حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنْ هَمَّامِ بْنِ مُنَبِّهٍ، أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا هُرَيْرَةَ ـ رضى الله عنه ـ يُحَدِّثُ عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم أَنَّهُ قَالَ لاَ يَقُلْ أَحَدُكُمْ أَطْعِمْ رَبَّكَ، وَضِّئْ رَبَّكَ، اسْقِ رَبَّكَ. وَلْيَقُلْ سَيِّدِي مَوْلاَىَ. وَلاَ يَقُلْ أَحَدُكُمْ عَبْدِي أَمَتِي. وَلْيَقُلْ فَتَاىَ وَفَتَاتِي وَغُلاَمِي .
அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "நீங்கள், 'உங்கள் ரப்புக்கு (ரப்பக) உணவளியுங்கள், உங்கள் ரப்புக்கு உளூச் செய்ய உதவுங்கள், அல்லது உங்கள் ரப்புக்கு நீர் கொடுங்கள்' என்று கூறக்கூடாது; மாறாக, 'என் எஜமானர் (ஸைய்யிதீ), அல்லது என் பாதுகாவலர் (மௌலாய)' என்று கூற வேண்டும். மேலும், ஒருவர் 'என் அடிமை (அப்தீ)' அல்லது 'என் பெண் அடிமை (அமதீ)' என்று கூறக்கூடாது; மாறாக, 'என் வாலிபர் (ஃபதாயி)', 'என் இளம் பெண் (ஃபதாதீ)' மற்றும் 'என் சிறுவன் (குலாமீ)' என்று கூற வேண்டும்."