அப்துல்லாஹ் பின் அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில் இரு மாதர்களைப் பற்றி அல்லாஹ் குர்ஆனில் அவர்களைக் குறித்துக் கூறினான்: (நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரான ஆயிஷா (ரழி) மற்றும் ஹஃப்ஸா (ரழி) ஆகிய) நீங்கள் இருவரும் அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினால், (அதுவே உங்களுக்கு நல்லது. ஏனெனில்) உங்கள் இருவரின் உள்ளங்களும் (நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் விரும்புவதை எதிர்ப்பதன் பக்கம்) சாய்ந்துவிட்டன. (66:4) என்று கூறிய அந்த இரு மாதர்கள் யார் என்று `உமர் (ரழி) அவர்களிடம் கேட்பதற்கு நான் ஆவலாக இருந்தேன், `உமர் (ரழி) அவர்களுடன் நான் ஹஜ் செய்யும் வரை. (ஹஜ்ஜிலிருந்து நாங்கள் திரும்பும் வழியில்) அவர்கள் (இயற்கைக் கடனை நிறைவேற்ற) ஒருபுறம் சென்றார்கள், நானும் அவர்களுடன் ஒரு குவளையில் தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்டு ஒருபுறம் சென்றேன். அவர்கள் இயற்கைக் கடனை நிறைவேற்றிவிட்டுத் திரும்பியபோது, நான் குவளையிலிருந்து அவர்கள் கைகளில் தண்ணீர் ஊற்றினேன், அவர்கள் உளூச் செய்தார்கள். நான் கேட்டேன், “ஓ நம்பிக்கையாளர்களின் தலைவரே! அல்லாஹ் ‘நீங்கள் இருவரும் பாவமன்னிப்புக் கோரினால்’ (66:4) என்று கூறிய நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில் அந்த இரு மாதர்கள் யார்?” அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள், “இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களே, உங்கள் கேள்வியைக் கேட்டு நான் ஆச்சரியப்படுகிறேன். அவர்கள் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும் ஆவார்கள்.”

பிறகு `உமர் (ரழி) அவர்கள் அந்த நிகழ்ச்சியைத் தொடர்ந்து விவரித்துக் கூறினார்கள்: “நானும், அவாலி அல்-மதீனாவில் வசித்து வந்த பனூ உமையா பின் ஸைத் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த எனது அன்சாரி அண்டை வீட்டுக்காரர் ஒருவரும் முறை வைத்துக்கொண்டு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களைச் சந்தித்து வருவோம். அவர் ஒரு நாள் செல்வார், நான் மற்றொரு நாள் செல்வேன். நான் சென்றால், அன்றைய தினம் அறிவுரைகள் மற்றும் கட்டளைகள் சம்பந்தமாக என்ன நிகழ்ந்ததோ அந்தச் செய்திகளை நான் அவருக்குக் கொண்டு வருவேன். அவர் சென்றால், அவரும் எனக்கு அவ்வாறே செய்வார்.

குறைஷிக் குலத்தவரான நாங்கள், பெண்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துபவர்களாக இருந்தோம். ஆனால், நாங்கள் அன்சாரிகளுடன் வாழ வந்தபோது, அன்சாரிப் பெண்கள் தங்கள் கணவர்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துவதை நாங்கள் கவனித்தோம். எனவே, எங்கள் பெண்களும் அன்சாரிப் பெண்களின் பழக்கவழக்கங்களைக் கற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்தார்கள்.

ஒருமுறை நான் என் மனைவியிடம் சத்தம் போட்டேன், அவளும் எனக்குப் பதிலுக்குப் பதில் பேசினாள். அவள் எனக்குப் பதில் பேசுவதை நான் விரும்பவில்லை. அவள் கேட்டாள், ‘நான் உங்களுக்குப் பதிலுக்குப் பதில் பேசுவதை ஏன் தவறாக எடுத்துக்கொள்கிறீர்கள்? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியர் அவர்களுக்குப் பதிலுக்குப் பதில் பேசுகிறார்கள், அவர்களில் சிலர் இரவு வரை நாள் முழுவதும் அவர்களுடன் பேசாமல் கூட இருந்து விடுகிறார்கள்.’ அவள் சொன்னது எனக்கு அச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. நான் அவளிடம் சொன்னேன், ‘அவர்களில் யார் அவ்வாறு செய்கிறாரோ, அவர் பெரும் நஷ்டவாளியாவார்.’

பிறகு நான் என் ஆடையை அணிந்துகொண்டு ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்றேன். அவர்களிடம் கேட்டேன், ‘உங்களில் யாராவது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களை நாள் முழுவதும் இரவு வரை கோபமாக வைத்திருக்கிறீர்களா?’ அதற்கு அவர்கள் ஆம் என்று பதிலளித்தார்கள். நான் சொன்னேன், ‘அவர் அழிந்துபோன நஷ்டவாளி (மேலும் ஒருபோதும் வெற்றி பெறமாட்டார்)! அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கோபத்திற்காக அல்லாஹ் கோபமடைந்து அதனால் அவர் அழிந்துவிடுவார் என்று அவர் பயப்படவில்லையா? அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அதிகமாக எதையும் கேட்காதீர்கள், எந்த நிலையிலும் அவர்களுக்குப் பதிலுக்குப் பதில் பேசாதீர்கள், அவர்களைக் கைவிட்டு விடாதீர்கள். உங்களுக்கு வேண்டியதை என்னிடம் கேளுங்கள், உங்கள் அண்டை வீட்டுக்காரர் (அதாவது ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள்) நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம் நடந்துகொள்வதைப் பார்த்து நீங்களும் அவ்வாறு நடக்க ஆசைப்படாதீர்கள், ஏனெனில் அவர் (அதாவது ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள்) உங்களை விட அழகானவர், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு மிகவும் பிரியமானவர்.’

அந்த நாட்களில், (ஷாமில் வசிக்கும் ஒரு பழங்குடியினரான) கஸான் குலத்தினர் நம் மீது படையெடுக்க தங்கள் குதிரைகளைத் தயார் செய்து வருவதாக ஒரு வதந்தி பரவியது. எனது தோழர் (அவருடைய முறை வந்த நாளில் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம்) சென்றார். சென்றுவிட்டு இரவில் எங்களிடம் திரும்பி வந்து, நான் தூங்குகிறேனா என்று கேட்டு என் கதவை பலமாகத் தட்டினார். நான் (அந்த பலமான தட்டலால்) பயந்துபோய் அவரிடம் வெளியே வந்தேன். ஒரு பெரிய விஷயம் நடந்துவிட்டதாக அவர் கூறினார். நான் அவரிடம் கேட்டேன்: அது என்ன? கஸானியர்கள் வந்துவிட்டார்களா? அதற்கு அவர், அதைவிட மோசமானதும் மிகவும் தீவிரமானதுமாகும் என்று பதிலளித்தார். மேலும், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியர் அனைவரையும் விவாகரத்து செய்துவிட்டார்கள் என்றும் கூறினார். நான் சொன்னேன், ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் அழிந்துபோன நஷ்டவாளி! இது ஒருநாள் நடக்கும் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன்.’ எனவே நான் என் ஆடையை அணிந்துகொண்டு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களுடன் ஃபஜ்ர் தொழுகையை நிறைவேற்றினேன். பிறகு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் ஒரு மேல் அறைக்குள் நுழைந்து அங்கே தனியாகத் தங்கினார்கள். நான் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்றேன், அவர்கள் அழுதுகொண்டிருப்பதைக் கண்டேன். நான் அவர்களிடம் கேட்டேன், ‘ஏன் அழுகிறீர்கள்? நான் உங்களை எச்சரிக்கவில்லையா? அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்கள் அனைவரையும் விவாகரத்து செய்துவிட்டார்களா?’ அதற்கு அவர்கள், ‘எனக்குத் தெரியாது. அவர்கள் அங்கே மேல் அறையில் இருக்கிறார்கள்’ என்று பதிலளித்தார்கள்.

பிறகு நான் வெளியே சென்று மிம்பரின் (பிரசங்க மேடை) அருகே வந்தேன். அதைச் சுற்றி ஒரு கூட்ட மக்கள் இருப்பதையும் அவர்களில் சிலர் அழுதுகொண்டிருப்பதையும் கண்டேன். பிறகு நான் அவர்களுடன் சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தேன், ஆனால் அந்தச் சூழ்நிலையை என்னால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. எனவே நான் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் இருந்த மேல் அறைக்குச் சென்றேன். அவர்களுடைய கறுப்பு நிற அடிமை ஒருவரிடம் கேட்டேன்: “`உமர் (ரழி) அவர்கள் (உள்ளே வர) அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் அனுமதியைப் பெற்றுத் தருவீர்களா?” அந்த அடிமை உள்ளே சென்று, அதைப் பற்றி நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம் பேசிவிட்டு வெளியே வந்து கூறினார், ‘நான் உங்களைப் பற்றி அவர்களிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர்கள் பதிலளிக்கவில்லை.’ எனவே, நான் சென்று மிம்பரின் அருகே அமர்ந்திருந்த மக்களுடன் அமர்ந்தேன், ஆனால் என்னால் அந்தச் சூழ்நிலையைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. எனவே நான் மீண்டும் அந்த அடிமையிடம் சென்று கேட்டேன்: “`உமர் (ரழி) அவர்களுக்கு அனுமதி பெற்றுத் தருவீர்களா?” அவர் உள்ளே சென்று முன்பு போலவே பதிலைக் கொண்டு வந்தார்.

நான் புறப்பட்டுக்கொண்டிருந்தபோது, இதோ, அந்த அடிமை என்னை அழைத்து, “அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்களுக்கு அனுமதி வழங்கிவிட்டார்கள்” என்று கூறினார். எனவே, நான் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம் நுழைந்தேன். அவர்கள் மீது விரிப்பு இல்லாத ஒரு பாயில் படுத்திருப்பதைக் கண்டேன். அந்தப் பாய் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் உடலில் தடம் பதித்திருந்தது. அவர்கள் பேரீச்சை நார்களால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு தோல் தலையணையில் சாய்ந்திருந்தார்கள். நான் அவர்களுக்கு ஸலாம் சொன்னேன். நின்றுகொண்டே கேட்டேன்: “உங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டீர்களா?” அவர்கள் என் மீது கண்களை உயர்த்தி, இல்லை என்று பதிலளித்தார்கள். பிறகு நின்றுகொண்டே, உரையாடும் விதமாக நான் கூறினேன்: “அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! நான் சொல்வதைக் கவனிப்பீர்களா? குறைஷியரான நாங்கள் எங்கள் பெண்கள் (மனைவியர்) மீது ஆதிக்கம் செலுத்துபவர்களாக இருந்தோம், மேலும் யாருடைய பெண்கள் அவர்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார்களோ அத்தகைய மக்களிடம் நாங்கள் வந்தபோது...” `உமர் (ரழி) அவர்கள் (தம் மனைவி பற்றிய) முழுக் கதையையும் கூறினார்கள். அதற்கு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் புன்னகைத்தார்கள்.

`உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், “பிறகு நான் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று, ‘உங்கள் தோழி (ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள்) உங்களை விட அழகானவராகவும், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களுக்கு மிகவும் பிரியமானவராகவும் இருப்பதால், அவரைப் பார்த்து நீங்களும் அவ்வாறு நடக்க ஆசைப்படாதீர்கள்’ என்று கூறினேன் என்றேன்.” நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் மீண்டும் புன்னகைத்தார்கள். அவர்கள் புன்னகைப்பதைக் கண்டதும், நான் அமர்ந்தேன். அறையைச் சுற்றிப் பார்த்தேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, மூன்று பதனிடப்பட்ட தோல்களைத் தவிர முக்கியமான எதையும் என்னால் காண முடியவில்லை. நான் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம்) கூறினேன், “உங்கள் അനുയായിகளைச் செழிப்பாக்க அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தியுங்கள். ஏனெனில் பாரசீகர்களும் பைசாந்தியர்களும் செழிப்படைந்து, உலக ஆடம்பரங்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளார்கள், அவர்கள் அல்லாஹ்வை வணங்காத போதிலும்?” நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் அப்போது சாய்ந்திருந்தார்கள் (என் பேச்சைக் கேட்டதும் நேராக அமர்ந்தார்கள்) மேலும் கூறினார்கள், ‘ஓ இப்னுல் கத்தாப் (ரழி)! (மறுமை இவ்வுலகை விடச் சிறந்தது என்பதில்) உங்களுக்கு ஏதேனும் சந்தேகம் இருக்கிறதா? இந்த மக்களுக்கு அவர்களின் நற்செயல்களுக்கான கூலி இவ்வுலகில் மட்டுமே வழங்கப்பட்டுவிட்டது.’ நான் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம் கேட்டேன். ‘தயவுசெய்து எனக்காக அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோருங்கள்.’ ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடம் வெளியிட்ட ரகசியத்தின் காரணமாக நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரிடம் செல்லவில்லை. மேலும், அவர்கள் மீது கோபமாக இருந்ததால் ஒரு மாதத்திற்குத் தங்கள் மனைவியரிடம் செல்லமாட்டேன் என்று அவர்கள் கூறினார்கள். அல்லாஹ் (மாரியா (ரழி) அவர்களை அணுகமாட்டேன் என்ற அவர்களின் சத்தியத்திற்காக) அவர்களைக் கண்டித்தபோது.

இருபத்தொன்பது நாட்கள் கடந்ததும், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் முதலில் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடம் சென்றார்கள். அவர்கள் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களிடம் கூறினார்கள், ‘நீங்கள் ஒரு மாதத்திற்கு எங்களிடம் வரமாட்டீர்கள் என்று சத்தியம் செய்தீர்கள், இன்று இருபத்தொன்பது நாட்கள் மட்டுமே கடந்துள்ளன, நான் அவற்றை ஒவ்வொரு நாளும் எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன்.’ நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், ‘மாதம் இருபத்தொன்பது நாட்களையும் கொண்டது.’ அந்த மாதம் இருபத்தொன்பது நாட்களைக் கொண்டிருந்தது. ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், ‘தேர்வு செய்துகொள்ளும் உரிமை பற்றிய வஹீ (இறைச்செய்தி) அருளப்பட்டபோது, நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் என்னிடம் ஆரம்பித்து, என்னிடம் கூறினார்கள், ‘நான் உனக்கு ஒரு விஷயத்தைச் சொல்கிறேன், ஆனால் உன் பெற்றோரிடம் ஆலோசனை கேட்கும் வரை நீ பதில் சொல்ல அவசரப்பட வேண்டியதில்லை.’ நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களைப் பிரிந்து செல்லுமாறு தன் பெற்றோர் தனக்கு அறிவுரை கூறமாட்டார்கள் என்று ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிந்திருந்தார்கள். நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், அல்லாஹ் கூறினான்: ‘ஓ நபியே! உங்கள் மனைவியரிடம் கூறுங்கள்; நீங்கள் இவ்வுலக வாழ்க்கையையும் அதன் கவர்ச்சியையும் விரும்பினால், ... வாருங்கள்! நான் உங்களுக்கு வாழ்வாதாரம் அளித்து உங்களை அழகான முறையில் விடுவித்து விடுகிறேன். ஆனால், நீங்கள் அல்லாஹ்வையும் அவனுடைய தூதரையும், மறுமை வீட்டையும் நாடினால், நிச்சயமாக உங்களில் நன்மை செய்வோருக்கு அல்லாஹ் ஒரு பெரிய கூலியைத் தயாரித்துள்ளான்.’ (33:28)

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கேட்டார்கள், ‘இதுபற்றி நான் என் பெற்றோரிடம் ஆலோசனை கேட்க வேண்டுமா? நிச்சயமாக நான் அல்லாஹ்வையும், அவனுடைய தூதரையும், மறுமை வீட்டையும் விரும்புகிறேன்.’ அதற்குப் பிறகு நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மற்ற மனைவியருக்கும் தேர்வு செய்யும் உரிமையை வழங்கினார்கள். அவர்களும் ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறிய அதே பதிலையே கூறினார்கள்.”

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

(சூரத் அல்-தஹ்ரீமில் உள்ள) ஒரு வசனத்தின் விளக்கத்தைப் பற்றி உமர் பின் அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்களிடம் கேட்க வேண்டும் என்ற ஆவல் எனக்கு ஒரு வருடம் முழுவதும் இருந்தது, ஆனால் நான் அவர்களை மிகவும் மதித்ததால் என்னால் அவர்களிடம் கேட்க முடியவில்லை. அவர்கள் ஹஜ் செய்யச் சென்றபோது, நானும் அவர்களுடன் சென்றேன். நாங்கள் திரும்பி வரும்போது, வீட்டிற்கு வரும் வழியில், உமர் (ரழி) அவர்கள் அராக் மரங்களுக்கு அருகில் இயற்கையின் அழைப்பிற்கு பதிலளிக்க ஒதுங்கிச் சென்றார்கள். அவர்கள் முடிக்கும் வரை நான் காத்திருந்தேன், பிறகு நான் அவர்களுடன் சென்று அவர்களிடம் கேட்டேன். "ஓ நம்பிக்கையாளர்களின் தலைவரே! நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு எதிராக ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்த அந்த இரு மனைவிகள் யார்?" அவர்கள் கூறினார்கள், "அவர்கள் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும் ஆவார்கள்." பிறகு நான் அவர்களிடம் சொன்னேன், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, ஒரு வருடத்திற்கு முன்பே இதைப் பற்றி உங்களிடம் கேட்க விரும்பினேன், ஆனால் உங்களின் மீதான எனது மரியாதையின் காரணமாக என்னால் அவ்வாறு செய்ய முடியவில்லை." உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "என்னிடம் கேட்பதைத் தவிர்க்காதீர்கள். (ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி) எனக்கு அறிவு இருப்பதாக நீங்கள் நினைத்தால், என்னிடம் கேளுங்கள்; எனக்கு (அதைப் பற்றி ஏதேனும்) தெரிந்தால், நான் உங்களுக்குச் சொல்வேன்." பின்னர் உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, இஸ்லாத்திற்கு முந்தைய அறியாமைக் காலத்தில், பெண்களைப் பற்றி அல்லாஹ் வஹீ (இறைச்செய்தி) அருளி, அவர்களுக்காக அவன் நிர்ணயித்ததை நிர்ணயிக்கும் வரை நாங்கள் பெண்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை. ஒருமுறை நான் ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருந்தபோது, என் மனைவி சொன்னார்கள், "நீங்கள் இன்னின்னதைச் செய்ய வேண்டும் என்று நான் பரிந்துரைக்கிறேன்." நான் அவர்களிடம் சொன்னேன், "இந்த விஷயத்தில் உங்களுக்கு என்ன சம்பந்தம்? நான் நிறைவேற வேண்டும் என்று விரும்பும் ஒரு விஷயத்தில் நீங்கள் ஏன் மூக்கை நுழைக்கிறீர்கள்?" அவர்கள் சொன்னார்கள், கத்தாபின் மகனே, நீங்கள் எவ்வளவு விசித்திரமானவர்! உங்களுடன் வாதிடுவதை நீங்கள் விரும்பவில்லை, ஆனால் உங்கள் மகள் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் நிச்சயமாக அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் எவ்வளவு வாதிடுகிறார்கள் என்றால், அவர்கள் ஒரு நாள் முழுவதும் கோபமாக இருக்கிறார்கள்!" உமர் (ரழி) அவர்கள் உடனே தனது மேலாடையை அணிந்துகொண்டு ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று, "என் மகளே! அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் நாள் முழுவதும் கோபமாக இருக்கும்படி நீ அவர்களுடன் வாதிடுகிறாயா?" என்று கேட்டதாக அறிவித்தார்கள். ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நாங்கள் அவர்களுடன் வாதிடுகிறோம்." உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தண்டனையையும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கோபத்தையும் பற்றி நான் உன்னை எச்சரிக்கிறேன் என்பதை அறிந்துகொள்... என் மகளே! அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் அன்பின் காரணமாக தன் அழகில் பெருமை கொள்ளும் ஒருவரால் (அதாவது ஆயிஷா (ரழி) அவர்களால்) நீ ஏமாற்றப்படாதே." உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "பிறகு நான் எனது உறவினர்களில் ஒருவரான உம்மு ஸலமா (ரழி) அவர்களின் வீட்டிற்குச் சென்று அவர்களிடம் பேசினேன். அவர்கள் கூறினார்கள், ஓ கத்தாபின் மகனே! நீங்கள் எல்லாவற்றிலும் தலையிடுவது மிகவும் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது; அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கும் அவர்களின் மனைவிகளுக்கும் இடையில் கூட நீங்கள் தலையிட விரும்புகிறீர்கள்!' அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அவர்களின் பேச்சால் நான் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டேன், அதனால் எனது கோபத்தில் சிலவற்றை இழந்தேன். நான் அவர்களை விட்டு (வீட்டிற்குச் சென்றேன்). அப்போது எனக்கு அன்சாரிகளில் ஒரு நண்பர் இருந்தார், நான் இல்லாத பட்சத்தில் அவர் (நபியிடமிருந்து) செய்திகளைக் கொண்டு வருவார், அவர் இல்லாத பட்சத்தில் நான் அவருக்கு செய்திகளைக் கொண்டு செல்வேன். அந்த நாட்களில் நாங்கள் கஸ்ஸான் கோத்திரத்தின் அரசர்களில் ஒருவருக்கு பயந்திருந்தோம். அவர் நகரவும் எங்களைத் தாக்கவும் எண்ணியிருப்பதாக நாங்கள் கேள்விப்பட்டோம், அதனால் எங்கள் இதயங்களில் பயம் நிறைந்தது. (ஒரு நாள்) எனது அன்சாரி நண்பர் எதிர்பாராதவிதமாக எனது கதவைத் தட்டி, "திற! திற!" என்றார்கள். நான் கேட்டேன், 'கஸ்ஸான் மன்னர் வந்துவிட்டாரா?' அவர் கூறினார், 'இல்லை, ஆனால் அதைவிட மோசமான ஒன்று; அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவிகளிடமிருந்து தங்களைத் தனிமைப்படுத்திக் கொண்டார்கள்.' நான் சொன்னேன், 'ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும் அவமானப்படட்டும்!' பிறகு நான் என் ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் இல்லத்திற்குச் சென்றேன், இதோ, அவர்கள் ஒரு ஏணியால் ஏறக்கூடிய ஒரு மேல் அறையில் தங்கியிருந்தார்கள், மேலும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கறுப்பின அடிமை ஒருவர் முதல் படியில் (அமர்ந்திருந்தார்). நான் அவரிடம் சொன்னேன், 'உமர் பின் அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்கள் இங்கே இருக்கிறார்கள் என்று (நபி (ஸல்) அவர்களிடம்) சொல்.' பின்னர் நபி (ஸல்) அவர்கள் என்னை அனுமதித்தார்கள், நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கதையை விவரித்தேன். நான் உம்மு ஸலமா (ரழி) அவர்களின் கதையை அடைந்தபோது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் பனை ஓலைகளால் செய்யப்பட்ட ஒரு பாயில் படுத்திருந்தபோது புன்னகைத்தார்கள், அவர்களுக்கும் பாய்க்கும் இடையில் எதுவும் இல்லை. அவர்களின் தலைக்குக் கீழே பனை நார்களால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு தோல் தலையணை இருந்தது, மேலும் அவர்களின் காலடியில் ஒரு சாத் மரத்தின் இலைகள் குவிக்கப்பட்டிருந்தன, மேலும் அவர்களின் தலைக்கு மேலே சில தண்ணீர் தோல்கள் தொங்கிக்கொண்டிருந்தன. அவர்களின் பக்கத்தில் பாயின் அடையாளங்கள் பதிந்திருப்பதைக் கண்டு நான் அழுதேன். அவர்கள் கேட்டார்கள். 'ஏன் அழுகிறாய்?' நான் பதிலளித்தேன், "ஓ அல்லாஹ்வின் தூதரே! சீசரும் குஸ்ரூவும் ஆடம்பரமான வாழ்க்கையை வாழ்கிறார்கள், ஆனால் தாங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களாக இருந்தும், வறுமையில் வாழ்கிறீர்கள்." அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் பதிலளித்தார்கள். 'அவர்கள் இவ்வுலகத்தையும் நாம் மறுமையையும் அனுபவிப்பதில் நீ திருப்தி அடைய மாட்டாயா?' "

சரி, தொடரவும்.

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

அல்லாஹ், 'நீங்கள் இருவரும் (நபியின் மனைவியரான ஆயிஷாவும், ஹஃப்ஸாவும்) அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினால் (அதுவே உங்களுக்கு நல்லது). ஏனெனில், உங்கள் இருவரின் உள்ளங்களும் நபி (ஸல்) அவர்கள் விரும்புவதை எதிர்ப்பதன் பக்கம் சாய்ந்துவிட்டன' (66:4) என்று கூறிய நபி (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில் இருவர் யார் என்பது குறித்து உமர் பின் அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்களிடம் நான் கேட்க ஆவலாக இருந்தேன். உமர் (ரழி) அவர்கள் ஹஜ் செய்யும் வரை (காத்திருந்தேன்). நானும் அவர்களுடன் ஹஜ் செய்தேன்.

(வழியில்) உமர் (ரழி) அவர்கள் இயற்கைக் கடனை நிறைவேற்றுவதற்காக ஒதுங்கினார்கள். நானும் அவர்களுடன் தண்ணீர் நிறைந்த ஒரு பாத்திரத்தை எடுத்துக்கொண்டு ஒதுங்கினேன். உமர் (ரழி) அவர்கள் இயற்கைக் கடனை நிறைவேற்றி முடித்ததும், நான் அவர்களின் கைகளில் தண்ணீர் ஊற்றினேன், அவர்கள் உளூச் செய்தார்கள்.

பின்னர் நான் அவர்களிடம், "ஓ முஃமின்களின் தலைவரே! நபி (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில், 'நீங்கள் இருவரும் (நபியின் மனைவியர்) அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினால் (அதுவே உங்களுக்கு நல்லது). ஏனெனில், உங்கள் இருவரின் உள்ளங்களும் நபி (ஸல்) அவர்கள் விரும்புவதை எதிர்ப்பதன் பக்கம் சாய்ந்துவிட்டன' (66:4) என்று அல்லாஹ் கூறிய அந்த இரண்டு பெண்கள் யார்?" என்று கேட்டேன்.

அதற்கு அவர்கள், "உங்கள் கேள்வியைக் கேட்டு நான் வியப்படைகிறேன், ஓ இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களே. அவர்கள் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும் ஆவார்கள்" என்று கூறினார்கள்.

பின்னர் உமர் (ரழி) அவர்கள் ஹதீஸை விவரிக்கத் தொடங்கி கூறினார்கள்: "நானும், அவாலி-அல்-மதீனாவில் வசித்து வந்த பனூ உமைய்யா பின் ஸைத் கிளையைச் சேர்ந்த என் அன்சாரி அண்டை வீட்டுக்காரர் ஒருவரும் முறை வைத்துக்கொண்டு நபி (ஸல்) அவர்களைச் சந்திப்பது வழக்கம். அவர் ஒரு நாள் செல்வார், நான் மறுநாள் செல்வேன். நான் சென்றால், அன்று வஹீ (இறைச்செய்தி) மற்றும் பிற விஷயங்கள் குறித்து என்ன நடந்ததோ அந்தச் செய்தியை அவருக்குக் கொண்டு வருவேன். அவர் சென்றால், எனக்கும் அவ்வாறே செய்வார்.

நாங்கள், குறைஷிக் குலத்தினர், எங்கள் மனைவியர் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துபவர்களாக இருந்தோம். ஆனால் நாங்கள் அன்சாரிகளிடம் வந்தபோது, அவர்களின் பெண்கள் தங்கள் கணவர்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துவதைக் கண்டோம். எனவே எங்கள் பெண்களும் அன்சாரிப் பெண்களின் வழிமுறைகளைக் கற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கினர்.

நான் என் மனைவியிடம் சத்தமிட்டேன், அவள் எனக்குப் பதிலுக்குப் பதில் பேசினாள். அவள் எனக்குப் பதில் பேசுவதை நான் விரும்பவில்லை. அவள் என்னிடம், 'நான் உங்களுக்குப் பதில் பேசுவதில் ஏன் இவ்வளவு ஆச்சரியப்படுகிறீர்கள்? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நபி (ஸல்) அவர்களின் மனைவியர் அவருக்குப் பதில் பேசுகிறார்கள். அவர்களில் சிலர் இரவு வரை நாள் முழுவதும் அவருடன் பேசுவதில்லை' என்று கூறினாள். அந்தப் பேச்சு என்னைப் பயமுறுத்தியது. நான் அவளிடம், 'யார் இவ்வாறு செய்திருந்தாலும் அவர் அழிந்துவிடுவார்!' என்று கூறினேன்.

பின்னர் நான் ஆடை அணிந்துகொண்டு புறப்பட்டு, ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று, 'உங்களில் யாராவது நபி (ஸல்) அவர்களை இரவு வரை கோபமாக வைத்திருக்கிறீர்களா?' என்று கேட்டேன். அவர், 'ஆம்' என்றார்கள். நான், 'நீ ஒரு அழிந்துபோன, நஷ்டமடைந்த நபர்! அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கோபத்திற்காக அல்லாஹ் கோபப்படலாம் என்றும் அதனால் நீ அழிந்துவிடுவாய் என்றும் நீ பயப்படவில்லையா? எனவே நபி (ஸல்) அவர்களிடம் அதிகமாக எதையும் கேட்காதே, அவர்களுக்குப் பதில் பேசாதே, அவர்களுடன் பேசுவதை நிறுத்தாதே. உனக்கு என்ன தேவையோ அதை என்னிடம் கேள். உன் அண்டை வீட்டுக்காரரான (அதாவது, ஆயிஷா (ரழி) அவர்களை) அவருடைய பழக்கவழக்கங்களில் பின்பற்ற ஆசைப்படாதே. ஏனெனில் அவர் உன்னை விட வசீகரமானவர், நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு மிகவும் பிரியமானவர்' என்று கூறினேன்.

உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள்: "அந்த நேரத்தில் ஃகஸ்ஸான் (பழங்குடியினர்) எங்கள் மீது படையெடுக்க தங்கள் குதிரைகளைத் தயார்படுத்துவதாக எங்களுக்குள் ஒரு பேச்சு பரவிக்கொண்டிருந்தது. என் அன்சாரி தோழர், அவருடைய முறை வந்த நாளில், (நகரத்திற்குச்) சென்று இரவு நேரத்தில் எங்களிடம் திரும்பி வந்து, என் கதவை பலமாகத் தட்டி நான் இருக்கிறேனா என்று கேட்டார். நான் திகிலடைந்து அவரிடம் வெளியே வந்தேன். அவர், 'இன்று ஒரு பெரிய விஷயம் நடந்துவிட்டது' என்றார். நான், 'அது என்ன? ஃகஸ்ஸான் (மக்கள்) வந்துவிட்டார்களா?' என்று கேட்டேன். அவர், 'இல்லை, ஆனால் (நடந்தது) அதைவிடப் பெரியதும் திகிலூட்டக்கூடியதும் ஆகும்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டார்கள்' என்றார்.

உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள்: "நபி (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரிடமிருந்து விலகி இருந்தார்கள். நான், "ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் ஒரு அழிந்துபோன நஷ்டவாளி" என்று கூறினேன். இந்த (விவாகரத்து) கூடிய விரைவில் நடக்கும் என்று நான் முன்பே நினைத்திருந்தேன். எனவே நான் ஆடை அணிந்துகொண்டு நபி (ஸல்) அவர்களுடன் காலைத் தொழுகையை நிறைவேற்றினேன். பின்னர் நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு மேல் அறைக்குள் நுழைந்து அங்கு தனிமையில் தங்கினார்கள். நான் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்றேன், அவர்கள் அழுதுகொண்டிருப்பதைக் கண்டேன். நான், 'உங்களை அழவைப்பது எது? நான் உங்களை அதுபற்றி எச்சரிக்கவில்லையா? நபி (ஸல்) அவர்கள் உங்கள் அனைவரையும் விவாகரத்து செய்துவிட்டார்களா?' என்று கேட்டேன். அவர், 'எனக்குத் தெரியாது. அதோ அவர்கள் மேல் அறையில் தனியாக ஓய்வெடுக்கிறார்கள்' என்றார்கள்.

நான் வெளியே வந்து பிரசங்க மேடைக்கு (மிம்பர்) அருகில் அமர்ந்தேன். அங்கு ஒரு கூட்டத்தினர் அதைச் சுற்றி அமர்ந்திருப்பதையும் அவர்களில் சிலர் அழுதுகொண்டிருப்பதையும் கண்டேன். நான் சிறிது நேரம் அவர்களுடன் அமர்ந்திருந்தேன், ஆனால் அந்தச் சூழ்நிலையைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. எனவே நபி (ஸல்) அவர்கள் இருந்த மேல் அறைக்குச் சென்று, அவர்களின் கறுப்பு அடிமை ஒருவரிடம், 'உமர் (ரழி) அவர்கள் (உள்ளே வர) நபி (ஸல்) அவர்களின் அனுமதியைப் பெற்றுத் தருவீர்களா?' என்று கேட்டேன். அந்த அடிமை உள்ளே சென்று, நபி (ஸல்) அவர்களிடம் அதுபற்றிப் பேசிவிட்டு, 'நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் பேசி உங்களைக் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர்கள் அமைதியாக இருந்தார்கள்' என்று கூறித் திரும்பினார்.

பின்னர் நான் திரும்பி வந்து பிரசங்க மேடைக்கு (மிம்பர்) அருகில் அமர்ந்திருந்த கூட்டத்தினருடன் அமர்ந்தேன். ஆனால் என்னால் அந்தச் சூழ்நிலையைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. மீண்டும் அந்த அடிமையிடம், 'உமர் (ரழி) அவர்களுக்கு அனுமதி பெற்றுத் தருவீர்களா?' என்று கேட்டேன். அவர் உள்ளே சென்று, 'நான் உங்களை அவரிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர் அமைதியாக இருந்தார்' என்று கூறித் திரும்பினார். எனவே நான் மீண்டும் திரும்பி வந்து பிரசங்க மேடைக்கு (மிம்பர்) அருகில் அமர்ந்திருந்த கூட்டத்தினருடன் அமர்ந்தேன். ஆனால் என்னால் அந்தச் சூழ்நிலையைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. அதனால் நான் அந்த அடிமையிடம் சென்று, 'உமர் (ரழி) அவர்களுக்கு அனுமதி பெற்றுத் தருவீர்களா?' என்று கேட்டேன். அவர் உள்ளே சென்று, 'நான் உங்களை அவரிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர் அமைதியாக இருந்தார்' என்று கூறி என்னிடம் திரும்பினார்.

நான் புறப்பட்டுக்கொண்டிருந்தபோது, இதோ! அந்த அடிமை என்னை அழைத்து, 'நபி (ஸல்) அவர்கள் உங்களுக்கு அனுமதி அளித்துள்ளார்கள்' என்றார். பின்னர் நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் நுழைந்தேன். அவர்கள் பேரீச்ச ஓலைகளால் செய்யப்பட்ட ஒரு படுக்கையில் படுத்திருப்பதைக் கண்டேன், அதற்கும் அவர்களுக்கும் இடையில் எந்த விரிப்பும் இல்லை. அந்த ஓலைகள் அவர்களின் விலாவில் தழும்புகளை ஏற்படுத்தியிருந்தன. அவர்கள் ஈச்ச நாரினால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு தோல் தலையணையில் சாய்ந்திருந்தார்கள். நான் அவர்களுக்கு ஸலாம் கூறிவிட்டு, நின்றுகொண்டே, 'ஓ அல்லாஹ்வின் தூதரே! நீங்கள் உங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டீர்களா?' என்று கேட்டேன். அவர்கள் என்னைப் பார்த்து, 'இல்லை' என்றார்கள். நான், 'அல்லாஹ் அக்பர்!' என்று கூறினேன்.

பின்னர், நின்றுகொண்டே, நான் உரையாடியவாறு, 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் சொல்வதைக் கவனிப்பீர்களா? நாங்கள், குறைஷிக் குலத்தினர், எங்கள் பெண்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துபவர்களாக இருந்தோம். ஆனால் நாங்கள் மதீனாவிற்கு வந்தபோது, (இங்குள்ள) ஆண்கள் தங்கள் பெண்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்படுவதைக் கண்டோம்' என்றேன். நபி (ஸல்) அவர்கள் புன்னகைத்தார்கள். பின்னர் நான் அவர்களிடம், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் சொல்வதைக் கவனிப்பீர்களா? நான் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று, "உங்கள் தோழியான (ஆயிஷா (ரழி) அவர்களை) பின்பற்ற ஆசைப்படாதீர்கள், ஏனெனில் அவர் உங்களை விட வசீகரமானவர், நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு மிகவும் பிரியமானவர்" என்று கூறினேன்' என்றேன். நபி (ஸல்) அவர்கள் இரண்டாவது முறையாக புன்னகைத்தார்கள். அவர்கள் புன்னகைப்பதைக் கண்டதும் நான் அமர்ந்தேன்.

பின்னர் நான் அவர்களின் வீட்டைச் சுற்றிப் பார்த்தேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அவர்களின் வீட்டில் மூன்று தோல்களைத் தவிர முக்கியமான எதையும் என்னால் பார்க்க முடியவில்லை. எனவே நான், 'ஓ அல்லாஹ்வின் தூதரே! உங்கள் பின்பற்றுபவர்களை செல்வந்தர்களாக்க அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தியுங்கள். ஏனெனில் பாரசீகர்களும் ரோமானியர்களும் செழிப்படைந்துள்ளனர், அவர்களுக்கு (உலகின் இன்பங்கள்) கொடுக்கப்பட்டுள்ளன, அவர்கள் அல்லாஹ்வை வணங்குவதில்லை என்றாலும்' என்று கூறினேன். அதன்பேரில் சாய்ந்திருந்த நபி (ஸல்) அவர்கள் நிமிர்ந்து அமர்ந்து, 'அல்-கத்தாபின் மகனே! நீங்கள் இப்படிப்பட்ட கருத்திலா இருக்கிறீர்கள்? இவர்கள்தான் இவ்வுலகில் தங்கள் நற்செயல்களுக்கான கூலியைப் பெற்றுக் கொண்டவர்கள்' என்று கூறினார்கள். நான், 'ஓ அல்லாஹ்வின் தூதரே! அல்லாஹ்விடம் எனக்காக மன்னிப்புக் கோருங்கள்' என்று கூறினேன்.

ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களுக்கு வெளியிட்ட செய்தியின் காரணமாக நபி (ஸல்) அவர்கள் இருபத்தொன்பது நாட்கள் தங்கள் மனைவியரிடமிருந்து விலகி இருந்தார்கள். அல்லாஹ் அவரைக் கண்டித்தபோது, அவர்கள் மீதுள்ள கோபத்தின் காரணமாக, 'நான் ஒரு மாதத்திற்கு அவர்களிடம் (என் மனைவியரிடம்) செல்ல மாட்டேன்' என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியிருந்தார்கள். எனவே, இருபத்தொன்பது நாட்கள் கடந்ததும், நபி (ஸல்) அவர்கள் முதலில் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடம் சென்றார்கள். ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அவரிடம், 'ஓ அல்லாஹ்வின் தூதரே! நீங்கள் ஒரு மாதத்திற்கு எங்களிடம் வரமாட்டீர்கள் என்று சத்தியம் செய்திருந்தீர்கள், ஆனால் இப்போது இருபத்தொன்பது நாட்கள்தாம் கடந்துள்ளன, நான் அவற்றை ஒவ்வொன்றாக எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன்' என்றார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள், '(இந்த) மாதம் இருபத்தொன்பது நாட்களுடையது' என்று கூறினார்கள்.

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள்: 'பின்னர் அல்லாஹ் விருப்பத் தேர்வு குறித்த வசனங்களை (2) அருளினான். அவருடைய மனைவியர் அனைவரிலும் அவர் என்னிடம் முதலில் கேட்டார்கள், நான் அவரையே தேர்ந்தெடுத்தேன்.' பின்னர் அவர் தம் மற்ற மனைவியருக்கும் விருப்பத் தேர்வை வழங்கினார்கள், அவர்களும் ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறியதையே கூறினார்கள்.

(1) நபி (ஸல்) அவர்கள், ஒரு குறிப்பிட்ட நிகழ்வின் காரணமாக ஒரு குறிப்பிட்ட வகை உணவை உண்பதைத் தவிர்க்க முடிவு செய்திருந்தார்கள். அவ்வாறு செய்ததற்காக அல்லாஹ் அவரைக் கண்டித்தான். அவருடைய மனைவியரில் சிலர் அவர் அந்த முடிவை எடுக்கக் காரணமாக இருந்தனர், எனவே அவர் அவர்களை ஒரு மாதத்திற்குப் பிரிந்து இருந்தார். குர்ஆன்: (66:4) பார்க்கவும்.

உமர் இப்னு அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரை விட்டும் விலகி இருந்தபோது, நான் பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்தேன், அங்கு மக்கள் தரையில் சிறு கற்களைத் தட்டிக்கொண்டும், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டார்கள்" என்று கூறிக்கொண்டும் இருந்ததைக் கண்டேன். அது அவர்கள் திரையிட்டு மறைந்து வாழும்படி கட்டளையிடப்படுவதற்கு முன்பாகும். உமர் (ரழி) அவர்கள் தனக்குள் கூறினார்கள்: நான் இன்று இதன் (உண்மையான நிலையை) கண்டறிய வேண்டும். ஆகவே நான் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று (அவர்களிடம்) கூறினேன்: அபூபக்கரின் மகளே, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குத் தொல்லை கொடுக்கும் அளவிற்கு நீங்கள் சென்றுவிட்டீர்களா? அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்: கத்தாபின் மகனே, உங்களுக்கு என்னுடன் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை, எனக்கும் உங்களுடன் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. நீங்கள் உங்கள் சொந்த மகளையே கவனியுங்கள். அவர் (உமர் (ரழி) அவர்கள்) கூறினார்கள்: நான் உமரின் மகளான ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களிடம் சென்று, அவர்களிடம் கூறினேன்: ஹஃப்ஸா, நீங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குத் தொல்லை கொடுப்பதாக எனக்கு (செய்தி) எட்டியுள்ளது. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்களை நேசிக்கவில்லை என்பது உங்களுக்குத் தெரியும், நான் (உங்கள் தந்தையாக) இல்லையென்றால் அவர்கள் உங்களை விவாகரத்து செய்திருப்பார்கள். (இதைக் கேட்டதும்) அவர்கள் கடுமையாக அழுதார்கள். நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எங்கே இருக்கின்றார்கள்? அவர்கள் கூறினார்கள்: அவர்கள் மாடி அறையில் இருக்கின்றார்கள். நான் உள்ளே சென்றேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் பணியாளரான ரபாஹ் அவர்கள், ஜன்னலின் வாசற்படியில் அமர்ந்துகொண்டு, பேரீச்சை மரத்தின் பொந்தான கட்டையின் மீது தன் கால்களைத் தொங்கவிட்டுக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டேன், அதன் உதவியுடன் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் (மேல் அறைக்கு) ஏறி இறங்குவார்கள். நான் கத்தினேன்: ஓ ரபாஹ், எனக்காக அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அனுமதி கேளுங்கள். ரபாஹ் அவர்கள் அறையை ஒரு நோட்டம் விட்டுவிட்டுப் பிறகு என்னை நோக்கிப் பார்த்தார்கள், ஆனால் ஒன்றும் கூறவில்லை. நான் மீண்டும் கூறினேன்: ரபாஹ், எனக்காக அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அனுமதி கேளுங்கள். ரபாஹ் அவர்கள் அறையை நோக்கிப் பார்த்துவிட்டுப் பிறகு என்மீது ஒரு நோட்டம் விட்டார்கள், ஆனால் ஒன்றும் கூறவில்லை. பிறகு நான் என் குரலை உயர்த்தி கூறினேன்: ஓ ரபாஹ், எனக்காக அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அனுமதி கேளுங்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் நான் ஹஃப்ஸாவுக்காக வந்திருக்கிறேன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று நான் நினைக்கிறேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவளுடைய கழுத்தை வெட்டும்படி எனக்குக் கட்டளையிட்டால், நான் நிச்சயமாக அவளுடைய கழுத்தை வெட்டுவேன். நான் என் குரலை உயர்த்தினேன், அவர் என்னை மேலே ஏற (அவர்களது அறைக்குள் செல்ல) சைகை காட்டினார்கள். நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களைச் சந்தித்தேன், அவர்கள் ஒரு பாயில் படுத்திருந்தார்கள். நான் அமர்ந்தேன், அவர்கள் தங்கள் கீழாடையைத் தம்மீது இழுத்துக்கொண்டார்கள், அவர்களுக்கு அதன்மேல் (வேறு) எதுவும் இருக்கவில்லை, மேலும் அந்தப் பாய் அவர்களின் விலாப்புறங்களில் அதன் அடையாளங்களை ஏற்படுத்தியிருந்தது. நான் என் கண்களால் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் பண்டகசாலையைப் பார்த்தேன். ஒரு ஸா அளவுள்ள ஒரு கையளவு பார்லியையும், அதே அளவுள்ள கருவேலமரத்தின் இலைகளையும் அறையின் ஒரு மூலையில் வைக்கப்பட்டிருந்ததையும், பாதி பதனிடப்பட்ட ஒரு தோல் பை (ஒரு பக்கத்தில்) தொங்கிக்கொண்டிருந்ததையும் மட்டுமே நான் கண்டேன், (புனித நபியின் இந்த மிக எளிமையான வாழ்க்கையைக் கண்டு) நான் கண்ணீர் சிந்தினேன், மேலும் அவர்கள் கூறினார்கள்: இப்னு கத்தாப், உங்களை அழவைப்பது எது? நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் ஏன் கண்ணீர் சிந்தக்கூடாது? இந்தப் பாய் உங்கள் விலாப்புறங்களில் அதன் அடையாளங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது, நான் பார்த்த (இந்த சில பொருட்களைத் தவிர) உங்கள் பண்டகசாலையில் நான் எதையும் காணவில்லை; சீசரும் குஸ்ரூவும் தங்கள் வாழ்க்கையை வளமையாக நடத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள், நீங்களோ அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள். அவனுடைய தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர், இதுதான் உங்கள் பண்டகசாலை! அவர்கள் கூறினார்கள்: இப்னு கத்தாப், நமக்காக மறுமையின் (செழிப்பு இருக்க வேண்டும்) என்பதிலும், அவர்களுக்காக இவ்வுலகின் (செழிப்பு இருக்க வேண்டும்) என்பதிலும் நீங்கள் திருப்தியடையவில்லையா? நான் கூறினேன்: ஆம். நான் உள்ளே நுழைந்தபோது அவர்களின் முகத்தில் கோபத்தின் அறிகுறிகளைக் கண்டிருந்தேன், அதனால் நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, உங்கள் மனைவியரிடமிருந்து நீங்கள் என்ன தொல்லை உணர்கிறீர்கள், நீங்கள் அவர்களை விவாகரத்து செய்திருந்தால், நிச்சயமாக அல்லாஹ் உங்களுடன் இருக்கிறான், அவனுடைய வானவர்கள், ஜிப்ரீல் (அலை), மீக்காயீல் (அலை), நானும் அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களும் விசுவாசிகளும் உங்களுடன் இருக்கிறோம். நான் அரிதாகவே பேசினேன், (அன்று நான் உச்சரித்த) நான் உச்சரித்த என் வார்த்தைகளுக்கு அல்லாஹ் சாட்சியம் அளிப்பான் என்று நான் நம்பினேன். அவ்வாறே தேர்ந்தெடுக்கும் வசனம் (ஆயத் அல்-தக்யீர்) வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளப்பட்டது. ஒருவேளை அவர் உங்களை விவாகரத்து செய்தால், அவருடைய இறைவன் உங்களுக்குப் பதிலாக உங்களைவிட சிறந்த மனைவியரை அவருக்குக் கொடுப்பான்..." (65:5). நீங்கள் ஒருவருக்கொருவர் அவருக்கு எதிராக உதவி செய்துகொண்டால், நிச்சயமாக அல்லாஹ் அவனுடைய பாதுகாவலன், மேலும் ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்களும், நீதியுள்ள விசுவாசிகளும், அதன்பிறகு வானவர்களும் உதவியாளர்களாக இருக்கிறார்கள் (56:4). மேலும் அபூபக்கரின் மகளான ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும், ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும்தான் அல்லாஹ்வின் நபியின் (ஸல்) மனைவியர் அனைவரையும் (அதிக பணம் கேட்டு அவர்களை வற்புறுத்துவதில்) வெற்றிகண்டிருந்தார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்கள் அவர்களை விவாகரத்து செய்துவிட்டீர்களா? அவர்கள் கூறினார்கள்: இல்லை. நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்தேன், அங்கு முஸ்லிம்கள் (சிந்தனையில் மூழ்கி) சிறு கற்களுடன் விளையாடிக்கொண்டும், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டார்கள்" என்று கூறிக்கொண்டும் இருந்ததைக் கண்டேன். நான் கீழே இறங்கிச் சென்று, நீங்கள் அவர்களை விவாகரத்து செய்யவில்லை என்று அங்கு தெரிவிக்கட்டுமா? அவர்கள் கூறினார்கள்: ஆம், நீங்கள் விரும்பினால். நான் அவர்களுடன் பேசிக்கொண்டே இருந்தேன், இறுதியில் அவர்களின் முகத்தில் கோபத்தின் அறிகுறிகள் மறைந்துவிட்டதையும், (அவர்களின் ಗಂಭೀರತೆ மகிழ்ச்சியான மனநிலைக்கு மாறியதன் விளைவாக) அவர்களின் முகத்தில் இயல்பான அமைதி நிலவியதையும் நான் (கண்டேன்), அவர்கள் சிரித்தார்கள், மேலும் எல்லா மக்களிடையேயும் (பற்களில்) அவர்களின் பற்கள் மிகவும் வசீகரமானவையாக இருந்தன. பின்னர் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கீழே இறங்கினார்கள், நானும் கீழே இறங்கினேன், பேரீச்சை மரத்தின் கட்டையைப் பிடித்துக்கொண்டு, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் (எந்தவொரு ஆதரவிற்காகவும்) தங்கள் கையால் எதையும் தொடாமல், தரையில் நடப்பது போல (மிக எளிதாக) கீழே இறங்கினார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்கள் உங்கள் அறையில் இருபத்தொன்பது நாட்கள் தங்கியிருந்தீர்கள். அவர்கள் கூறினார்கள்: (சில சமயங்களில்) மாதம் இருபத்தொன்பது நாட்களைக் கொண்டிருக்கும். நான் பள்ளிவாசலின் வாசலில் நின்றுகொண்டு என் முழு பலத்துடன் உரக்கக் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்யவில்லை (இந்த சந்தர்ப்பத்தில்தான் இந்த) வசனம் வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளப்பட்டது: "அமைதி அல்லது எச்சரிக்கையைப் பற்றிய ஏதேனும் ஒரு விஷயம் அவர்கள் காதுக்கு எட்டினால், அவர்கள் அதை பரப்பிவிடுகிறார்கள்; ஆனால், அவர்கள் அதை தூதரிடமும், அவர்களிடையே அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களிடமும் ஒப்படைத்திருந்தால், அவர்களில் உளவு பார்ப்பதில் ஈடுபட்டுள்ளவர்கள் நிச்சயமாக (அதனுடன் என்ன செய்வது என்று) அறிந்துகொள்வார்கள்" (4:83). மேலும் இந்த விஷயத்தை நான்தான் புரிந்துகொண்டேன், மேலும் (நபியவர்களுக்கு (ஸல்) அவர்களுடைய மனைவியரை வைத்துக்கொள்வது அல்லது விவாகரத்து செய்வது தொடர்பாக) தேர்ந்தெடுக்கும் உரிமை குறித்த வசனத்தை அல்லாஹ் வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளினான்.

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில் இரு பெண்கள் குறித்து உமர் (ரழி) அவர்களிடம் நான் எப்போதும் கேட்க ஆவலாக இருந்தேன், அந்த இரு பெண்களைக் குறித்து உயர்ந்தவனான அல்லாஹ் கூறினான்: "நீங்கள் இருவரும் அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினால், நிச்சயமாக உங்கள் இதயங்கள் (இதன்பால்) சாய்ந்துவிட்டன" (திருக்குர்ஆன் 66:4), உமர் (ரழி) அவர்கள் ஹஜ்ஜுக்குப் புறப்படும் வரை நானும் அவர்களுடன் சென்றேன்.

நாங்கள் ஒரு பாதையில் சென்று கொண்டிருந்தபோது, உமர் (ரழி) அவர்கள் ஒதுங்கிச் சென்றார்கள், நானும் அவர்களுடன் ஒரு (தண்ணீர்) குவளையுடன் ஒதுங்கிச் சென்றேன். அவர்கள் இயற்கை உபாதையை முடித்துவிட்டு, பின்னர் என்னிடம் வந்தார்கள், நான் அவர்கள் கைகளில் தண்ணீர் ஊற்றினேன், அவர்கள் உளூச் செய்தார்கள். நான் கூறினேன்: நம்பிக்கையாளர்களின் தளபதியே, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியரில் அந்த இரு பெண்கள் யார், அவர்களைக் குறித்து உயர்ந்தவனும் மகத்துவமிக்கனுமான அல்லாஹ் கூறினான்: 'நீங்கள் இருவரும் அல்லாஹ்விடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினால், நிச்சயமாக உங்கள் இதயங்கள் அதன்பால் சாய்ந்துவிட்டன'? உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: இப்னு அப்பாஸ் அவர்களே, இது உங்களுக்கு எவ்வளவு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது! (ஸுஹ்ரி அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அவர் கேட்டதைப் பற்றி அவர் விரும்பவில்லை, ஆனால் அதை இரகசியமாக வைத்திருக்கவில்லை.) அவர் (உமர் (ரழி) அவர்கள்) கூறினார்கள்: அவர்கள் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களும் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களும் ஆவார்கள்; பின்னர் அவர் ஹதீஸை விவரிக்கத் தொடங்கி கூறினார்கள்: நாங்கள் குறைஷிகளில் பெண்களை அடக்கி ஆளும் மக்களாக இருந்தோம், நாங்கள் மதீனாவை அடைந்தபோது, அங்கு தங்கள் பெண்களால் அடக்கி ஆளப்படும் மக்களைக் கண்டோம், எங்கள் பெண்களும் அவர்களின் பெண்களின் (பழக்கவழக்கங்களை) கற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்தார்கள்.

அவர் மேலும் கூறினார்கள்: எனது வீடு மதீனாவின் புறநகரில் பனூ உமைய்யா பின் ஸைத் கோத்திரத்தில் அமைந்திருந்தது. ஒரு நாள் நான் என் மனைவியிடம் கோபமடைந்தேன், அவள் எனக்குப் பதிலடி கொடுத்தாள். அவள் எனக்குப் பதிலடி கொடுப்பதை நான் விரும்பவில்லை. அவள் சொன்னாள்: நான் உங்களுக்குப் பதிலடி கொடுப்பதை நீங்கள் விரும்பவில்லையா? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியர் அவருக்குப் பதிலடி கொடுக்கிறார்கள், அவர்களில் ஒருவர் பகல் முதல் இரவு வரை அவரை விட்டுப் பிரிந்துவிடுகிறார். எனவே நான் (உமர் (ரழி) அவர்கள்) வெளியே சென்று ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களைச் சந்தித்துக் கேட்டேன்: நீங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குப் பதிலடி கொடுக்கிறீர்களா? அவர்கள் ஆம் என்றார்கள். நான் கேட்டேன்; உங்களில் யாராவது பகல் முதல் இரவு வரை அவரை விட்டுப் பிரிந்து இருக்கிறீர்களா? அவர்கள் ஆம் என்றார்கள். அவர் (உமர் (ரழி) அவர்கள்) கூறினார்கள்: உங்களில் அவ்வாறு செய்தவர் உண்மையில் தோல்வியடைந்து நஷ்டத்தை அடைந்தார். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கோபத்தின் காரணமாக அவள் மீது அல்லாஹ்வின் கோபம் ஏற்படும் என்று உங்களில் ஒவ்வொருவரும் பயப்படவில்லையா, (அதன் விளைவாக) அவள் அழிந்துவிடக்கூடும்? எனவே அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்குப் பதிலடி கொடுக்காதீர்கள், அவரிடம் எதையும் கேட்காதீர்கள், ஆனால் நீங்கள் விரும்புவதை என்னிடம் கேளுங்கள். உங்கள் தோழி (அதாவது ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள்) உங்களை விட அழகானவராகவும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு பிரியமானவராகவும் இருந்தால், (அவருடைய) வெளிப்படையான நடத்தை உங்களைத் தவறாக வழிநடத்த வேண்டாம்.

அவர் (ஹள்ரத் உமர் (ரழி) அவர்கள் மேலும்) கூறினார்கள்: எனக்கு அன்ஸாரைச் சேர்ந்த ஒரு தோழர் இருந்தார், நாங்கள் முறைவைத்து அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் சமூகத்தில் இருப்போம். அவர் ஒரு நாள் அங்கே இருப்பார், நான் மறுநாள் அங்கே இருப்பேன், அவர் எனக்கு வஹீ (இறைச்செய்தி) மற்றும் பிற (விஷயங்கள்) பற்றிய செய்திகளைக் கொண்டு வருவார், நானும் அவருக்கு இது போன்ற (செய்திகளை) கொண்டு வருவேன். கஸ்ஸானியர்கள் நம்மீது தாக்குதல் நடத்த குதிரைகளுக்கு லாடம் அடித்துக் கொண்டிருப்பதாக நாங்கள் பேசிக்கொண்டோம். ஒருமுறை என் தோழர் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களை) சந்தித்துவிட்டு, இரவில் என்னிடம் வந்து என் கதவைத் தட்டி என்னை அழைத்தார், நான் அவரிடம் வெளியே வந்தேன், அவர் கூறினார்: மிக முக்கியமான ஒரு விஷயம் நடந்துவிட்டது. நான் கேட்டேன்: அது என்ன? கஸ்ஸானியர்கள் வந்துவிட்டார்களா? அவர் கூறினார்: இல்லை, ஆனால் அதைவிட மிகவும் தீவிரமானதும், மிக முக்கியமானதுமான ஒன்று: நபி (ஸல்) அவர்கள் தம் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டார்கள். நான் கூறினேன்: ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்கள் தோல்வியடைந்து நஷ்டத்தை அடைந்துவிட்டார், அது நடக்கும் என்று நான் பயந்தேன். விடிந்ததும் நான் ஃபஜ்ர் தொழுகையை நிறைவேற்றி, என் ஆடையை அணிந்துகொண்டு, பின்னர் அங்கே (நபி (ஸல்) அவர்களின் வீட்டில்) வந்து ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களைச் சந்தித்தேன், அவர்கள் அழுதுகொண்டிருந்தார்கள். நான் கேட்டேன்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்களை (எல்லோரையும்) விவாகரத்து செய்துவிட்டார்களா? அவர்கள் கூறினார்கள்: எனக்குத் தெரியாது. இருப்பினும், அவர் தம் மாடி அறையில் தம்மைத் தனிமைப்படுத்திக் கொண்டுள்ளார்கள். நான் ஒரு கறுப்பு நிற ஊழியரிடம் சென்று அவரிடம் கூறினேன்: உமருக்காக அனுமதி கேள். அவர் உள்ளே சென்று பின்னர் என்னிடம் வந்து கூறினார்: நான் உங்களைப் பற்றி அவரிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர் அமைதியாக இருந்தார்கள். பின்னர் நான் மிம்பருக்குச் சென்று அங்கே அமர்ந்தேன், அங்கே ஒரு கூட்டம் மக்கள் அதன் அருகே அமர்ந்திருந்தார்கள், அவர்களில் சிலர் அழுதுகொண்டிருந்தார்கள். நான் சிறிது நேரம் அங்கே அமர்ந்திருந்தேன், என் மனதில் இருந்த (அந்த எண்ணத்தால்) நான் மேற்கொள்ளப்படும் வரை. பின்னர் நான் அந்தச் சிறுவனிடம் திரும்பிச் சென்று அவனிடம் கூறினேன்: உமருக்காக அனுமதி கேள். அவன் உள்ளே சென்று என்னிடம் வந்து கூறினான்: நான் உங்களைப் பற்றி அவரிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் அவர் அமைதியாக இருந்தார்கள். நான் திரும்பிச் செல்லவிருந்தபோது அந்தச் சிறுவன் என்னை அழைத்துச் சொன்னான்: உள்ளே செல்லுங்கள்; உங்களுக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டுள்ளது. நான் உள்ளே சென்று அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு ஸலாம் கூறினேன், அவர்கள் ஒரு பாயால் ஆன சாய்வு மஞ்சத்தின் மீது சாய்ந்திருந்தார்கள், அது அவர்கள் விலாவில் அதன் அடையாளங்களை ஏற்படுத்தியிருந்தது. நான் கேட்டேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்கள் உங்கள் மனைவியரை விவாகரத்து செய்துவிட்டீர்களா? அவர்கள் என் பக்கம் தலையை உயர்த்தி, இல்லை என்றார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ் மிகப் பெரியவன். அல்லாஹ்வின் தூதரே, குறைஷிகளாகிய நாங்கள் பெண்களை எப்படி அடக்கி ஆண்டோம் என்பதை நீங்கள் பார்த்திருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன், ஆனால் நாங்கள் மதீனாவுக்கு வந்தபோது, தங்கள் பெண்களால் அடக்கி ஆளப்படும் மக்களைக் கண்டோம். அதனால் எங்கள் பெண்கள் அவர்களின் பெண்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்தார்கள். ஒரு நாள் நான் என் மனைவியிடம் கோபமடைந்தேன், அவள் எனக்குப் பதிலடி கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் எனக்குப் பதிலடி கொடுப்பதை நான் விரும்பவில்லை. அவள் சொன்னாள்: நான் உங்களுக்குப் பதிலடி கொடுப்பதை நீங்கள் விரும்பவில்லை, ஆனால், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மனைவியர் அவருக்குப் பதிலடி கொடுக்கிறார்கள், அவர்களில் எவரேனும் ஒருவர் பகல் முதல் இரவு வரை அவரை விட்டுப் பிரிந்துவிடுகிறார். நான் கூறினேன்: அவர்களில் அவ்வாறு செய்தவர் உண்மையில் தோல்வியடைந்து நஷ்டத்தை அடைந்தார். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் கோபத்தின் காரணமாக அவள் மீது அல்லாஹ்வின் கோபம் ஏற்படும் என்பதிலிருந்து அவர்களில் எவரேனும் பாதுகாப்பாக உணர்கிறாரா, அவள் நிச்சயமாக அழிந்துவிட்டாள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் புன்னகைத்தார்கள், நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் ஹஃப்ஸா (ரழி) அவர்களைச் சந்தித்துச் சொன்னேன்: உங்கள் தோழியின் ('ஆயிஷா (ரழி) அவர்களின்) (நடத்தை) உங்களைத் தவறாக வழிநடத்த வேண்டாம், அவர் உங்களை விட அழகானவராகவும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு பிரியமானவராகவும் இருந்தால். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இரண்டாவது முறையாக புன்னகைத்தார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் உங்களிடம் இனிமையான விஷயங்களைப் பற்றி பேசலாமா? அவர்கள் ஆம் என்றார்கள். நான் அமர்ந்து வீட்டை (பொருட்களைப் பார்க்க) என் தலையை உயர்த்தினேன், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, மூன்று பதனிடப்பட்ட தோல்களைத் தவிர வேறு எதையும் நான் காணவில்லை. நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, உங்கள் உம்மத்திற்கு (வாழ்க்கையை) வளமாக்க வேண்டும் என்று அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தனை செய்யுங்கள், ஏனெனில் அவன் பாரசீகம் மற்றும் ரோம் மக்களுக்கு (அவர்கள் உயர்ந்தவனும் மகத்துவமிக்கனுமான அல்லாஹ்வை வணங்காத போதிலும்) ஏராளமாக வழங்கியுள்ளான். அதன்பேரில் அவர் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள்) சாய்ந்திருந்த இடத்திலிருந்து எழுந்து அமர்ந்து, "கத்தாபின் மகனே! அவர்கள் இவ்வுலக வாழ்க்கையில் தங்கள் நன்மைகள் முன்கூட்டியே வழங்கப்பட்டுவிட்ட ஒரு கூட்டத்தினர் என்பதில் உமக்குச் சந்தேகமா?" என்று கேட்டார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே! எனக்காக மன்னிப்புக் கோருங்கள். மேலும் அவர் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள்) அவர்களுடன் மிகுந்த எரிச்சலின் காரணமாக ஒரு மாதத்திற்கு அவர்களைச் சந்திக்க மாட்டேன் என்று சத்தியம் செய்திருந்தார்கள், அல்லாஹ் அவரிடம் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம்) தன் அதிருப்தியைக் காட்டும் வரை.

ஸுஹ்ரி அவர்கள் கூறினார்கள்: உர்வா அவர்கள் எனக்கு அறிவித்தார்கள், ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: இருபத்தொன்பது இரவுகள் முடிந்ததும், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்னைச் சந்திக்க வந்தார்கள், அவர்கள் (தங்கள் வருகையை) என்னுடன் ஆரம்பித்தார்கள். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்கள் ஒரு மாதத்திற்கு எங்களைச் சந்திக்க மாட்டீர்கள் என்று சத்தியம் செய்திருந்தீர்கள், ஆனால் நான் இருபத்தொன்பது (இரவுகளை) மட்டுமே கணக்கிட்ட பிறகு நீங்கள் வந்துள்ளீர்கள். அதன்பேரில் அவர்கள் கூறினார்கள்: மாதம் இருபத்தொன்பது (நாட்களாகவும்) இருக்கலாம். பின்னர் அவர்கள் கூறினார்கள்: ஆயிஷா (ரழி) அவர்களே, நான் உங்களிடம் ஒரு விஷயத்தைப் பற்றிப் பேசப் போகிறேன், அதில் நீங்கள் உங்கள் பெற்றோரை ஆலோசிக்கும் வரை அவசரப்பட வேண்டாம் (உங்கள் இறுதி முடிவைக் கொடுக்காதீர்கள்). பின்னர் அவர்கள் இந்த வசனத்தை எனக்கு ஓதிக் காட்டினார்கள்: "நபியே, உம் மனைவியரிடம் கூறுவீராக" என்பதிலிருந்து "மகத்தான வெகுமதி" (33:28) என்பதை அடையும் வரை. ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, என் பெற்றோர் என்னை அவரிடமிருந்து பிரிய அனுமதிக்க மாட்டார்கள் என்று அவருக்குத் தெரியும். நான் கூறினேன்: இந்த விஷயத்தில் என் பெற்றோரை ஆலோசிக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளதா? நான் உண்மையில் அல்லாஹ்வையும் அவனுடைய தூதரையும் மறுமையின் இருப்பிடத்தையும் தேர்ந்தெடுக்கிறேன். மஃமர் அவர்கள் கூறினார்கள்: அய்யூப் அவர்கள் எனக்கு அறிவித்தார்கள், ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: நான் உங்களைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளேன் என்று உங்கள் (மற்ற) மனைவியருக்குத் தெரிவிக்காதீர்கள், அதன்பேரில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: நிச்சயமாக அல்லாஹ் என்னை ஒரு செய்தியைத் தெரிவிப்பவனாக அனுப்பியுள்ளான், அவன் என்னை (மற்றவர்களுக்கு) சிரமத்தை ஏற்படுத்துபவனாக அனுப்பவில்லை. கதாதா அவர்கள் கூறினார்கள்: "ஸகத் குலூபுகும்" என்றால் "உங்கள் இதயங்கள் சாய்ந்துவிட்டன."

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

"என்னைப்பற்றி சொல்லப்பட்டவை சொல்லப்பட்டுவிட்டன, நானோ அதைப்பற்றி அறியாதிருந்தேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எழுந்து மக்களிடம் உரையாற்றினார்கள். அவர்கள் தஷஹ்ஹுத் ஓதினார்கள், அல்லாஹ்வுக்குரிய புகழ் மற்றும் நன்றியை அவனுக்குத் தகுந்தவாறு தெரிவித்த பின்னர், அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அம்மா பஃது (இறைவாழ்த்துரைக்குப் பின்): மக்களே! என் மனைவிக்கு எதிராகப் பொய்யான கதையை இட்டுக்கட்டிய அந்த மக்களைப் பற்றி உங்கள் கருத்தைத் எனக்குத் தெரிவியுங்கள். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அவளைப் பற்றி எந்தவொரு கெட்ட விஷயத்தையும் நான் அறியவில்லை. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அவர்கள் அவளை ஒரு மனிதருடன் தொடர்புபடுத்தி குற்றம் சாட்டுகிறார்கள், அவரைப் பற்றி நான் எந்தவொரு கெட்ட விஷயத்தையும் அறிந்ததில்லை, மேலும் நான் வீட்டில் இல்லாதபோது அவர் ஒருபோதும் என் வீட்டிற்குள் நுழைந்ததில்லை, நான் எப்போதெல்லாம் பயணம் மேற்கொண்டேனோ, அப்போதெல்லாம் அவர் என்னுடன் வந்தார்.' ஸஅத் பின் முஆத் (ரழி) **அல்லாஹ் அவர்கள் மீது பொருந்திக்கொள்வானாக** அவர்கள் எழுந்து, 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! அவர்களின் தலைகளை வெட்ட எனக்கு அனுமதியுங்கள்!' என்று கூறினார்கள். பின்னர் அல்-கஸ்ரஜ் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒரு மனிதர், ஹஸ்ஸான் பின் ஸாபித் (ரழி) அவர்களின் தாயாருக்கு உறவினரான அவர், எழுந்து (ஸஅத் (ரழி) அவர்களிடம்) கூறினார்: 'நீர் பொய் சொல்லிவிட்டீர்! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அந்த நபர்கள் அல்-அவ்ஸ் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்திருந்தால், அவர்களின் தலைகளை வெட்ட நீர் விரும்பியிருக்க மாட்டீர்.' நான் அதை அறியாதிருந்தபோது, மஸ்ஜிதில் அவ்ஸ் மற்றும் கஸ்ரஜ் கோத்திரத்தினரிடையே ஏதேனும் தீங்கு நிகழக்கூடும் என்பது சாத்தியமாக இருந்தது. அன்றைய தினம் மாலையில், நான் எனது சில தேவைகளுக்காக வெளியே சென்றேன், உம்மு மிஸ்தஹ் (ரழி) அவர்கள் என்னுடன் வந்தார்கள். நாங்கள் திரும்பும்போது, உம்மு மிஸ்தஹ் (ரழி) அவர்கள் தடுமாறி, 'மிஸ்தஹ் (ரழி) நாசமாகட்டும்!' என்று கூறினார்கள். நான் அவர்களிடம், 'ஓ தாயே! உங்கள் மகனை ஏன் திட்டுகிறீர்கள்?' என்று கேட்டேன். அதற்கு உம்மு மிஸ்தஹ் (ரழி) அவர்கள் சிறிது நேரம் மௌனமாக இருந்து, மீண்டும் தடுமாறி, 'மிஸ்தஹ் (ரழி) நாசமாகட்டும்!' என்று கூறினார்கள். நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: 'ஓ தாயே! உங்கள் மகனை ஏன் திட்டுகிறீர்கள்?' அவர்கள் மூன்றாவது முறையாக தடுமாறி, 'மிஸ்தஹ் (ரழி) நாசமாகட்டும்!' என்று கூறினார்கள். நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: 'ஓ தாயே! உங்கள் மகனை ஏன் திட்டுகிறீர்கள்?' அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! உன்னை முன்னிட்டு தவிர நான் அவனைத் திட்டுவதில்லை.' நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: 'என் எந்த விஷயத்தைப் பற்றி?' எனவே அவர்கள் முழு கதையையும் என்னிடம் வெளிப்படுத்தினார்கள். நான் கேட்டேன்: 'இது உண்மையிலேயே நடந்ததா?' அவர்கள் பதிலளித்தார்கள்: 'ஆம், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக!' நான் மிகுந்த திகைப்புடன் என் வீட்டிற்குத் திரும்பினேன், எந்த நோக்கத்திற்காக நான் வெளியே சென்றேன் என்பதே எனக்குத் தெரியவில்லை. பின்னர் நான் நோய்வாய்ப்பட்டேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் 'என்னை என் தந்தையின் வீட்டிற்கு அனுப்பி வையுங்கள்' என்று கூறினேன். எனவே அவர்கள் என்னுடன் ஒரு வேலையாளை அனுப்பினார்கள், நான் வீட்டிற்குள் நுழைந்தபோது, உம்மு ரூமான் (ரழி) அவர்கள் கீழ்த்தளத்திலும், அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மேல்தளத்தில் ஏதோ ஓதிக்கொண்டிருப்பதையும் கண்டேன். என் தாயார் கேட்டார்கள்: 'மகளே, உன்னை இங்கு கொண்டுவந்தது எது?' நான் அவரிடம் தெரிவித்தேன், முழு கதையையும் அவரிடம் குறிப்பிட்டேன், ஆனால் நான் அதைப்பற்றி உணர்ந்ததைப்போல் அவர்கள் உணரவில்லை. அவர்கள் (என் தாயார்) கூறினார்கள்: 'என் மகளே! இந்த விஷயத்தைப் பற்றி அதிகம் கவலைப்படாதே, ஏனெனில் தன் கணவனால் நேசிக்கப்படும், பிற மனைவிகளைக் கொண்ட எந்தவொரு அழகான பெண்ணும் இல்லை, அவர்கள் அவள்பேரில் பொறாமைப்பட்டு அவளைப் பற்றித் தவறாகப் பேசாமல் இருப்பதற்கு.' ஆனால் நான் அதைப்பற்றி உணர்ந்ததைப்போல் அவர்கள் உணரவில்லை. நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்: 'என் தந்தைக்கு இதைப் பற்றித் தெரியுமா?' அவர்கள் 'ஆம்' என்றார்கள். நான் கேட்டேன்: 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கும் இதைப் பற்றித் தெரியுமா?' அவர்கள் 'ஆம், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கும் இதைப் பற்றித் தெரியும்' என்றார்கள். என் கண்கள் கண்ணீரால் நிரம்பின, நான் அழுதேன். மேல்தளத்தில் ஓதிக்கொண்டிருந்த அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள், என் குரலைக் கேட்டு, கீழே வந்து என் தாயாரிடம் கேட்டார்கள்: 'அவளுக்கு என்ன ஆயிற்று?' அவர்கள் (என் தாயார்) கூறினார்கள்: 'அவளைப் பற்றிச் சொல்லப்பட்டதை அவள் கேள்விப்பட்டுவிட்டாள்.' அதைக் கேட்டு அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் அழுதுவிட்டு, 'அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, என் மகளே, நீ உன் வீட்டிற்குத் திரும்பிச் செல்லும்படி உன்னை மன்றாடுகிறேன்' என்று கூறினார்கள். நான் என் வீட்டிற்குத் திரும்பினேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என் வீட்டிற்கு வந்து என் பணிப்பெண்ணிடம் என்னைப் பற்றி விசாரித்தார்கள். பணிப்பெண் கூறினாள்: 'அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! அவள் தூங்கி, ஆடு நுழைந்து அவளுடைய மாவை சாப்பிட அனுமதிப்பதைத் தவிர, அவளுடைய குணத்தில் எந்தக் குற்றத்தையோ குறையையோ நான் அறியவில்லை.' அதற்கு, நபி (ஸல்) அவர்களின் தோழர்களில் சிலர் அவளிடம் கடுமையாகப் பேசி, 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் உண்மையைச் சொல்' என்று கூறினார்கள். இறுதியாக, அவர்கள் அவதூறு பற்றி அவளிடம் கூறினார்கள், அவள் சொன்னாள்: 'சுப்ஹானல்லாஹ்! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, ஒரு பொற்கொல்லர் சுத்தமான தங்கத்தைப் பற்றி அறிந்திருப்பதைத் தவிர அவளுக்கு எதிராக நான் எதுவும் அறியவில்லை.' பின்னர் இந்த செய்தி குற்றம் சாட்டப்பட்ட மனிதரை அடைந்தது, அவர் கூறினார்: 'சுப்ஹானல்லாஹ்! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் எந்தப் பெண்ணுடனும் தாம்பத்திய உறவு கொண்டதில்லை.' பின்னர், அந்த மனிதர் அல்லாஹ்வின் பாதையில் ஷஹீத் ஆனார். பின்னர் மறுநாள் காலையில், என் பெற்றோர் என்னைப் பார்க்க வந்தார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அஸர் தொழுகையை நிறைவேற்றிய பிறகு என்னிடம் வரும் வரை அவர்கள் என்னுடன் தங்கினார்கள். அவர்கள் என்னிடம் வந்தார்கள், அப்போது என் பெற்றோர் என் வலது மற்றும் இடது புறங்களில் என்னைச் சுற்றி அமர்ந்திருந்தார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள் தஷஹ்ஹுத் ஓதி, அல்லாஹ்வைப் புகழ்ந்து மகிமைப்படுத்திவிட்டு கூறினார்கள்: 'அம்மா பஃது, ஆயிஷாவே! நீர் ஏதேனும் கெட்ட செயல் செய்திருந்தாலோ, அல்லது (உமக்கு) அநீதி இழைத்திருந்தாலோ, அல்லாஹ்விடம் தவ்பா (பாவமன்னிப்பு) செய்யுங்கள், ஏனெனில் அல்லாஹ் தன் அடியார்களின் தவ்பாவை ஏற்றுக்கொள்கிறான்.' ஒரு அன்சாரி பெண்மணி வந்து வாசலுக்கு அருகில் அமர்ந்திருந்தார். நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் கேட்டேன்: 'இந்தப் பெண்மணியின் முன்னிலையில் தாங்கள் இவ்வாறு பேசுவது முறையற்றதல்லவா?' அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் பின்னர் ஒரு அறிவுரை வழங்கினார்கள், நான் என் தந்தையிடம் திரும்பி அவருக்கு பதிலளிக்குமாறு அவரைக் கேட்டுக்கொண்டேன். என் தந்தை கூறினார்: 'நான் என்ன சொல்ல வேண்டும்?' பின்னர் நான் என் தாயிடம் திரும்பி அவருக்கு பதிலளிக்குமாறு அவரிடம் கேட்டேன். அவர்கள் (என் தாயார்) கூறினார்கள்: 'நான் என்ன சொல்ல வேண்டும்?' என் பெற்றோர் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு பதிலளிக்காதபோது, நான் தஷஹ்ஹுத் ஓதி, அல்லாஹ்வுக்குரியவாறு அவனைப் புகழ்ந்து மகிமைப்படுத்திவிட்டு, கூறினேன்: 'அப்படியானால், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நான் (இதை) செய்யவில்லை என்றும், சர்வவல்லமையும் மேலானவனுமாகிய அல்லாஹ் நான் உண்மையைக் கூறுகிறேன் என்பதற்கு சாட்சியாக இருக்கிறான் என்றும் நான் உங்களிடம் கூறினால், அது உங்கள் தரப்பில் எனக்கு எந்தப் பயனையும் தராது, ஏனென்றால் நீங்கள் (மக்கள்) இதைப் பற்றிப் பேசியிருக்கிறீர்கள், உங்கள் இதயங்கள் அதை (உண்மை என) உள்வாங்கிக் கொண்டுவிட்டன; மேலும் நான் இந்த பாவத்தைச் செய்தேன் என்று நான் உங்களிடம் கூறினால், அல்லாஹ்வுக்குத் தெரியும் நான் அதைச் செய்யவில்லை என்று, அப்போது நீங்கள் சொல்வீர்கள்: 'அவள் தன் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டாள்.' அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! எனக்கும் உங்களுக்கும் பொருத்தமான உதாரணத்தை நான் காணவில்லை - யஃகூப் (அலை) அவர்களின் பெயரை என்னால் நினைவுகூர முடியவில்லை - யூசுஃப் (அலை) அவர்களின் தந்தை கூறிய உதாரணத்தைத் தவிர: எனவே பொறுமையே மிகவும் பொருத்தமானது. நீங்கள் விவரிப்பதற்கு எதிராக உதவி தேடப்படக்கூடியவன் அல்லாஹ்வே ஆவான் (12:18). ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "அந்த நேரத்தில்தான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு வஹீ (இறைச்செய்தி) வந்தது, நாங்கள் மௌனமாக இருந்தோம். பின்னர் வஹீ (இறைச்செய்தி) முடிந்தது, அவர்கள் (ஸல்) தங்கள் நெற்றியில் இருந்து (வியர்வையை) துடைத்துக்கொண்டே, 'ஆயிஷாவே, நற்செய்தி பெறுங்கள்! அல்லாஹ் உமது குற்றமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்திவிட்டான்' என்று கூறும்போது அவர்களின் முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் அறிகுறிகளை நான் கவனித்தேன். அந்த நேரத்தில் நான் மிகவும் கோபமாக இருந்தேன். என் பெற்றோர் என்னிடம் கூறினார்கள்: 'எழுந்து அவரிடம் செல்.' நான் கூறினேன்: 'அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அதைச் செய்ய மாட்டேன், அவருக்கு நன்றி சொல்லவும் மாட்டேன், உங்கள் இருவருக்கும் நன்றி சொல்லவும் மாட்டேன், ஆனால் என் குற்றமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்திய அல்லாஹ்வுக்கே நன்றி சொல்வேன். நீங்கள் (இந்தக் கதையை) கேட்டிருக்கிறீர்கள், ஆனால் உங்கள் இருவரில் யாரும் அதை மறுக்கவுமில்லை, (என்னைப் பாதுகாக்க) அதை மாற்றவுமில்லை.'"

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறுவார்கள்: "ஆனால் ஜைனப் பின்த் ஜஹ்ஷ் (ரழி) அவர்களைப் பொறுத்தவரை, அல்லாஹ் அவர்களின் இறையச்சத்தின் காரணமாக அவர்களைப் பாதுகாத்தான். அவர்கள் (என்னைப் பற்றி) நல்லதைத் தவிர வேறு எதுவும் சொல்லவில்லை. ஆனால் அவளுடைய சகோதரி ஹம்னா, நாசமானவர்களுடன் சேர்ந்து நாசமானாள். என்னைப் பற்றி தீயன பேசியவர்கள் மிஸ்தஹ் (ரழி), ஹஸ்ஸான் பின் ஸாபித் (ரழி), மற்றும் நயவஞ்சகன் 'அப்துல்லாஹ் பின் உபை பின் சலூல் ஆவார்கள், மேலும் அவனே அந்தச் செய்தியைப் பரப்பி, மற்றவர்களை அதைப் பற்றிப் பேசத் தூண்டினான், அவனும் ஹம்னாவும் அதில் பெரும் பங்கைக் கொண்டிருந்தனர். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மிஸ்தஹ் (ரழி) அவர்களுக்கு ஒருபோதும் எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டேன் என்று சத்தியம் செய்தார்கள். பின்னர் அல்லாஹ், மிக உயர்ந்தவன், இந்த ஆயத்தை வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளினான்: '**உங்களில் அருட்கொடைகளும் செல்வமும் வழங்கப்பட்டவர்கள் தங்கள் உறவினர்களுக்கும், ஏழைகளுக்கும், அல்லாஹ்வின் பாதையில் தங்கள் வீடுகளை விட்டு வெளியேறியவர்களுக்கும் கொடுக்க வேண்டாம் (என்று சத்தியம் செய்ய வேண்டாம்).**' - அதாவது மிஸ்தஹ் (ரழி) - அவனது கூற்று வரை: அல்லாஹ் உங்களை மன்னிக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்பவில்லையா? மேலும் அல்லாஹ் மிகவும் மன்னிப்பவன், மிக்க கருணையாளன் (24:22).' அதற்கு அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'ஆம், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! எங்கள் இறைவா! நீ எங்களை மன்னிக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்புகிறோம்.' எனவே அவர்கள் முன்பு செய்து கொண்டிருந்ததற்குத் திரும்பினார்கள்."