حَدَّثَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا يَحْيَى، عَنْ سُفْيَانَ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ مُسْلِمٍ، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ ـ رضى الله عنها ـ قَالَتْ كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم يُعَوِّذُ بَعْضَهُمْ يَمْسَحُهُ بِيَمِينِهِ أَذْهِبِ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِي، لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا . فَذَكَرْتُهُ لِمَنْصُورٍ فَحَدَّثَنِي عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ بِنَحْوِهِ.
`ஆயிஷா (ரழி)` அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) அவர்கள் தம் மனைவியரில் சிலருக்கு நோயுற்ற இடத்தில் தம் வலக் கரத்தால் தடவிக் கொடுத்து சிகிச்சை அளிப்பார்கள். அப்போது இவ்வாறு கூறுவார்கள்: "மக்களின் இரட்சகனே! சிரமத்தைப் போக்குவாயாக. குணமளிப்பாயாக, நீயே குணமளிப்பவன். உன் நிவாரணத்தைத் தவிர வேறு நிவாரணம் இல்லை. அது எந்த நோயையும் விட்டுவைக்காத நிவாரணம்."
حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ أَبِي الضُّحَى، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلى الله عليه وسلم ـ إِذَا أَتَى الْمَرِيضَ فَدَعَا لَهُ قَالَ أَذْهِبِ الْبَاسْ رَبَّ النَّاسْ وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِي لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُكَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا .
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:
“அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ஒரு நோயாளியிடம் வந்தால், அவருக்காகப் பிரார்த்தனை செய்வார்கள், மேலும் கூறுவார்கள்: அத்ஹிபில் பஃஸ், ரப்பன்னாஸ், வஷ்ஃபி அன்தஷ் ஷாஃபி, லா ஷிஃபாஅ இல்லா ஷிஃபாஉக ஷிஃபாஅன் லா யுஃகாதிரு ஸகமா (மனிதர்களின் இரட்சகனே! துன்பத்தை நீக்குவாயாக! குணமளிப்பாயாக! நீயே குணமளிப்பவன். உன்னுடைய குணமளித்தலைத் தவிர வேறு குணமளித்தல் இல்லை. அது, நோயை சிறிதும் விட்டுவைக்காத குணமளித்தலாகும்).”