அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் மிக அதிகமான ஹதீஸ்களை அறிவிக்கிறார்கள் என மக்கள் கூறுகிறார்கள். உண்மையில் நான் உண்மையைக் கூறுகிறேனா இல்லையா என்பதை அல்லாஹ் அறிவான். "அவர் அறிவிப்பது போல் முஹாஜிர்களும் அன்சாரிகளும் ஏன் அறிவிப்பதில்லை?" என்றும் அவர்கள் கேட்கிறார்கள். உண்மையில், எனது முஹாஜிர் சகோதரர்கள் சந்தைகளில் வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள், எனது அன்சாரி சகோதரர்கள் தங்களது சொத்துக்களில் மும்முரமாக இருந்தார்கள். நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் தங்கியிருந்த ஒரு ஏழை மனிதன், என் வயிற்றை நிரப்பியதைக் கொண்டு நான் திருப்தியடைந்திருந்தேன். எனவே, அவர்கள் (அதாவது முஹாஜிர்களும் அன்சாரிகளும்) இல்லாதபோது நான் உடனிருப்பேன், அவர்கள் (ஹதீஸை) மறந்தபோது நான் நினைவில் வைத்திருப்பேன்.

ஒரு நாள் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "நான் எனது இந்த உரையை முடிக்கும் வரை தனது போர்வையை விரித்து, பின்னர் அதனை தனது மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக் கொள்கிறவர், எனது உரையிலிருந்து எதையும் ஒருபோதும் மறக்க மாட்டார்." ஆகவே, நபி (ஸல்) அவர்கள் தமது உரையை முடிக்கும் வரை, என்னிடம் இருந்த ஒரே ஆடையான எனது போர்வையை நான் விரித்தேன், பின்னர் அதனை எனது மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டேன். எவர் அவரை (அதாவது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களை) சத்தியத்துடன் அனுப்பினானோ அவன் மீது சத்தியமாக, அன்றிலிருந்து இன்றுவரை அவரது அந்த உரையிலிருந்து ஒரு வார்த்தையைக் கூட நான் மறக்கவில்லை. அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அல்லாஹ்வின் வேதத்தில் உள்ள இரண்டு வசனங்கள் இல்லையென்றால், நான் ஒருபோதும் (நபியிடமிருந்து) எந்த அறிவிப்பையும் செய்திருக்க மாட்டேன். (இந்த இரண்டு வசனங்களாவன): 'நிச்சயமாக, நாம் அருளிய தெளிவான சான்றுகளையும் நேர்வழியையும் மறைப்பவர்கள்... (தொடர்ந்து) ...மிக்க கருணையாளன்.’ (2:159-160)