ஸுஹைப் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

உங்களுக்கு முன்னிருந்தவர்களில் ஒரு அரசன் இருந்தான். அவனிடம் ஒரு மந்திரவாதி இருந்தான். அந்த மந்திரவாதிக்கு வயதானபோது அவன் அரசனிடம், "எனக்கு வயதாகிவிட்டது. எனவே எனக்கு ஒரு சிறுவனை அனுப்பி வையுங்கள்; அவனுக்கு நான் மந்திர வித்தையைக் கற்றுக்கொடுக்கிறேன்" என்று கூறினான். அவ்வாறே அரசன் அவனிடம் ஒரு சிறுவனை அனுப்பி வைத்தான்.

அந்தச் சிறுவன் (மந்திரவாதியிடம்) செல்லும் வழியில் ஒரு துறவி இருப்பதைப் பார்த்து, அவரிடம் அமர்ந்து அவரது பேச்சைக் கேட்டான். அது அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. எனவே அவன் மந்திரவாதியிடம் செல்லும் போதெல்லாம் அத்துறவியிடம் (சிறிது நேரம்) அமர்ந்துவிட்டுச் செல்வதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டான். அவன் மந்திரவாதியிடம் செல்லும்போது (தாமதமானால்) அந்த மந்திரவாதி அவனை அடிப்பான். இது குறித்து அவன் துறவியிடம் முறையிட்டான். அதற்கு அத்துறவி, "நீ மந்திரவாதிக்குப் பயந்தால் 'என்னை என் வீட்டார்கள் தடுத்துவிட்டனர்' என்று சொல்; உன் வீட்டாருக்குப் பயந்தால் 'என்னை மந்திரவாதி தடுத்துவிட்டான்' என்று சொல்" என்று கூறினார்.

இப்படியிருக்கையில், ஒரு நாள் ஒரு பெரும் பிராணி வந்து மக்களின் பாதையை மறித்துக் கொண்டிருந்தது. அப்போது அச்சிறுவன், "மந்திரவாதி சிறந்தவரா அல்லது துறவி சிறந்தவரா என்பதை இன்று நான் அறிந்துகொள்வேன்" என்று கூறி, ஒரு கல்லை எடுத்து, "யா அல்லாஹ்! மந்திரவாதியின் செயலை விட துறவியின் செயல் உனக்கு மிகவும் விருப்பமானதாக இருந்தால், இந்தப் பிராணியைக் கொன்றுவிடு; மக்கள் (தடையின்றிச்) செல்லட்டும்" என்று பிரார்த்தித்து அக்கல்லை எறிந்தான். அது அப்பிராணியைக் கொன்றது. மக்களும் (தடையின்றிச்) சென்றனர்.

பிறகு அவன் துறவியிடம் வந்து இச்செய்தியைச் சொன்னான். அதற்கு அத்துறவி, "என் அருமை மகனே! இன்று நீ என்னை விடச் சிறந்தவனாகிவிட்டாய். உனது நிலைமை நான் காணும் அளவுக்கு உயர்ந்துவிட்டது. விரைவில் நீ சோதிக்கப்படுவாய். அப்படிச் சோதிக்கப்பட்டால் என்னைக் காட்டிக் கொடுத்துவிடாதே" என்றார்.

அச்சிறுவன் பிறவிக்குருடரையும், வெண்குஷ்டம் உடையவரையும் குணப்படுத்துபவனாக ஆகிவிட்டான். அத்துடன் மக்களுக்கு ஏற்படும் மற்ற நோய்களையும் குணப்படுத்தி வந்தான். கண்பார்வை இழந்திருந்த அரசனின் அவையினரில் ஒருவர் இதைக் கேள்விப்பட்டு, ஏராளமான பரிசுப் பொருட்களுடன் அவனிடம் வந்தார். "நீ என்னைக் குணப்படுத்தினால் இங்குள்ள பொருட்கள் அனைத்தும் உனக்கே உரியன" என்று அவர் கூறினார். அதற்கு அச்சிறுவன், "நான் யாரையும் குணப்படுத்துவதில்லை; அல்லாஹ்வே குணப்படுத்துகிறான். நீங்கள் அல்லாஹ்வின் மீது நம்பிக்கை கொண்டால் நான் அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்திப்பேன்; அவன் உங்களைக் குணப்படுத்துவான்" என்றான். அவரும் அல்லாஹ்வின் மீது நம்பிக்கை கொண்டார். அல்லாஹ் அவரைக் குணப்படுத்தினான்.

பிறகு அவர் முன்பிருந்ததைப் போலவே அரசனின் அவைக்கு வந்து அமர்ந்தார். அரசன் அவரிடம், "உனது பார்வையை உனக்குத் திருப்பியளித்தது யார்?" என்று கேட்டான். அதற்கு அவர், "என் இறைவன்" என்றார். "என்னைத் தவிர உனக்கு வேறு இறைவன் இருக்கிறானா?" என்று அரசன் கேட்டான். அவர், "என்னுடைய இறைவனும் உன்னுடைய இறைவனும் அல்லாஹ்தான்" என்று பதிலளித்தார். உடனே அரசன் அவரைப் பிடித்துத் தண்டித்தான். அவர் அந்தச் சிறுவனைப் பற்றிக் காட்டிக் கொடுக்கும் வரை அவனைத் துன்புறுத்தினான்.

பிறகு அச்சிறுவன் கொண்டு வரப்பட்டான். அரசன் அவனிடம், "மகனே! பிறவிக்குருடரையும் வெண்குஷ்டம் உடையவரையும் குணப்படுத்தும் அளவுக்கு உனது மந்திர வித்தை சிறந்து விளங்குகிறதே! நீ இப்படி இப்படியெல்லாம் செய்கிறாயாமே?" என்று கேட்டான். அதற்கு அவன், "நான் யாரையும் குணப்படுத்துவதில்லை; அல்லாஹ்வே குணப்படுத்துகிறான்" என்றான். அரசன் அவனையும் பிடித்துத் தண்டித்தான். இறுதியில் அவன் அத்துறவியைக் காட்டிக் கொடுத்தான்.

துறவி கொண்டு வரப்பட்டார். அவரிடம், "உனது மதத்திலிருந்து நீ மாறிவிடு" என்று சொல்லப்பட்டது. அவர் மறுத்துவிட்டார். உடனே அரசன் ரம்பத்தைக் கொண்டு வரச் செய்து, அதை அவரது தலை வகிட்டில் வைத்து அறுத்து, தலையை இரண்டு பாதியாகப் பிளந்து கீழே விழச் செய்தான். பிறகு அரசனின் அவையினராக இருந்தவர் கொண்டு வரப்பட்டார். அவரிடமும் "உனது மதத்திலிருந்து நீ மாறிவிடு" என்று சொல்லப்பட்டது. அவரும் மறுத்துவிட்டார். ரம்பம் அவரது தலை வகிட்டில் வைக்கப்பட்டு, தலை இரண்டு பாதியாகப் பிளந்து கீழே விழும் வரை அறுக்கப்பட்டது.

பிறகு அந்தச் சிறுவன் கொண்டு வரப்பட்டான். அவனிடமும் "உனது மதத்திலிருந்து நீ மாறிவிடு" என்று சொல்லப்பட்டது. அவன் மறுத்துவிட்டான். அரசன் தனது தோழர்களில் சிலரிடம் அவனை ஒப்படைத்து, "இவனை இன்ன மலைக்குக் கொண்டு செல்லுங்கள். மலையின் உச்சிக்கு இவனை ஏற்றிக்கொண்டு போங்கள். அவன் தனது மதத்தைவிட்டுத் திரும்பினால் (விட்டுவிடுங்கள்); இல்லாவிட்டால் மலையிலிருந்து அவனை உருட்டி விடுங்கள்" என்று கூறினான்.

அவர்கள் அவனை மலைக்குக் கொண்டு சென்று மேலேற்றினார்கள். அப்போது அவன், **"அல்லாஹும்ம இக்ஃபினீஹிம் பிமா ஷிஃத்த"** (யா அல்லாஹ்! நீ நாடிய விதத்தில் இவர்களிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுவாயாக!) என்று பிரார்த்தித்தான். மலை அதிர்ந்தது; அவர்கள் அனைவரும் கீழே விழுந்தனர். அச்சிறுவன் (உயிர் தப்பி) நடந்து அரசனிடம் வந்தான். அரசன் அவனிடம், "உன்னுடன் வந்தவர்கள் என்ன ஆனார்கள்?" என்று கேட்டான். அவன், "அவர்களிடமிருந்து அல்லாஹ் என்னைக் காப்பாற்றிவிட்டான்" என்றான்.

மீண்டும் அரசன் அவனைத் தனது தோழர்களில் சிலரிடம் ஒப்படைத்து, "இவனை ஒரு சிறிய கப்பலில் ஏற்றிக்கொண்டு நடுக்கடலுக்குச் செல்லுங்கள். அவன் தனது மதத்தைவிட்டுத் திரும்பினால் (விட்டுவிடுங்கள்); இல்லாவிட்டால் அவனைக் கடலில் எறிந்துவிடுங்கள்" என்று கூறினான். அவர்கள் அவனை அழைத்துச் சென்றனர். அவன், **"அல்லாஹும்ம இக்ஃபினீஹிம் பிமா ஷிஃத்த"** (யா அல்லாஹ்! நீ நாடிய விதத்தில் இவர்களிடமிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுவாயாக!) என்று பிரார்த்தித்தான். கப்பல் கவிழ்ந்து, அவர்கள் (அனைவரும்) மூழ்கிப் போயினர்.

அச்சிறுவன் நடந்து அரசனிடம் வந்தான். அரசன் அவனிடம், "உன்னுடன் வந்தவர்கள் என்ன ஆனார்கள்?" என்று கேட்டான். அவன், "அவர்களிடமிருந்து அல்லாஹ் என்னைக் காப்பாற்றிவிட்டான்" என்றான். மேலும் அவன் அரசனிடம், "நான் உனக்குக் கட்டளையிடுபவற்றை நீ செய்தாலன்றி என்னைக் கொல்ல முடியாது" என்று கூறினான். "அது என்ன?" என்று அரசன் கேட்டான்.

"நீ மக்களை ஒரு மைதானத்தில் ஒன்றுதிரட்ட வேண்டும். என்னை ஒரு மரத்துண்டில் சிலுவையிட வேண்டும். பிறகு எனது அம்பறாத்தூணியிலிருந்து ஒரு அம்பை எடுத்து, அதை வில்லின் நடுவில் வைத்து, **'பிஸ்மில்லாஹி ரப்பில் குலாம்'** (இச்சிறுவனின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்) என்று கூறி என் மீது எய்ய வேண்டும். இப்படிச் செய்தால் நீ என்னைக் கொல்லலாம்" என்று அவன் கூறினான்.

அவ்வாறே அரசன் மக்களை ஒரு மைதானத்தில் ஒன்றுதிரட்டி, அச்சிறுவனை ஒரு மரத்துண்டில் சிலுவையிட்டான். பிறகு அவனது அம்பறாத்தூணியிலிருந்து ஒரு அம்பை எடுத்து, அதை வில்லின் நடுவில் வைத்து, **"பிஸ்மில்லாஹி ரப்பில் குலாம்"** (இச்சிறுவனின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்) என்று கூறி அவன் மீது எய்தான். அந்த அம்பு அவனது நெற்றிப்பொட்டில் தைத்தது. சிறுவன் தனது நெற்றிப்பொட்டில் அம்பு தைத்த இடத்தில் கையை வைத்தவாறே மரணமடைந்தான். (இதைப் பார்த்த) மக்கள், "இச்சிறுவனின் இறைவனை நாங்கள் ஈமான் கொண்டோம்; இச்சிறுவனின் இறைவனை நாங்கள் ஈமான் கொண்டோம்; இச்சிறுவனின் இறைவனை நாங்கள் ஈமான் கொண்டோம்" என்று கூறினர்.

பிறகு அரசனிடம் (அவனது ஆலோசகர்கள்) வந்து, "கண்டீரா! எதைப் பற்றி பயந்து கொண்டிருந்தீரோ அதுவே உமக்கு நடந்துவிட்டது; அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! மக்கள் ஈமான் கொண்டுவிட்டனர்" என்று கூறினர். உடனே அரசன் தெருக்களின் முகப்புகளில் அகழிகளைத் தோண்டக் கட்டளையிட்டான். அகழிகள் தோண்டப்பட்டு அவற்றில் நெருப்பு மூட்டப்பட்டது. "தனது மதத்தைவிட்டு மாறாதவர்களை இதில் எறியுங்கள்; அல்லது இதில் குதிக்கும்படிச் சொல்லுங்கள்" என்று அரசன் கட்டளையிட்டான்.

ஒரு பெண் தனது குழந்தையுடன் வரும் வரை அவர்கள் அவ்வாறே செய்து வந்தனர். அப்பெண் நெருப்பில் விழத் தயங்கினாள். அப்போது அக்குழந்தை அவளிடம், "அம்மாவே! பொறுத்துக்கொள்ளுங்கள்; நிச்சயமாக நீங்கள் சத்தியத்தில் இருக்கிறீர்கள்" என்று கூறியது.