித்துவிட்ட எங்களின் தோழர்கள் (மறுமையில் பெரும் நற்கூலியைப் பெறுவதற்காக) இவ்வுலக இன்பங்களை அனுபவிக்காமல் சென்றுவிட்டார்கள். ஆனால் நாங்களோ, எங்களின் தேவைக்கு அதிகமாகச் செல்வத்தைச் சேகரித்துவிட்டோம். அதனைப் பூமியில் புதைப்பதைத் தவிர வேறு இடம் இல்லை. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மரணத்தை விரும்புவதிலிருந்து எங்களைத் தடை செய்யாமல் இருந்திருந்தால், நான் அதற்காகப் பிரார்த்தித்திருப்பேன்." பிறகு நாங்கள் மீண்டும் அவர்களைச் சந்திக்கச் சென்றோம், அப்போது அவர்கள் ஒரு சுவரைக் கட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் கூறினார்கள்: "ஒரு முஸ்லிம் செலவு செய்யும் ஒவ்வொன்றிற்கும் அவனுக்கு நற்கூலி உண்டு, அவன் பூமியில் வைக்கும் ஒன்றைத் தவிர (அதாவது, நமது தேவைகள் அல்லது அத்தியாவசியங்களை விட அதிகமாக இருக்கும் ஒன்று)."