அபூ ஹுரைரா (ரலி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

வணக்கத்திற்குரியவன் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு யாருமில்லை எனும் அவனது மீதே ஆணையாக! (சில சமயங்களில்) பசியின் கொடுமையால் நான் எனது ஈரல் தரையில் படும்படி (குப்புறப்) படுத்துக்கிடப்பேன். இன்னும் (சில வேளைகளில்) பசியின் காரணமாக என் வயிற்றின் மீது கல்லைக் கட்டிக் கொள்வேன்.

ஒரு நாள் மக்கள் நடந்து செல்லும் பாதையில் நான் உட்கார்ந்திருந்தேன். அபூ பக்ர் (ரலி) அவர்கள் அவ்வழியே சென்றார்கள். நான் அல்லாஹ்வின் வேதத்திலுள்ள ஒரு வசனத்தைப் பற்றி அவர்களிடம் கேட்டேன். அவர்கள் (தமது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்று) எனக்கு உணவளிப்பார்கள் என்பதற்காகவே தவிர வேறெதற்கும் நான் அதை அவர்களிடம் கேட்கவில்லை. ஆனால் அவர்கள் (பதிலளித்துவிட்டு) சென்றுவிட்டார்கள்; (எனது நிலையை அறிய)வில்லை.

பிறகு உமர் (ரலி) அவர்கள் அவ்வழியே என்னைக் கடந்து சென்றார்கள். நான் அல்லாஹ்வின் வேதத்திலுள்ள ஒரு வசனத்தைப் பற்றி அவர்களிடம் கேட்டேன். அவர்கள் (தமது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்று) எனக்கு உணவளிப்பார்கள் என்பதற்காகவே தவிர வேறெதற்கும் நான் அதை அவர்களிடம் கேட்கவில்லை. ஆனால் அவர்களும் (பதிலளித்துவிட்டு) சென்றுவிட்டார்கள்; (எனது நிலையை அறிய)வில்லை.

பிறகு அபுல் காசிம் (நபிகள் நாயகம் ஸல்) அவர்கள் அவ்வழியே என்னைக் கடந்து சென்றார்கள். என்னைக் கண்டதும் புன்னகைத்தார்கள். என் மனதிலிருப்பதையும் என் முகத்திலிருப்பதையும் (எனது பசியின் நிலையை) அவர்கள் அறிந்துகொண்டார்கள். பிறகு, "அபா ஹிர்ர்!" என்று அழைத்தார்கள். நான், "லப்பைக் (இதோ வந்துவிட்டேன்) இறைத்தூதர் அவர்களே!" என்றேன். "உடன் வாரும்" என்று கூறினார்கள். அவர்கள் நடந்தார்கள்; நானும் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்தேன்.

அவர்கள் வீட்டிற்குள் நுழைந்தார்கள். நானும் (உள்ளே) நுழைய அனுமதி கேட்டேன். எனக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டது. (வீட்டிற்குள்) ஒரு கோப்பையில் பால் இருப்பதைக் கண்டார்கள். "இந்தப் பால் ஏது?" என்று கேட்டார்கள். "இன்ன மனிதர் அல்லது இன்ன பெண்மணி உங்களுக்கு அன்பளிப்பாக வழங்கியது" என்று (வீட்டிலிருந்தோர்) கூறினர்.

"அபா ஹிர்ர்!" என்று (நபி (ஸல்) அவர்கள்) அழைத்தார்கள். "லப்பைக், இறைத்தூதர் அவர்களே!" என்றேன். "நீர் திண்ணைத் தோழர்களிடம் (அஹ்லுஸ் ஸுஃப்பா) சென்று அவர்களை என்னிடம் அழைத்து வாரும்" என்று கூறினார்கள்.

திண்ணைத் தோழர்கள் இஸ்லாத்தின் விருந்தாளிகள் ஆவர். அவர்களுக்கு வீடோ, சொத்தோ, (உறவினர்கள் போன்ற) வேறு புகலிடமோ கிடையாது. நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு தர்மப் பொருள் (ஸதகா) ஏதேனும் வந்தால் அதை அப்படியே அவர்களுக்கு அனுப்பி விடுவார்கள்; அதிலிருந்து எதையும் தாம் உண்ணமாட்டார்கள். அன்பளிப்புப் பொருள் (ஹதிய்யா) ஏதேனும் வந்தால் அதிலிருந்து (சிறிது) தாமும் உண்டுவிட்டு, அவர்களுக்கும் அதில் பங்கிட்டுக் கொடுப்பார்கள்.

(இப்போது வந்திருப்பதோ கொஞ்சம் பால்). இது எனக்கு வருத்தத்தை அளித்தது. "திண்ணைத் தோழர்களுக்கு மத்தியில் இந்தப் பால் எம்மாத்திரம்? இந்தப் பாலை அருந்துவதற்குத் தகுதியானவன் நானே; (இதை அருந்தினால்) நான் தெம்பு பெறுவேன். ஆனால் அவர்களோ வந்துவிடுவார்கள்; (அவர்களுக்குப் பரிமாறும்படி நபி (ஸல்) அவர்கள்) எனக்குக் கட்டளையிடுவார்கள்; நான் அவர்களுக்குக் கொடுக்க வேண்டி வரும். இந்தப் பாலில் எனக்கு என்ன மிஞ்சும்?" என்று (என் மனதில்) எண்ணிக்கொண்டேன். ஆயினும், அல்லாஹ்வுக்கும் அவனது தூதருக்கும் கட்டுப்படுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.

நான் சென்று அவர்களை அழைத்தேன். அவர்கள் வந்து (உள்ளே வர) அனுமதி கேட்டார்கள். அவர்களுக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டது. அவர்கள் வீட்டிற்குள் தத்தமது இடங்களில் அமர்ந்து கொண்டார்கள்.

(நபி (ஸல்) அவர்கள்) "அபா ஹிர்ர்!" என்றார்கள். "லப்பைக், இறைத்தூதர் அவர்களே!" என்றேன். "இதைப் பிடித்து அவர்களுக்குக் கொடுப்பீராக!" என்றார்கள். நான் அந்தக் கோப்பையை வாங்கி ஒருவரிடம் கொடுப்பேன்; அவர் வயிறு நிரம்பக் குடித்துவிட்டு என்னிடம் கோப்பையைத் திருப்பிக் கொடுப்பார். (அடுத்தவரிடம் கொடுப்பேன்); அவரும் வயிறு நிரம்பக் குடித்துவிட்டு என்னிடம் திருப்பிக் கொடுப்பார். இவ்வாறாக (அனைவரும் குடித்து முடித்து) நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்தடைந்தேன். அந்தக் கூட்டம் முழுவதும் வயிறு நிரம்பக் குடித்திருந்தனர்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் அந்தக் கோப்பையைத் தமது கையில் எடுத்துக்கொண்டு என்னைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்கள். "அபா ஹிர்ர்!" என்றார்கள். "லப்பைக், இறைத்தூதர் அவர்களே!" என்றேன். "(குடிக்காமல்) எஞ்சியிருப்பது நானும் நீரும் மட்டும்தான்" என்றார்கள். "தாங்கள் கூறுவது உண்மைதான் இறைத்தூதர் அவர்களே!" என்றேன்.

"உட்காரும், குடியும்" என்றார்கள். நான் உட்கார்ந்து குடித்தேன். (மீண்டும்) "குடியும்" என்றார்கள். நான் குடித்தேன். "குடியும்" என்று அவர்கள் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார்கள். இறுதியில் நான், "இல்லை; தங்களைச் சத்தியத்துடன் அனுப்பியவன் மீது ஆணையாக! இதற்கு மேல் அது செல்ல வழியில்லை (வயிறு நிரம்பிவிட்டது)" என்று கூறினேன். "என்னிடம் தாரும்" என்றார்கள். நான் அவர்களிடம் கொடுத்தேன். அவர்கள் அல்லாஹ்வைப் புகழ்ந்து, 'பிஸ்மில்லாஹ்' கூறி எஞ்சியிருந்ததை அருந்தினார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் தல்பியாவின் ஒரு பகுதி: 'லப்பைக் இலாஹல் ஹக் (உண்மையின் இறைவனே, இதோ நான் வந்துவிட்டேன்)' என்பதாகும். (ஸஹீஹ்) அபூ அப்திர்-ரஹ்மான் (அன்-நஸாஈ) அவர்கள் கூறினார்கள்: அப்துல்-அஜீஸைத் தவிர வேறு யாரும் அப்துல்லாஹ் பின் அல்-ஃபழ்லிடமிருந்து இதற்கான அறிவிப்பாளர் தொடரை அறிவித்ததாக நான் அறியவில்லை. இஸ்மாயீல் பின் உமைய்யா அவர்கள் இதை அவரிடமிருந்து முர்ஸல் வடிவில் அறிவித்துள்ளார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்களின் தல்பியாவில் கூறுவார்கள்:
“லப்பைக் இலாஹல் ஹக், லப்பைக் (சத்தியத்தின் இறைவா, இதோ நான் வந்துவிட்டேன். இதோ நான் வந்துவிட்டேன்).”