حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ الْمُفَضَّلِ، حَدَّثَنَا الْجُرَيْرِيُّ، وَحَدَّثَنِي قَيْسُ بْنُ حَفْصٍ، حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، أَخْبَرَنَا سَعِيدٌ الْجُرَيْرِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ أَبِي بَكْرَةَ، عَنْ أَبِيهِ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم أَكْبَرُ الْكَبَائِرِ الإِشْرَاكُ بِاللَّهِ، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ، وَشَهَادَةُ الزُّورِ، وَشَهَادَةُ الزُّورِ ـ ثَلاَثًا ـ أَوْ قَوْلُ الزُّورِ . فَمَا زَالَ يُكَرِّرُهَا حَتَّى قُلْنَا لَيْتَهُ سَكَتَ.
அபூ பக்ரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: "பெரும் பாவங்களிலேயே மிகப் பெரும் பாவங்கள்: அல்லாஹ்வுக்கு இணைகற்பிப்பது, பெற்றோருக்கு மாறு செய்வது மற்றும் பொய் சாட்சி சொல்வது." (இதனை) மூன்று முறை கூறினார்கள்; அல்லது "பொய்யான கூற்று" (என்று கூறினார்கள்). அவர்கள் இதைத் திரும்பத் திரும்பக் கூறிக்கொண்டே இருந்தார்கள்; எந்த அளவிற்கென்றால், "அவர் மௌனமாகிவிடக் கூடாதா!" என்று நாங்கள் (எண்ணிச்) சொல்லும் அளவிற்கு.