حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ الْخَلاَّلُ، حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ عَاصِمٍ، حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ الْمُغِيرَةِ، عَنْ ثَابِتٍ، عَنْ أَنَسٍ، قَالَ قَالَ أَبُو بَكْرٍ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلى الله عليه وسلم ـ لِعُمَرَ انْطَلِقْ بِنَا إِلَى أُمِّ أَيْمَنَ نَزُورُهَا كَمَا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلى الله عليه وسلم ـ يَزُورُهَا . قَالَ: فَلَمَّا انْتَهَيْنَا إِلَيْهَا بَكَتْ فَقَالاَ لَهَا: مَا يُبْكِيكِ؟ فَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِرَسُولِهِ . قَالَتْ: إِنِّي لأَعْلَمُ أَنَّ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِرَسُولِهِ وَلَكِنْ أَبْكِي أَنَّ الْوَحْىَ قَدِ انْقَطَعَ مِنَ السَّمَاءِ . قَالَ: فَهَيَّجَتْهُمَا عَلَى الْبُكَاءِ فَجَعَلاَ يَبْكِيَانِ مَعَهَا .
அனஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இறந்த பிறகு, அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் உமர் (ரழி) அவர்களிடம், ‘அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உம்மு அய்மன் (ரழி) அவர்களைச் சந்தித்து வந்தது போல நாமும் சென்று அவர்களைச் சந்திப்போம்’ என்றார்கள். நாங்கள் அவரிடம் சென்றபோது அவர்கள் அழுதார்கள். அதற்கு அவ்விருவரும், ‘ஏன் அழுகிறீர்கள்? அல்லாஹ்விடம் இருப்பது அவனுடைய தூதருக்கு மிகச் சிறந்ததாகும்’ என்றார்கள். அதற்கு அவர்கள், ‘அல்லாஹ்விடம் இருப்பது அவனுடைய தூதருக்கு மிகச் சிறந்ததாகும் என்பதை நான் அறிவேன். ஆயினும், வானத்திலிருந்து வஹீ (இறைச்செய்தி) வருவது நின்றுவிட்டதே என்பதற்காகவே நான் அழுகிறேன்’ என்று கூறினார்கள். அவர்களின் இந்த பதில் அவ்விருவரையும் அழச் செய்தது; அவர்களும் அவரோடு சேர்ந்து அழ ஆரம்பித்தார்கள்.
وعن أنس رضي الله عنه قال: قال أبو بكر لعمر رضي الله عنهما بعد وفاة رسول الله صلى الله عليه وسلم: انطلق بنا إلى أم أيمن رضي الله عنها نزورها كما كان رسول الله صلى الله عليه وسلم يزورهان فلما انتهيا إليها، بكت، فقالا لها، ما يبكيك أما تعلمين أن ما عند الله خير لرسول الله صلى الله عليه وسلم؟ فقالت: إني لا أبكي إني لا أعلم أن ما عند الله تعالى خير لرسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولكن أبكي أن الوحي قد انقطع من السماء، فهيجتهما على البكاء، فجعلا يبكيان معها. ((رواه مسلم)).
அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் உமர் (ரழி) அவர்களிடம், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உம்மு அய்மன் (ரழி) அவர்களைச் சந்திப்பது வழமையாக வைத்திருந்ததைப் போன்று நாமும் அவரைச் சந்திப்போம்" என்று கூறினார்கள். நாங்கள் அவரிடம் சென்றபோது, அவர் அழுதார்கள். அவர்கள் (அபூபக்ர் மற்றும் உமர் (ரழி) அவர்கள்) அவரிடம், "உங்களை அழவைத்தது எது? அல்லாஹ் அவனுடைய தூதருக்காக (ஸல்) வைத்திருக்கின்றவை (இந்த உலக வாழ்க்கையை விட) சிறந்தவை என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா?" என்று கேட்டார்கள். அவர், "அல்லாஹ்வின் தூதருக்கு (ஸல்) (மறுமையில்) காத்திருப்பவை இவ்வுலகை விடச் சிறந்தவை என்பதை நான் அறியாதவள் என்பதால் நான் அழவில்லை, மாறாக வஹீ (இறைச்செய்தி) வருவது நின்றுவிட்டதே என்பதற்காக அழுகிறேன்" என்று கூறினார்கள். இது அவர்கள் இருவரையும் அழ வைத்தது, மேலும் அவர்கள் அவருடன் சேர்ந்து அழ ஆரம்பித்தார்கள்.
وعنه قال: قال أبو بكر لعمر، رضي الله عنهما، بعد وفاة رسول الله، صلى الله عليه وسلم: انطلق بنا إلى أم أيمن ، رضي الله عنها، نزورها كما كان يزورها ، فلما انتهينا إليها بكت، فقالا: ما يبكيك؟ أما تعلمين أن ما عند الله تعالى خير لرسول الله، صلى الله عليه وسلم قالت: إنى لا أبكي ، أني لا أعلم أن ما عند الله خير لرسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولكنى أبكي أن الوحي قد انقطع من السماء، فهيجتهما على البكاء، فجعلا يبكيان معها. ((رواه مسلم وقد سبق في باب زيارة أهل الخير)).
அனஸ் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் உமர் (ரழி) அவர்களிடம், “அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உம்மு அய்மன் (ரழி) அவர்களைச் சந்திப்பது வழக்கமாக இருந்ததைப் போல நாமும் அவரைச் சென்று சந்திப்போம்” என்று கூறினார்கள். நாங்கள் அவரிடம் வந்தபோது, அவர்கள் அழுதார்கள். அவர்கள் இருவரும் (அபூபக்ர் மற்றும் உமர் (ரழி) அவர்கள்) அவரிடம், “ஏன் அழுகிறீர்கள்? அல்லாஹ் தனது தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்காகத் தயாரித்து வைத்திருப்பது (இந்த உலக வாழ்க்கையை) விடச் சிறந்தது என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா?” என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர்கள், “நான் அழுவது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்காக (மறுமையில்) காத்திருப்பது இவ்வுலகை விடச் சிறந்தது என்பதை நான் அறியாதவள் என்பதற்காக அல்ல; மாறாக, வஹீ (இறைச்செய்தி) வருவது நின்றுவிட்டதே என்பதற்காகவே நான் அழுகிறேன்” என்று கூறினார்கள். இந்த பதில் அவர்கள் இருவரையும் அழ வைத்தது, அவர்களும் அவரோடு சேர்ந்து அழத் தொடங்கினார்கள்.