இந்த ஹதீஸுக்கு மற்ற ஹதீஸ் நூல்களில் உள்ள ஹதீஸ்கள்

4196ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ، حَدَّثَنَا حَاتِمُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي عُبَيْدٍ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ خَرَجْنَا مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم إِلَى خَيْبَرَ فَسِرْنَا لَيْلاً، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ لِعَامِرٍ يَا عَامِرُ أَلاَ تُسْمِعُنَا مِنْ هُنَيْهَاتِكَ‏.‏ وَكَانَ عَامِرٌ رَجُلاً شَاعِرًا فَنَزَلَ يَحْدُو بِالْقَوْمِ يَقُولُ:

اللَّهُمَّ لَوْلاَ أَنْتَ مَا اهْتَدَيْنَا     وَلاَ تَصَدَّقْنَا وَلاَ صَلَّيْنَا
فَاغْفِرْ فِدَاءً لَكَ مَا أَبْقَيْنَا     وَثَبِّتِ الأَقْدَامَ إِنْ لاَقَيْنَا
وَأَلْقِيَنْ سَكِينَةً عَلَيْنَا     إِنَّا إِذَا صِيحَ بِنَا أَبَيْنَا
وَبِالصِّيَاحِ عَوَّلُوا عَلَيْنَا

فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ مَنْ هَذَا السَّائِقُ ‏"‏‏.‏ قَالُوا عَامِرُ بْنُ الأَكْوَعِ‏.‏ قَالَ ‏"‏ يَرْحَمُهُ اللَّهُ ‏"‏‏.‏ قَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ وَجَبَتْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ، لَوْلاَ أَمْتَعْتَنَا بِهِ‏.‏ فَأَتَيْنَا خَيْبَرَ، فَحَاصَرْنَاهُمْ حَتَّى أَصَابَتْنَا مَخْمَصَةٌ شَدِيدَةٌ، ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى فَتَحَهَا عَلَيْهِمْ، فَلَمَّا أَمْسَى النَّاسُ مَسَاءَ الْيَوْمِ الَّذِي فُتِحَتْ عَلَيْهِمْ أَوْقَدُوا نِيرَانًا كَثِيرَةً، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ مَا هَذِهِ النِّيرَانُ عَلَى أَىِّ شَىْءٍ تُوقِدُونَ ‏"‏‏.‏ قَالُوا عَلَى لَحْمٍ‏.‏ قَالَ ‏"‏ عَلَى أَىِّ لَحْمٍ ‏"‏‏.‏ قَالُوا لَحْمِ حُمُرِ الإِنْسِيَّةِ‏.‏ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ أَهْرِيقُوهَا وَاكْسِرُوهَا ‏"‏‏.‏ فَقَالَ رَجُلٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَوْ نُهَرِيقُهَا وَنَغْسِلُهَا قَالَ ‏"‏ أَوْ ذَاكَ ‏"‏‏.‏ فَلَمَّا تَصَافَّ الْقَوْمُ كَانَ سَيْفُ عَامِرٍ قَصِيرًا فَتَنَاوَلَ بِهِ سَاقَ يَهُودِيٍّ لِيَضْرِبَهُ، وَيَرْجِعُ ذُبَابُ سَيْفِهِ، فَأَصَابَ عَيْنَ رُكْبَةِ عَامِرٍ، فَمَاتَ مِنْهُ قَالَ فَلَمَّا قَفَلُوا، قَالَ سَلَمَةُ رَآنِي رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهْوَ آخِذٌ بِيَدِي، قَالَ ‏"‏ مَا لَكَ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ لَهُ فِدَاكَ أَبِي وَأُمِّي، زَعَمُوا أَنَّ عَامِرًا حَبِطَ عَمَلُهُ‏.‏ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ كَذَبَ مَنْ قَالَهُ، إِنَّ لَهُ لأَجْرَيْنِ ـ وَجَمَعَ بَيْنَ إِصْبَعَيْهِ ـ إِنَّهُ لَجَاهِدٌ مُجَاهِدٌ قَلَّ عَرَبِيٌّ مَشَى بِهَا مِثْلَهُ ‏"‏‏.‏ حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ حَدَّثَنَا حَاتِمٌ قَالَ ‏"‏ نَشَأَ بِهَا ‏"‏‏.‏
ஸலமா பின் அல்-அக்வா (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்:

நாங்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுடன் கைபருக்குப் புறப்பட்டோம். நாங்கள் இரவில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தபோது, கூட்டத்திலிருந்து ஒரு மனிதர் 'ஆமிர் (ரழி) அவர்களிடம், “ஓ ஆமிர்! உங்கள் கவிதையை எங்களுக்குக் கேட்கச் செய்ய மாட்டீர்களா?” என்று கேட்டார்கள். 'ஆமிர் (ரழி) அவர்கள் ஒரு கவிஞராக இருந்தார்கள், ஆகவே அவர்கள் கீழே இறங்கி, ஒட்டகங்களின் காலடிக்கு ஏற்ற வேகத்தில் மக்களுக்காக கவிதை ஓதத் தொடங்கினார்கள், இவ்வாறு:-- “யா அல்லாஹ்! நீயின்றி நாங்கள் நேர்வழி பெற்றிருக்க மாட்டோம், நாங்கள் தர்மம் செய்திருக்க மாட்டோம், தொழுதிருக்கவும் மாட்டோம். ஆகவே, நாங்கள் செய்தவற்றை (அதாவது எங்கள் குறைகளை) மன்னித்தருள்வாயாக; நாங்கள் அனைவரும் உனது பாதையில் தியாகம் செய்யப்படுவோமாக, மேலும் எங்கள் மீது ஸகீனாவை (அதாவது அமைதியை) இறக்குவாயாக, எங்கள் எதிரியை சந்திக்கும்போது எங்கள் பாதங்களை உறுதியாக்குவதற்காக, அவர்கள் எங்களை ஒரு அநியாயமான காரியத்தை நோக்கி அழைத்தால், நாங்கள் மறுத்துவிடுவோம். காஃபிர்கள் எங்களுக்கு எதிராக மற்றவர்களின் உதவியைக் கேட்க கூச்சலிட்டுள்ளனர்.”

அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள், “அந்த (ஒட்டகத்தை ஓட்டி கவிதை பாடும்) சாரதி யார்?” என்று கேட்டார்கள். மக்கள், “அவர் 'ஆமிர் பின் அல்-அக்வா (ரழி) அவர்கள்,” என்று கூறினார்கள். பின்னர் நபி (ஸல்) அவர்கள், “அல்லாஹ் அவருக்கு அருள் புரிவானாக,” என்று கூறினார்கள். மக்களில் ஒரு மனிதர், “அல்லாஹ்வின் தூதரே! அவருக்கு (ஷஹாதத்) வழங்கப்பட்டுவிட்டதா? தாங்கள் இன்னும் சிறிது காலம் அவருடைய தோழமையை நாங்கள் அனுபவிக்க அனுமதித்திருக்கக் கூடாதா?” என்று கூறினார்.

பின்னர் நாங்கள் கைபரை அடைந்து முற்றுகையிட்டோம், கடும் பசியால் நாங்கள் பீடிக்கப்படும் வரை. பின்னர் அல்லாஹ் முஸ்லிம்களுக்கு அதை (அதாவது கைபரை) வெற்றி கொள்ள உதவினான். நகரம் வெற்றி கொள்ளப்பட்ட அன்றைய மாலைப்பொழுதில், முஸ்லிம்கள் பெரிய நெருப்புகளை மூட்டினார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள், “இந்த நெருப்புகள் என்ன? எதை சமைப்பதற்காக நெருப்பை மூட்டியிருக்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டார்கள். மக்கள், “(சமைப்பதற்கு) இறைச்சி,” என்று பதிலளித்தார்கள். அவர்கள் (நபி (ஸல்) அவர்கள்), “எந்த வகையான இறைச்சி?” என்று கேட்டார்கள். அவர்கள் (அதாவது மக்கள்), “கழுதைகளின் இறைச்சி,” என்று கூறினார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள், “இறைச்சியை எறிந்துவிட்டு பானைகளை உடைத்துவிடுங்கள்!” என்று கூறினார்கள். ஒரு மனிதர், “அல்லாஹ்வின் தூதரே! நாங்கள் இறைச்சியை எறிந்துவிட்டு அதற்கு பதிலாக பானைகளைக் கழுவலாமா?” என்று கேட்டார். அவர்கள் (நபி (ஸல்) அவர்கள்), “(ஆம், நீங்கள்) அதையும் செய்யலாம்,” என்று கூறினார்கள்.

ஆகவே, (மோதலுக்காக) படை அணிகள் வரிசையாக அமைக்கப்பட்டபோது, 'ஆமிர் (ரழி) அவர்களின் வாள் குட்டையாக இருந்தது, மேலும் அவர்கள் ஒரு யூதரின் காலைத் தாக்க குறிவைத்தார், ஆனால் வாளின் கூர்மையான முனை அவருக்கே திரும்பி அவருடைய சொந்த முழங்காலில் காயப்படுத்தியது, அதுவே அவர் இறப்பதற்குக் காரணமாயிற்று. அவர்கள் போரிலிருந்து திரும்பியபோது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்னை (சோகமான மனநிலையில்) கண்டார்கள். அவர்கள் என் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு, “உங்களுக்கு என்ன கவலை?” என்று கேட்டார்கள். நான் பதிலளித்தேன், “என் தந்தையும் தாயும் உங்களுக்கு அர்ப்பணமாகட்டும்! மக்கள் 'ஆமிர் (ரழி) அவர்களின் செயல்கள் பாழாகிவிட்டன என்று கூறுகிறார்கள்.” நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், “அவ்வாறு சொல்பவர் தவறாகக் கூறுகிறார், ஏனெனில் 'ஆமிர் (ரழி) அவர்கள் இரட்டிப்பு நற்கூலியைப் பெற்றுள்ளார்கள்.” நபி (ஸல்) அவர்கள் இரண்டு விரல்களை உயர்த்தி மேலும் கூறினார்கள், “அவர் (அதாவது ஆமிர் (ரழி) அவர்கள்) அல்லாஹ்வின் பாதையில் விடாமுயற்சியுடன் போராடியவர், மேலும் 'ஆமிர் (ரழி) அவர்கள் செய்த (நற்செயல்கள்) போன்றவற்றை அடைந்த அரபிகள் சிலரே.”

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
2488 aஸஹீஹ் முஸ்லிம்
حَدَّثَنِي بِشْرُ بْنُ خَالِدٍ، أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ، - يَعْنِي ابْنَ جَعْفَرٍ - عَنْ شُعْبَةَ، عَنْ سُلَيْمَانَ،
عَنْ أَبِي الضُّحَى، عَنْ مَسْرُوقٍ، قَالَ دَخَلْتُ عَلَى عَائِشَةَ وَعِنْدَهَا حَسَّانُ بْنُ ثَابِتٍ يُنْشِدُهَا
شِعْرًا يُشَبِّبُ بِأَبْيَاتٍ لَهُ فَقَالَ حَصَانٌ رَزَانٌ مَا تُزَنُّ بِرِيبَةٍ وَتُصْبِحُ غَرْثَى مِنْ لُحُومِ الْغَوَافِلِ
فَقَالَتْ لَهُ عَائِشَةُ لَكِنَّكَ لَسْتَ كَذَلِكَ ‏.‏ قَالَ مَسْرُوقٌ فَقُلْتُ لَهَا لِمَ تَأْذَنِينَ لَهُ يَدْخُلُ عَلَيْكِ وَقَدْ
قَالَ اللَّهُ ‏{‏ وَالَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ‏}‏ فَقَالَتْ فَأَىُّ عَذَابٍ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَى
إِنَّهُ كَانَ يُنَافِحُ أَوْ يُهَاجِي عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏.‏
மஸ்ரூக் அறிவித்தார்கள்:

நான் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களைச் சந்தித்தேன், அப்போது ஹஸ்ஸான் (ரழி) அவர்கள் அங்கே அமர்ந்திருந்தார்கள், மேலும் அவர்கள் தங்களின் கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து சில கவிதைகளை ஓதிக் கொண்டிருந்தார்கள்: அவள் கற்புள்ளவள், விவேகமானவள். அவளுக்கு எதிராக எந்த அவதூறும் இல்லை, மேலும் அவள் கவனக்குறைவானவர்களின் இறைச்சியை உண்ணாமல் அதிகாலையில் எழுகிறாள்.

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: ஆனால் நீங்கள் அப்படி இல்லை.

மஸ்ரூக் கூறினார்கள்: நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: அல்லாஹ், "அவர்களில் எவன் அதில் பெரும்பங்கை எடுத்துக்கொண்டானோ, அவனுக்குக் கடுமையான தண்டனை உண்டு" (24:11) என்று கூறியிருக்கும்போது, அவரை உங்களைச் சந்திக்க ஏன் அனுமதிக்கிறீர்கள்?

அதற்கு அவர்கள் (ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள்) கூறினார்கள்: அவர் குருடாகிவிட்டதை விடக் கடுமையான வேதனை வேறு என்ன இருக்க முடியும்?

அவர் (ஹஸ்ஸான் (ரழி) அவர்கள்) அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் சார்பாக நையாண்டிக் கவிதைகளை மறுப்பாக எழுதுபவராக இருந்தார்கள்.

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح