அபூ சயீத் அல்-குத்ரி (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:
உங்களுக்கு முன்னர் வாழ்ந்த ஒரு மனிதர் தொண்ணூற்று ஒன்பது பேரைக் கொலை செய்திருந்தார். பின்னர், (தனக்கு பாவமன்னிப்பிற்கு வழிகாட்டக்கூடிய) உலகில் உள்ள அறிஞர்களைப் பற்றி விசாரித்தார். அவருக்கு ஒரு துறவியிடம் வழிகாட்டப்பட்டது. அவர் அந்தத் துறவியிடம் வந்து, தான் தொண்ணூற்று ஒன்பது பேரைக் கொலை செய்திருப்பதாகவும், தனது பாவமன்னிப்பு ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதற்கு ஏதேனும் வாய்ப்பு உள்ளதா என்றும் கேட்டார். அதற்கு அவர், "இல்லை" என்றார். அவர் அவரையும் கொன்று, நூறு கொலைகளை நிறைவு செய்தார். பின்னர் அவர் பூமியில் உள்ள அறிஞர்களைப் பற்றி விசாரித்தார், அவருக்கு ஒரு அறிஞரிடம் வழிகாட்டப்பட்டது. அவரிடம் சென்று, தான் நூறு பேரைக் கொலை செய்திருப்பதாகவும், தனது பாவமன்னிப்பு ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதற்கு ஏதேனும் வழி இருக்கிறதா என்றும் கேட்டார். அதற்கு அந்த அறிஞர், "ஆம்; உனக்கும் பாவமன்னிப்புக்கும் இடையில் தடையாக இருப்பது எது? நீ இன்ன ஊருக்குச் செல்; அங்கே இறைவனைத் தொழுது வணங்கும் மக்கள் இருக்கிறார்கள். நீயும் அவர்களுடன் சேர்ந்து இறைவனை வணங்கு. உன்னுடைய ஊருக்குத் திரும்பி வராதே. ஏனெனில், அது (உனக்கு) ஒரு தீய ஊராகும்" என்றார். எனவே, அவர் (அந்த ஊரை நோக்கிப்) புறப்பட்டார். அவர் பாதி வழியை அடைந்தபோது, அவருக்கு மரணம் வந்தது. அப்போது கருணை வானவர்களுக்கும், தண்டனை வானவர்களுக்கும் இடையே ஒரு சர்ச்சை எழுந்தது. கருணை வானவர்கள், "இவர் அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புத் தேடியவராகவும், மனம் வருந்தியவராகவும் வந்துள்ளார்" என்று கூறினார்கள். தண்டனை வானவர்களோ, "அவர் எந்த நன்மையையும் செய்யவில்லை" என்று கூறினார்கள். அப்போது, அவர்களுக்கு இடையே தீர்ப்பளிப்பதற்காக மற்றொரு வானவர் மனித உருவில் வந்தார். அவர், "அவர் எந்த ஊருக்கு அருகில் இருக்கிறார் என்று இரு நிலப்பகுதிகளையும் அளந்து பாருங்கள்" என்று கூறினார். அவர்கள் அதை அளந்தபோது, அவர் செல்ல விரும்பிய (நல்லோரின்) ஊருக்கு அருகில் இருப்பதைக் கண்டார்கள். எனவே, கருணை வானவர்கள் அவரது உயிரைக் கைப்பற்றிக் கொண்டனர். கத்தாதா அவர்கள் கூறினார்கள், ஹசன் அவர்கள் தங்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டதாகக் கூறினார்கள்: அவருக்கு மரணம் நெருங்கியபோது, அவர் தனது மார்பால் தவழ்ந்து கருணையின் நிலத்தை நோக்கி நகர்ந்தார்.