அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ஆஸிம் பின் உமர் அல்-கத்தாப் அவர்களின் பாட்டனாரான ஆஸிம் பின் ஸாபித் அல்-அன்சாரி (ரழி) அவர்களின் தலைமையில் பத்து பேரைக் கொண்ட ஒரு உளவுப் படையை (ஸரிய்யா) அனுப்பினார்கள். அவர்கள் உஸ்ஃபான் மற்றும் மக்காவிற்கு இடையேயுள்ள ஹதா என்ற இடத்தை அடையும் வரை சென்றார்கள், மேலும் அவர்களின் செய்தி ஹுதைல் கோத்திரத்தின் ஒரு கிளையான பனூ லிஹ்யான் என்பவர்களுக்கு எட்டியது. வில்வித்தை வீரர்களான சுமார் இருநூறு பேர், அவர்கள் மதீனாவிலிருந்து கொண்டு வந்திருந்த பேரீச்சம்பழங்களை உண்ட இடத்தைக் கண்டுபிடிக்கும் வரை அவர்களின் தடயங்களைத் தொடர்ந்து விரைந்தார்கள். அவர்கள், "இவை யஸ்ரிப் (அதாவது மதீனா) பேரீச்சம்பழங்கள்" என்று கூறி, அவர்களின் தடயங்களைத் தொடர்ந்து சென்றார்கள்.

ஆஸிம் (ரழி) அவர்களும் அவர்களின் தோழர்களும் தங்களைப் பின்தொடர்பவர்களைக் கண்டபோது, அவர்கள் ஒரு உயரமான இடத்திற்கு ஏறினார்கள், மேலும் காஃபிர்கள் அவர்களைச் சூழ்ந்துகொண்டார்கள். காஃபிர்கள் அவர்களிடம், "கீழே இறங்கி சரணடையுங்கள், உங்களில் எவரையும் நாங்கள் கொல்லமாட்டோம் என்று நாங்கள் உங்களுக்கு வாக்குறுதியும் உத்தரவாதமும் அளிக்கிறோம்" என்றார்கள். ஸரிய்யாவின் தலைவரான ஆஸிம் பின் ஸாபித் (ரழி) அவர்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! காஃபிர்களின் பாதுகாப்பின் கீழ் நான் இறங்கமாட்டேன். யா அல்லாஹ்! எங்கள் செய்தியை உமது தூதருக்குத் தெரிவிப்பாயாக" என்றார்கள். பின்னர் காஃபிர்கள் ஆஸிம் (ரழி) அவர்களையும் மற்ற ஆறு பேரையும் ஷஹீதாக்கும் வரை அவர்கள் மீது அம்புகளை எய்தார்கள், மேலும் மூவர் அவர்களின் வாக்குறுதியையும் உடன்படிக்கையையும் ஏற்றுக்கொண்டு கீழே இறங்கினார்கள், அவர்கள் குபைப்-அல்-அன்சாரி (ரழி) அவர்களும், இப்னு தஸினா (ரழி) அவர்களும், மற்றொரு மனிதரும் ஆவர். அவ்வாறே, காஃபிர்கள் அவர்களைப் பிடித்தபோது, அவர்கள் தங்கள் வில்லின் நாண்களை அவிழ்த்து அவர்களைக் கட்டினார்கள். பின்னர் (கைதிகளில்) மூன்றாமவர், "இதுவே முதல் துரோகம். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நான் உங்களுடன் வரமாட்டேன். சந்தேகமின்றி இவர்கள், அதாவது ஷஹீதாக்கப்பட்டவர்கள், எங்களுக்கு ஒரு நல்ல முன்மாதிரியை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள்" என்றார்கள். ஆகவே, அவர்கள் அவரை இழுத்துச் சென்று தங்களுடன் வருமாறு கட்டாயப்படுத்த முயன்றார்கள், ஆனால் அவர் மறுத்ததால், அவர்கள் அவரைக் கொன்றார்கள். அவர்கள் குபைப் (ரழி) அவர்களையும் இப்னு தஸினா (ரழி) அவர்களையும் தங்களுடன் அழைத்துச் சென்று பத்ருப் போருக்குப் பிறகு மக்காவில் (அடிமைகளாக) விற்றார்கள் (இவையெல்லாம் நடந்தன). குபைப் (ரழி) அவர்களை அல்-ஹாரிஸ் பின் ஆமிர் பின் நௌஃபல் பின் அப்து மனாஃப் என்பவரின் மகன்கள் வாங்கினார்கள். பத்ருப் போரின் நாளில் அல்-ஹாரிஸ் பின் ஆமிர் என்பவரைக் கொன்றவர் குபைப் (ரழி) அவர்களே. ஆகவே, குபைப் (ரழி) அவர்கள் அந்த மக்களிடம் கைதியாக இருந்தார்.

அஸ்-ஸுஹ்ரி அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: உபய்துல்லாஹ் பின் இய்யாத் அவர்கள் கூறினார்கள், அல்-ஹாரிஸின் மகள் தன்னிடம் தெரிவித்ததாக: "அந்த மக்கள் (குபைப் (ரழி) அவர்களைக் கொல்வதற்காக) கூடியபோது, அவர் என்னிடமிருந்து தனது மறைவிட முடிகளை மழிப்பதற்காக ஒரு சவரக்கத்தியை கடன் வாங்கினார், நான் அதைக் கொடுத்தேன். பின்னர் அவர் என் மகனை நான் அறியாத நேரத்தில் அவன் அவரிடம் வந்தபோது எடுத்துக்கொண்டார். அவர் என் மகனைத் தன் தொடையில் வைத்திருப்பதையும், சவரக்கத்தி அவர் கையில் இருப்பதையும் நான் கண்டேன். நான் மிகவும் பயந்துபோனேன், அதனால் குபைப் (ரழி) அவர்கள் என் முகத்தில் இருந்த கலவரத்தைக் கவனித்து, 'நான் அவனைக் கொன்றுவிடுவேன் என்று நீ பயப்படுகிறாயா? இல்லை, நான் ஒருபோதும் அவ்வாறு செய்யமாட்டேன்' என்றார்கள். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, குபைப் (ரழி) அவர்களை விட சிறந்த கைதியை நான் கண்டதில்லை. அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, ஒரு நாள் அவர் இரும்புச் சங்கிலியால் கட்டப்பட்டிருந்தபோது ஒரு திராட்சைக் கொத்தை கையில் வைத்து சாப்பிடுவதைக் கண்டேன், அந்த நேரத்தில் மக்காவில் பழங்கள் எதுவும் இருக்கவில்லை." அல்-ஹாரிஸின் மகள், "அது அல்லாஹ் குபைப் (ரழி) அவர்களுக்கு வழங்கிய அருட்கொடை" என்று கூறுவார்கள். அவர்கள் அவரை (மக்காவின்) புனித எல்லையிலிருந்து வெளியே அதன் எல்லைகளுக்கு அப்பால் கொல்வதற்காக அழைத்துச் சென்றபோது, குபைப் (ரழி) அவர்கள் இரண்டு ரக்அத் (தொழுகை) தொழ அனுமதிக்குமாறு அவர்களிடம் கேட்டுக்கொண்டார்கள். அவர்கள் அவரை அனுமதித்தார்கள், அவர் இரண்டு ரக்அத் தொழுதார்கள், பின்னர், "நீங்கள் நான் (கொல்லப்படுவதைப் பற்றி) பயப்படுகிறேன் என்று நினைப்பீர்களோ என்ற பயம் எனக்கு இல்லையென்றால், நான் தொழுகையை நீட்டியிருப்பேன். யா அல்லாஹ், அவர்கள் அனைவரையும் ஒருவரும் தப்பாமல் அழித்துவிடுவாயாக" என்றார்கள். (பின்னர் அவர் இந்தக் கவிதை வரியை ஓதினார்கள்):-- "நான் ஒரு முஸ்லிமாக ஷஹீதாக்கப்படுகையில், அல்லாஹ்வின் பாதையில் நான் எவ்வாறு கொல்லப்படுகிறேன் என்பதைப் பற்றி நான் கவலைப்படவில்லை, ஏனெனில் என் கொலை அல்லாஹ்வின் பொருட்டே, அல்லாஹ் நாடினால், அவன் கிழிக்கப்பட்ட உடலின் துண்டிக்கப்பட்ட பாகங்களை ஆசீர்வதிப்பான்." பின்னர் அல் ஹாரிஸின் மகன் அவரைக் கொன்றான். ஆகவே, சிறைப்பிடிக்கப்பட்டு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட எந்தவொரு முஸ்லிமும் (கொல்லப்படுவதற்கு முன்பு) இரண்டு ரக்அத் தொழுகை தொழுவதற்கான பாரம்பரியத்தை ஏற்படுத்தியவர் குபைப் (ரழி) அவர்களே. ஆஸிம் பின் ஸாபித் (ரழி) அவர்கள் ஷஹீதாக்கப்பட்ட அதே நாளில் அல்லாஹ் அவர்களின் பிரார்த்தனையை நிறைவேற்றினான். நபி (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் தோழர்களுக்கு அவர்களின் செய்தியையும், அவர்களுக்கு என்ன நேர்ந்தது என்பதையும் தெரிவித்தார்கள். பின்னர் குறைஷிக் காஃபிர்களில் சிலருக்கு ஆஸிம் (ரழி) அவர்கள் கொல்லப்பட்ட செய்தி தெரிவிக்கப்பட்டபோது, அவர்கள் அவரின் உடலின் ஒரு பகுதியை (அதாவது அவரின் தலையை) அவர் அடையாளம் காணப்படுவதற்காக எடுத்துவர சிலரை அனுப்பினார்கள். (அது ஏனென்றால்) ஆஸிம் (ரழி) அவர்கள் பத்ருப் போரின் நாளில் அவர்களின் தலைவர்களில் ஒருவரைக் கொன்றிருந்தார்கள். ஆகவே, நிழல் தரும் மேகம் போன்ற ஒரு குளவிக் கூட்டம் ஆஸிம் (ரழி) அவர்களின் மீது வட்டமிடவும், அவர்களின் தூதரிடமிருந்து அவரைப் பாதுகாக்கவும் அனுப்பப்பட்டது, இதனால் அவர்களால் அவரின் சதையிலிருந்து எதையும் வெட்ட முடியவில்லை.

அப்துல்லாஹ் இப்னு கஅப் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

கஅப் (ரழி) அவர்களின் மகன்களிலிருந்து, கஅப் (ரழி) அவர்கள் பார்வையிழந்தபோது அவருக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தவர் (கூறியதாவது): தபூக் (போரில்) தாம் கலந்துகொள்ளத் தவறியதைப் பற்றி கஅப் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் விவரித்ததை நான் கேட்டேன். கஅப் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தபூக் போரைத் தவிர தாங்கள் போரிட்ட எந்தப் போரிலும் நான் பின்தங்கிவிடவில்லை. பத்ருப் போரில் நான் கலந்துகொள்ளத் தவறிவிட்டேன். ஆனால், அதில் கலந்துகொள்ளாத எவரையும் அல்லாஹ் கண்டிக்கவில்லை. ஏனெனில், உண்மையில், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் குறைஷிகளின் வணிகக் கூட்டத்தைத் தேடியே புறப்பட்டுச் சென்றார்கள். அல்லாஹ் அவர்களையும் (அதாவது முஸ்லிம்களையும்) அவர்களுடைய எதிரிகளையும் எந்தவித முன்னறிவிப்பும் இன்றி சந்திக்கச் செய்தான். நாங்கள் இஸ்லாத்திற்காக உறுதிமொழி எடுத்தபோது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் அல்-அகபா (உறுதிமொழி) இரவில் நான் கலந்துகொண்டேன். பத்ருப் போர் மக்களிடையே அதைவிட (அதாவது அல்-அகபா உறுதிமொழியை விட) மிகவும் பிரபல்யமாக இருந்தாலும், நான் அதை பத்ருப் போருக்காக மாற்றிக்கொள்ள மாட்டேன். (தபூக் போரில்) என்னுடைய செய்தியைப் பொறுத்தவரை, அந்தப் போரில் நபி (ஸல்) அவர்களை விட்டும் நான் பின்தங்கியிருந்தபோது இருந்ததை விட நான் ஒருபோதும் வலிமையானவனாகவோ அல்லது செல்வந்தனாகவோ இருந்ததில்லை. அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, இதற்கு முன்பு என்னிடம் இரண்டு பெண் ஒட்டகங்கள் இருந்ததில்லை, ஆனால் இந்த போரின்போது என்னிடம் அவை இருந்தன. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ஒரு போர் செய்ய விரும்பினால், கடுமையான வெப்பம், நீண்ட பயணம், பாலைவனம் மற்றும் அதிக எண்ணிக்கையிலான எதிரிகளை எதிர்கொண்டு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் போரிட்ட அந்த (தபூக்) போரின் நேரம் வரும் வரை, அவர்கள் வெளிப்படையாக வேறு போரைக் குறிப்பிடுவதன் மூலம் தங்கள் நோக்கத்தை மறைப்பது வழக்கம். எனவே நபி (ஸல்) அவர்கள் முஸ்லிம்களுக்கு (தங்கள் இலக்கை) தெளிவாக அறிவித்தார்கள், அதனால் அவர்கள் தங்கள் போருக்குத் தயாராகிக் கொள்ள முடியும். எனவே அவர்கள் செல்லவிருந்த இலக்கைத் தெளிவாக அவர்களுக்குத் தெரிவித்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் ஒரு பதிவேட்டில், அதாவது ஒரு புத்தகத்தில் பட்டியலிட முடியாத அளவுக்கு ஏராளமான முஸ்லிம்கள் சென்றிருந்தனர்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "வராமல் இருக்க எண்ணிய எந்த மனிதனும், அல்லாஹ் வஹீ (இறைச்செய்தி) மூலம் அதை வெளிப்படுத்தாவிட்டால் அந்த விஷயம் மறைந்தே இருக்கும் என்று நினைப்பான். எனவே அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் பழங்கள் பழுத்து, நிழல் இனிமையாகத் தோன்றிய நேரத்தில் அந்தப் போரை நடத்தினார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களும் அவர்களுடைய தோழர்களும் (ரழி) போருக்குத் தயாரானார்கள், நானும் அவர்களுடன் சேர்ந்து என்னைத் தயார்படுத்திக் கொள்வதற்காகப் புறப்பட ஆரம்பித்தேன், ஆனால் நான் ஒன்றும் செய்யாமல் திரும்பிவிட்டேன். நான் எனக்குள்ளேயே, 'என்னால் அதைச் செய்ய முடியும்' என்று சொல்லிக்கொள்வேன். எனவே நான் அவ்வப்போது அதைத் தாமதப்படுத்திக்கொண்டே இருந்தேன், மக்கள் தயாராகி, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களும் அவர்களுடன் முஸ்லிம்களும் புறப்பட்டுச் சென்றார்கள், நான் என் பயணத்திற்கு எதையும் தயார் செய்யவில்லை, நான், 'அவர்கள் புறப்பட்ட ஒரு அல்லது இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு நான் என்னைத் தயார்படுத்திக் கொண்டு, பின்னர் அவர்களுடன் சேர்ந்துகொள்வேன்' என்று கூறினேன். அவர்கள் புறப்பட்ட மறுநாள் காலையில், நான் என்னைத் தயார்படுத்திக் கொள்ள வெளியே சென்றேன், ஆனால் ஒன்றும் செய்யாமல் திரும்பிவிட்டேன். பிறகு மறுநாள் காலையிலும், நான் தயாராவதற்காக வெளியே சென்றேன், ஆனால் ஒன்றும் செய்யாமல் திரும்பிவிட்டேன். அவர்கள் விரைந்து செல்லும் வரை இதுதான் என் நிலைமையாக இருந்தது, போர் (என்னால்) தவறவிடப்பட்டது. அப்போதும் நான் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து செல்ல எண்ணினேன். நான் அப்படிச் செய்திருக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்! ஆனால் அது என் அதிர்ஷ்டத்தில் இல்லை. எனவே, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் புறப்பட்டுச் சென்ற பிறகு, நான் எப்போதெல்லாம் வெளியே சென்று மக்களிடையே (அதாவது, மீதமுள்ளவர்களிடையே) நடந்தாலும், நயவஞ்சகத்தனத்தில் குற்றம் சாட்டப்பட்ட ஒருவரையோ அல்லது அல்லாஹ் மன்னித்த பலவீனமான மனிதர்களில் ஒருவரையோ தவிர வேறு யாரையும் என்னால் பார்க்க முடியவில்லை என்பது எனக்கு வருத்தமளித்தது. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தபூக்கை அடையும் வரை என்னை நினைவுகூரவில்லை. எனவே அவர்கள் தபூக்கில் மக்களிடையே அமர்ந்திருந்தபோது, 'கஅப் என்ன செய்தார்?' என்று கேட்டார்கள். பனூ ஸலமாவைச் சேர்ந்த ஒருவர் கூறினார், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! அவரை அவருடைய இரண்டு புர்தாக்களும் (அதாவது ஆடைகளும்) பெருமையுடன் தனது பக்கங்களைப் பார்ப்பதும் தடுத்துவிட்டன.' பிறகு முஆத் இப்னு ஜபல் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், 'நீர் எவ்வளவு மோசமான ஒரு விஷயத்தைக் கூறிவிட்டீர்! அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக! அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! அவரைப் பற்றி நல்லதைத் தவிர வேறு எதையும் நாங்கள் அறியவில்லை.' அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மௌனமாக இருந்தார்கள்." கஅப் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "அவர்கள் (அதாவது நபி (ஸல்) அவர்கள்) மதீனாவிற்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று நான் கேள்விப்பட்டபோது, நான் கவலையில் மூழ்கினேன், எனக்கு நானே, 'நாளை அவர்களுடைய கோபத்தை நான் எப்படித் தவிர்க்க முடியும்?' என்று சொல்லிக்கொண்டு, பொய்க் காரணங்களைத் தேட ஆரம்பித்தேன். மேலும் இந்த விஷயத்தில் என் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த புத்திசாலி ஒருவரிடம் நான் ஆலோசனை கேட்டேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் நெருங்கி வந்துவிட்டார்கள் என்று கூறப்பட்டபோது, எல்லா தீய பொய்க் காரணங்களும் என் மனதை விட்டு அகன்றன, ஒரு பொய்க் கூற்றைச் சொல்வதன் மூலம் இந்த பிரச்சனையிலிருந்து என்னால் ஒருபோதும் வெளிவர முடியாது என்பதை நான் நன்கு அறிந்திருந்தேன். பிறகு நான் உறுதியாக உண்மையைச் சொல்ல முடிவு செய்தேன். எனவே அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் காலையில் வந்தார்கள், அவர்கள் ஒரு பயணத்திலிருந்து திரும்பும்போதெல்லாம், முதலில் பள்ளிவாசலுக்குச் சென்று அங்கு இரண்டு ரக்அத் தொழுதுவிட்டு பின்னர் மக்களுக்காக அமர்வார்கள். எனவே அவர்கள் (இந்த முறை) அதையெல்லாம் செய்து முடித்ததும், (தபூக்) போரில் சேரத் தவறியவர்கள் வந்து, அவர்கள் முன் (பொய்க்) காரணங்களைக் கூறி சத்தியம் செய்ய ஆரம்பித்தார்கள். அவர்கள் எண்பதுக்கும் மேற்பட்ட ஆண்களாக இருந்தனர்; அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவர்கள் கூறிய காரணங்களை ஏற்றுக்கொண்டு, அவர்களின் விசுவாசப் பிரமாணத்தை எடுத்துக்கொண்டு, அவர்களுக்காக அல்லாஹ்விடம் மன்னிப்புக் கோரினார்கள், மேலும் அவர்களின் இதயங்களின் இரகசியங்களை அல்லாஹ் தீர்மானிக்க விட்டுவிட்டார்கள். பிறகு நான் அவர்களிடம் சென்றேன், நான் அவர்களுக்கு சலாம் சொன்னபோது, அவர்கள் கோபமான ஒருவரின் புன்னகையுடன் புன்னகைத்துவிட்டு, 'வா' என்றார்கள். எனவே நான் அவர்கள் முன் அமரும் வரை நடந்து வந்தேன். அவர்கள் என்னிடம், 'எங்களுடன் சேர்வதிலிருந்து உன்னைத் தடுத்தது எது? உன்னைச் சுமந்து செல்வதற்காக நீ ஒரு பிராணியை வாங்கவில்லையா?' என்று கேட்டார்கள். நான் பதிலளித்தேன், "ஆம், அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! ஆனால் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, உங்களைத் தவிர உலக மக்களில் வேறு யாருடைய முன்பாவது நான் அமர்ந்திருந்தால், ஒரு காரணத்தைக் கூறி அவருடைய கோபத்தைத் தவிர்த்திருப்பேன். அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, எனக்கு சரளமாகவும் красноречиயமாகவும் பேசும் சக்தி வழங்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, இன்று நான் உங்கள் தயவைத் தேடி உங்களிடம் ஒரு பொய்யைச் சொன்னால், அல்லாஹ் நிச்சயமாக எதிர்காலத்தில் என் மீது கோபம் கொள்வான் என்பதை நான் நன்கு அறிந்திருந்தேன், ஆனால் நான் உண்மையைச் சொன்னால், அதனால் நீங்கள் கோபப்படுவீர்கள் என்றாலும், அல்லாஹ்வின் மன்னிப்பை நான் நம்புகிறேன். உண்மையில், அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, எனக்கு எந்தக் காரணமும் இல்லை. அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, நான் உங்களைப் பின்தங்கியிருந்தபோது இருந்ததை விட நான் ஒருபோதும் வலிமையானவனாகவோ அல்லது செல்வந்தனாகவோ இருந்ததில்லை.' பிறகு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், 'இந்த மனிதனைப் பொறுத்தவரை, அவன் நிச்சயமாக உண்மையைச் சொல்லியிருக்கிறான். எனவே அல்லாஹ் உன் விஷயத்தில் தீர்ப்பளிக்கும் வரை எழுந்து நில்.' நான் எழுந்தேன், பனூ ஸலமாவைச் சேர்ந்த பல ஆண்கள் என்னைப் பின்தொடர்ந்து வந்து என்னிடம் கூறினார்கள். 'அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, இதற்கு முன்பு நீர் எந்தப் பாவமும் செய்ததை நாங்கள் பார்த்ததில்லை. நிச்சயமாக, அவருடன் சேராத மற்றவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் காரணம் கூறியது போல் நீர் காரணம் கூறத் தவறிவிட்டீர். அல்லாஹ் உம்மை மன்னிக்க வேண்டும் என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் செய்த பிரார்த்தனையே உமக்கு போதுமானதாக இருந்திருக்கும்.' அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அவர்கள் என்னை மிகவும் நிந்தித்தார்கள், நான் (நபி (ஸல்) அவர்களிடம்) திரும்பிச் சென்று, நான் பொய் சொன்னதாக என் மீது குற்றம் சாட்ட எண்ணினேன், ஆனால் நான் அவர்களிடம், 'என்னைப் போலவே இதே கதியை அடைந்த வேறு யாராவது இருக்கிறார்களா?' என்று கேட்டேன். அவர்கள் பதிலளித்தார்கள், 'ஆம், நீர் சொன்ன அதே விஷயத்தைச் சொன்ன இரண்டு ஆண்கள் இருக்கிறார்கள், அவர்கள் இருவருக்கும் உமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட அதே உத்தரவுதான் கொடுக்கப்பட்டது.' நான், 'அவர்கள் யார்?' என்று கேட்டேன். அவர்கள் பதிலளித்தார்கள், முராரா இப்னு அர்-ரபி அல்-அம்ரி மற்றும் ஹிலால் இப்னு உமையா அல்-வாகிஃபி.' அதன் மூலம் அவர்கள் பத்ருப் போரில் கலந்துகொண்ட இரண்டு பக்தியுள்ள மனிதர்களைப் பற்றி என்னிடம் குறிப்பிட்டார்கள், அவர்களில் எனக்கு ஒரு முன்மாதிரி இருந்தது. எனவே அவர்கள் அவர்களைப் பற்றி என்னிடம் குறிப்பிட்டபோது நான் என் மனதை மாற்றிக்கொள்ளவில்லை. அந்தப் போரில் பின்தங்கியிருந்த அனைவரில் மேற்கூறிய மூன்று நபர்களான எங்களுடன் பேச வேண்டாம் என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அனைத்து முஸ்லிம்களையும் தடுத்தார்கள். எனவே நாங்கள் மக்களிடமிருந்து விலகி இருந்தோம், அவர்கள் எங்களிடம் தங்கள் அணுகுமுறையை மாற்றிக்கொண்டார்கள், (நான் வாழ்ந்த) நிலமே எனக்கு அந்நியமாகத் தோன்றியது, அது எனக்குத் தெரியாதது போல. நாங்கள் ஐம்பது இரவுகள் அந்த நிலையில் இருந்தோம். என் இரு தோழர்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் தங்கள் வீடுகளில் தங்கி அழுதுகொண்டே இருந்தார்கள், ஆனால் நான் அவர்களில் இளையவனாகவும் உறுதியானவனாகவும் இருந்தேன், அதனால் நான் வெளியே சென்று முஸ்லிம்களுடன் தொழுகைகளில் கலந்துகொண்டு சந்தைகளில் திரிவது வழக்கம், ஆனால் யாரும் என்னிடம் பேசமாட்டார்கள், நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, தொழுகைக்குப் பிறகு அவர்கள் தங்கள் சபையில் அமர்ந்திருக்கும்போது அவர்களுக்கு சலாம் சொல்வேன், நபி (ஸல்) அவர்கள் என் சலாமுக்குப் பதிலாக உதடுகளை அசைத்தார்களா இல்லையா என்று நான் ஆச்சரியப்படுவேன். பிறகு நான் அவர்களுக்கு அருகில் என் தொழுகையை தொழுதுவிட்டு அவர்களை திருட்டுத்தனமாகப் பார்ப்பேன். நான் என் தொழுகையில் மும்முரமாக இருக்கும்போது, அவர்கள் தங்கள் முகத்தை என் பக்கம் திருப்புவார்கள், ஆனால் நான் என் முகத்தை அவர்கள் பக்கம் திருப்பும்போது, அவர்கள் தங்கள் முகத்தை என்னிடமிருந்து திருப்பிக்கொள்வார்கள். மக்களின் இந்த கடுமையான அணுகுமுறை நீண்ட காலம் நீடித்தபோது, என் மைத்துனரும் எனக்கு மிகவும் பிரியமானவருமான அபூ கதாதா (ரழி) அவர்களின் தோட்டத்தின் சுவரில் ஏறும் வரை நான் நடந்தேன், அவருக்கு என் சலாத்தைச் சொன்னேன். அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அவர் என் சலாமுக்குப் பதிலளிக்கவில்லை. நான், 'ஓ அபூ கதாதா (ரழி)! அல்லாஹ்வின் பெயரால் உம்மிடம் மன்றாடுகிறேன்! நான் அல்லாஹ்வையும் அவனுடைய தூதரையும் (ஸல்) நேசிக்கிறேன் என்பது உமக்குத் தெரியுமா?' என்று கேட்டேன். அவர் மௌனமாக இருந்தார். நான் மீண்டும் அவரிடம் அல்லாஹ்வின் பெயரால் மன்றாடினேன், ஆனால் அவர் மௌனமாகவே இருந்தார். பிறகு நான் மீண்டும் அல்லாஹ்வின் பெயரால் அவரிடம் கேட்டேன். அவர் கூறினார், "அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதரும் (ஸல்) அதை நன்கு அறிவார்கள்.'" அதன்பேரில் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது, நான் திரும்பி சுவரில் குதித்தேன்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நான் மதீனாவின் சந்தையில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது, திடீரென்று ஷாம் தேசத்து நபாதிகளில் (அதாவது ஒரு கிறிஸ்தவ விவசாயி) ஒருவரைக் கண்டேன், அவர் மதீனாவில் தனது தானியங்களை விற்க வந்திருந்தார், 'கஅப் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்களிடம் என்னை யார் அழைத்துச் செல்வார்கள்?' என்று கேட்டார். அவர் என்னிடம் வந்து கஸ்ஸான் மன்னரிடமிருந்து ஒரு கடிதத்தை என்னிடம் கொடுக்கும் வரை மக்கள் அவருக்காக (என்னை) சுட்டிக்காட்டத் தொடங்கினர், அதில் பின்வருமாறு எழுதப்பட்டிருந்தது: ""தொடர்ந்து, உங்கள் நண்பர் (அதாவது நபி (ஸல்) அவர்கள்) உங்களைக் கடுமையாக நடத்தியதாக எனக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. எப்படியிருந்தாலும், நீங்கள் தாழ்வாக உணரும் மற்றும் உங்கள் உரிமை இழக்கப்படும் இடத்தில் அல்லாஹ் உங்களை வாழ விடமாட்டான். எனவே எங்களுடன் சேருங்கள், நாங்கள் உங்களுக்கு ஆறுதல் கூறுவோம்."" நான் அதைப் படித்தபோது, எனக்கு நானே, 'இதுவும் ஒரு வகையான சோதனை' என்று சொல்லிக்கொண்டேன். பிறகு நான் கடிதத்தை அடுப்புக்கு எடுத்துச் சென்று அதை எரித்து அதில் நெருப்பை மூட்டினேன். ஐம்பது இரவுகளில் நாற்பது இரவுகள் கழிந்ததும், இதோ! அல்லாஹ்வின் தூதருடைய (ஸல்) தூதர் என்னிடம் வந்து, 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்கள் மனைவியிடமிருந்து விலகி இருக்குமாறு உங்களுக்கு உத்தரவிடுகிறார்கள்' என்றார். நான், 'நான் அவளை விவாகரத்து செய்ய வேண்டுமா; இல்லையென்றால்! நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?' என்று கேட்டேன். அவர், 'இல்லை, அவளிடமிருந்து விலகி மட்டும் இருங்கள், அவளுடன் தாம்பத்திய உறவு கொள்ளாதீர்கள்' என்றார். நபி (ஸல்) அவர்கள் என் இரு தோழர்களுக்கும் இதே செய்தியை அனுப்பினார்கள். பிறகு நான் என் மனைவியிடம், 'உன் பெற்றோரிடம் சென்று, இந்த விஷயத்தில் அல்லாஹ் தன் தீர்ப்பை வழங்கும் வரை அவர்களுடன் இரு' என்றேன்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "ஹிலால் இப்னு உமையா (ரழி) அவர்களின் மனைவி அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! ஹிலால் இப்னு உமையா (ரழி) அவர்கள் ஒரு ஆதரவற்ற முதியவர், அவருக்கு சேவை செய்ய வேலையாள் யாரும் இல்லை. நான் அவருக்கு சேவை செய்வதை நீங்கள் விரும்பவில்லையா? ' என்றார்கள். அவர்கள் கூறினார்கள், 'இல்லை (நீர் அவருக்கு சேவை செய்யலாம்) ஆனால் அவர் உம்மிடம் நெருங்கக் கூடாது.' அவள் கூறினாள், 'அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அவருக்கு எதிலும் ஆசை இல்லை. அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அவருடைய வழக்கு ஆரம்பித்ததிலிருந்து இன்றுவரை அவர் அழுவதை நிறுத்தவே இல்லை.' (தொடரும்...) (தொடர்கிறது... 1): -5:702:... ... அதன்பேரில், என் குடும்ப உறுப்பினர்களில் சிலர் என்னிடம், 'ஹிலால் இப்னு உமையா (ரழி) அவர்களின் மனைவிக்கு அவர் சேவை செய்ய அனுமதித்தது போல், உங்கள் மனைவிக்கும் (உங்களுக்கு சேவை செய்ய) அனுமதிக்குமாறு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் நீங்களும் கேட்பீர்களா?' என்று கேட்டார்கள். நான் கூறினேன், 'அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அவளைப் பற்றி நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அனுமதி கேட்க மாட்டேன், ஏனென்றால் நான் ஒரு இளைஞனாக இருக்கும்போது அவளுக்கு (எனக்கு சேவை செய்ய) அனுமதிக்குமாறு நான் அவர்களிடம் கேட்டால் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்ன சொல்வார்கள் என்று எனக்குத் தெரியாது.' பிறகு நான் அந்த நிலையில் மேலும் பத்து இரவுகள் இருந்தேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எங்களுடன் பேசுவதிலிருந்து மக்களைத் தடுத்த நேரத்திலிருந்து ஐம்பது இரவுகள் முடியும் வரை. 50வது நாள் காலையில் எங்கள் வீடுகளில் ஒன்றின் கூரையில் நான் ஃபஜ்ர் தொழுகையை தொழுதுவிட்டு, அல்லாஹ் (குர்ஆனில்) விவரித்த நிலையில் நான் அமர்ந்திருந்தபோது, அதாவது என் ஆத்மாவே எனக்கு நெருக்கடியானதாகவும், பூமி அதன் விசாலத்தன்மையுடன் கூட எனக்கு குறுகியதாகவும் தோன்றியது, அங்கே ஸலா மலையின் மீது ஏறிய ஒருவர் தனது உரத்த குரலில், 'ஓ கஅப் இப்னு மாலிக் (ரழி)! மகிழ்ச்சியாக இருங்கள் (நற்செய்தியைப் பெறுவதன் மூலம்)' என்று அழைக்கும் குரலைக் கேட்டேன். நிவாரணம் வந்துவிட்டது என்பதை உணர்ந்து அல்லாஹ்வுக்கு முன் நான் ஸஜ்தாவில் விழுந்தேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ஃபஜ்ர் தொழுகையை தொழுதபோது அல்லாஹ் எங்கள் தவ்பாவை ஏற்றுக்கொண்டதாக அறிவித்திருந்தார்கள். பிறகு மக்கள் எங்களை வாழ்த்துவதற்காக வெளியே சென்றனர். சில நற்செய்தியாளர்கள் என் இரு தோழர்களிடம் சென்றனர், ஒரு குதிரை வீரன் அவசரமாக என்னிடம் வந்தான், பனூ அஸ்லமைச் சேர்ந்த ஒருவன் ஓடிவந்து மலையின் மீது ஏறினான், அவனது குரல் குதிரையை விட வேகமாக இருந்தது. நான் கேட்ட குரலுக்குரிய அவன் (அதாவது அந்த மனிதன்) நற்செய்தியைத் தெரிவித்து என்னிடம் வந்தபோது, நான் என் ஆடைகளைக் கழற்றி அவனுக்கு அணிவித்தேன்; அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, அந்த நாளில் அவைகளைத் தவிர வேறு ஆடைகள் என்னிடம் இல்லை. பிறகு நான் இரண்டு ஆடைகளைக் கடன் வாங்கி அணிந்துகொண்டு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் சென்றேன். மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக என்னை வரவேற்கத் தொடங்கினர், என் தவ்பாவை அல்லாஹ் ஏற்றுக்கொண்டதற்காக என்னை வாழ்த்தி, 'உங்கள் தவ்பாவை அல்லாஹ் ஏற்றுக்கொண்டதற்காக நாங்கள் உங்களை வாழ்த்துகிறோம்' என்றனர்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நான் பள்ளிவாசலுக்குள் நுழைந்தபோது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்களைச் சுற்றியுள்ள மக்களுடன் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டேன். தல்ஹா இப்னு உபைதுல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் வேகமாக என்னிடம் வந்து, என்னுடன் கை குலுக்கி என்னை வாழ்த்தினார்கள். அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, முஹாஜிர்களில் (அதாவது ஹிஜ்ரத் செய்தவர்களில்) அவரைத் (அதாவது தல்ஹா (ரழி) அவர்களைத்) தவிர வேறு யாரும் எனக்காக எழவில்லை, இதை தல்ஹா (ரழி) அவர்களுக்காக நான் ஒருபோதும் மறக்க மாட்டேன்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு சலாம் சொன்னபோது, அவர்களுடைய முகம் மகிழ்ச்சியால் பிரகாசமாக இருக்க, 'உங்கள் தாய் உங்களைப் பெற்றெடுத்த நாளிலிருந்து நீங்கள் பெற்ற மிகச் சிறந்த நாளுடன் மகிழ்ச்சியாக இருங்கள்' என்றார்கள்." கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம், 'இந்த மன்னிப்பு உங்களிடமிருந்தா அல்லது அல்லாஹ்விடமிருந்தா?' என்று கேட்டேன்." அவர்கள், 'இல்லை, இது அல்லாஹ்விடமிருந்து' என்றார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மகிழ்ச்சியடையும்போதெல்லாம், அவர்களுடைய முகம் ஒரு சந்திரத் துண்டு போல பிரகாசிக்கும், அந்தப் பண்பை நாங்கள் அனைவரும் அறிந்திருந்தோம். நான் அவர்கள் முன் அமர்ந்தபோது, 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! என் தவ்பா ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதால், என் செல்வம் அனைத்தையும் அல்லாஹ்வுக்காகவும் அவனுடைய தூதருக்காகவும் (ஸல்) தர்மமாக விட்டுவிடுவேன்' என்றேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், 'உங்கள் செல்வத்தில் சிலவற்றை வைத்துக்கொள்ளுங்கள், அது உங்களுக்குச் சிறந்ததாக இருக்கும்' என்றார்கள். நான், 'எனவே கைபரிலிருந்து என் பங்கை என்னுடன் வைத்துக்கொள்வேன்' என்று கூறி, மேலும், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! உண்மையைச் சொன்னதற்காக அல்லாஹ் என்னைக் காப்பாற்றினான்; எனவே நான் உயிருடன் இருக்கும் வரை உண்மையை மட்டுமே சொல்வது என் தவ்பாவின் ஒரு பகுதியாகும். அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, உண்மையைச் சொல்வதில் அல்லாஹ் எனக்கு உதவியதை விட வேறு எந்த முஸ்லிமுக்கும் உதவியதாக எனக்குத் தெரியவில்லை. நான் அந்த உண்மையை அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கூறியதிலிருந்து இன்றுவரை, நான் ஒருபோதும் பொய் சொல்ல எண்ணியதில்லை. என் வாழ்நாள் முழுவதும் அல்லாஹ் என்னையும் (பொய் சொல்வதிலிருந்து) காப்பாற்றுவான் என்று நான் நம்புகிறேன். எனவே அல்லாஹ் தன் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு இந்த வசனத்தை வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளினான்:-- "நிச்சயமாக, அல்லாஹ் நபியையும், முஹாஜிர்களையும் (அதாவது ஹிஜ்ரத் செய்தவர்களையும்) (அவன் கூறியது வரை) மன்னித்துவிட்டான், மேலும் (சொல்லிலும் செயலிலும்) உண்மையாளர்களுடன் இருங்கள்." (9:117-119) அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, இஸ்லாத்திற்கு அவன் எனக்கு வழிகாட்டியதைத் தவிர, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் நான் பொய் சொல்லாதது ஒரு பெரிய அருளாகும், பொய் சொன்னவர்கள் அழிந்துபோனது போல் அது என்னை அழித்திருக்கும், ஏனெனில் பொய் சொன்னவர்களை அல்லாஹ் வேறு யாருக்கும் இதுவரை கூறாத மிக மோசமான வர்ணனையுடன் விவரித்தான். அல்லாஹ் கூறினான்:-- "அவர்கள் (அதாவது நயவஞ்சகர்கள்) நீங்கள் அவர்களிடம் திரும்பும்போது அல்லாஹ் மீது சத்தியம் செய்வார்கள் (அவன் கூறியது வரை) நிச்சயமாக அல்லாஹ் கீழ்ப்படியாத மக்களுடன் திருப்தி அடையமாட்டான்-- " (9:95-96) கஅப் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நாங்கள், மூன்று நபர்கள், அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் சத்தியம் செய்தபோது அவர்கள் ஏற்றுக்கொண்ட காரணங்களைக் கூறியவர்களிடமிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டிருந்தோம். அவர்கள் அவர்களுடைய விசுவாசப் பிரமாணத்தை ஏற்றுக்கொண்டு அல்லாஹ்விடம் அவர்களுக்காக மன்னிப்புக் கோரினார்கள், ஆனால் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எங்கள் விஷயத்தை அல்லாஹ் அதுபற்றி தன் தீர்ப்பை வழங்கும் வரை நிலுவையில் வைத்தார்கள். அதைப் பற்றி அல்லாஹ் கூறினான்):-- மேலும் பின்தங்கியிருந்த மூவருக்கும் (அவன் மன்னித்தான்)." (9:118) அல்லாஹ் (இந்த வசனத்தில்) கூறியது நாங்கள் போரில் கலந்துகொள்ளத் தவறியதைக் குறிக்கவில்லை, மாறாக அவர்கள் முன் சத்தியம் செய்து, அவர்கள் கூறிய காரணங்களை ஏற்றுக்கொண்டு நபி (ஸல்) அவர்கள் மன்னித்தவர்களின் வழக்கிற்கு மாறாக, எங்கள் வழக்கைப் பற்றி நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு முடிவை எடுப்பதை ஒத்திவைத்ததைக் குறிக்கிறது.

அபூ ஸயீத் அல்-குத்ரீ (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நாங்கள் கேட்டோம், “அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! மறுமை நாளில் நாங்கள் எங்கள் இறைவனைப் பார்ப்போமா?” அவர்கள் (ஸல்) கூறினார்கள், “வானம் தெளிவாக இருக்கும்போது சூரியனையும் சந்திரனையும் பார்ப்பதில் உங்களுக்கு ஏதேனும் சிரமம் இருக்கிறதா?” நாங்கள், “இல்லை” என்றோம். அவர்கள் (ஸல்) கூறினார்கள், “ஆகவே, (தெளிவான வானில்) சூரியனையும் சந்திரனையும் பார்ப்பதில் உங்களுக்கு எந்த சிரமமும் இல்லாதது போல், அந்நாளில் உங்கள் இறைவனைப் பார்ப்பதிலும் உங்களுக்கு எந்த சிரமமும் இருக்காது.” பின்னர் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், “பின்னர் ஒருவர் அறிவிப்பார், ‘ஒவ்வொரு சமுதாயமும் தாங்கள் வணங்கி வந்தவற்றைப் பின்தொடரட்டும்.’” எனவே சிலுவையின் தோழர்கள் தங்கள் சிலுவையுடனும், சிலை வணங்கிகள் தங்கள் சிலைகளுடனும் (செல்வார்கள்), மற்றும் ஒவ்வொரு கடவுளின் (போலி தெய்வங்கள்) தோழர்கள் தங்கள் கடவுளுடனும் (செல்வார்கள்), அல்லாஹ்வை வணங்கி வந்தவர்கள், கீழ்ப்படிந்தவர்கள் மற்றும் தீயவர்கள் மற்றும் வேதக்காரர்களில் சிலர் மீதமிருக்கும் வரை. பின்னர் நரகம் அவர்களுக்கு ஒரு கானல் நீர் போல வழங்கப்படும். பின்னர் யூதர்களிடம் கேட்கப்படும், “நீங்கள் எதை வணங்கி வந்தீர்கள்?” அவர்கள் பதிலளிப்பார்கள், ‘நாங்கள் அல்லாஹ்வின் மகன் உஸைரை (அலை) வணங்கி வந்தோம்.’ அவர்களிடம் கூறப்படும், ‘நீங்கள் பொய்யர்கள், ஏனெனில் அல்லாஹ்வுக்கு மனைவியோ மகனோ இல்லை. உங்களுக்கு (இப்போது) என்ன வேண்டும்?’ அவர்கள் பதிலளிப்பார்கள், ‘நீர் எங்களுக்கு தண்ணீர் வழங்க வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்புகிறோம்.’ பின்னர் அவர்களிடம் ‘குடியுங்கள்’ என்று கூறப்படும், மேலும் அவர்கள் (அதற்கு பதிலாக) நரகத்தில் விழுவார்கள். பின்னர் கிறிஸ்தவர்களிடம் கேட்கப்படும், ‘நீங்கள் எதை வணங்கி வந்தீர்கள்?’

அவர்கள் பதிலளிப்பார்கள், ‘நாங்கள் அல்லாஹ்வின் மகன் மஸீஹை (அலை) வணங்கி வந்தோம்.’ கூறப்படும், ‘நீங்கள் பொய்யர்கள், ஏனெனில் அல்லாஹ்வுக்கு மனைவியோ மகனோ இல்லை. உங்களுக்கு (இப்போது) என்ன வேண்டும்?’ அவர்கள் சொல்வார்கள், ‘நீர் எங்களுக்கு தண்ணீர் வழங்க வேண்டும் என்று நாங்கள் விரும்புகிறோம்.’ அவர்களிடம் கூறப்படும், ‘குடியுங்கள்,’ மேலும் அவர்கள் (அதற்கு பதிலாக) நரகத்தில் விழுவார்கள். அல்லாஹ்வை (மட்டும்) வணங்கி வந்தவர்கள், கீழ்ப்படிந்தவர்கள் மற்றும் தீயவர்கள் மட்டும் மீதமிருக்கும்போது, அவர்களிடம் கேட்கப்படும், ‘எல்லா மக்களும் சென்றுவிட்ட நிலையில் உங்களை இங்கே வைத்திருப்பது எது?’ அவர்கள் சொல்வார்கள், ‘இன்று நாங்கள் அவர்களை விட அதிகமாக தேவைப்பட்டிருந்தபோது (உலகில்) நாங்கள் அவர்களிடமிருந்து பிரிந்தோம், ‘ஒவ்வொரு சமுதாயமும் தாங்கள் வணங்கி வந்தவற்றைப் பின்தொடரட்டும்’ என்று அறிவிப்பவரின் அழைப்பை நாங்கள் கேட்டோம், இப்போது நாங்கள் எங்கள் இறைவனுக்காக காத்திருக்கிறோம்.’ பின்னர் எல்லாம் வல்ல இறைவன் அவர்கள் முதலில் கண்ட வடிவத்தை விட வேறுபட்ட ஒரு வடிவத்தில் அவர்களிடம் வருவான், மேலும் அவன் கூறுவான், ‘நான் உங்கள் இறைவன்,’ மேலும் அவர்கள் சொல்வார்கள், ‘நீர் எங்கள் இறைவன் அல்ல.’ மேலும் அப்போது நபிமார்களைத் தவிர வேறு யாரும் அவனிடம் பேச மாட்டார்கள், பின்னர் அவர்களிடம் கேட்கப்படும், ‘அவனை நீங்கள் அடையாளம் கண்டுகொள்ளக்கூடிய ஏதேனும் அடையாளம் உங்களுக்குத் தெரியுமா?’ அவர்கள் சொல்வார்கள். ‘கணைக்கால்,’ எனவே அல்லாஹ் பின்னர் அவனது கணைக்காலை வெளிப்படுத்துவான், அதன் மீது ஒவ்வொரு விசுவாசியும் அவனுக்கு சிரம் பணிவார்கள், மேலும் அவனுக்கு சிரம் பணிந்து வந்தவர்கள் வெறும் பகட்டுக்காகவும் நல்ல பெயரைப் பெறுவதற்காகவும் மட்டுமே அவ்வாறு செய்தவர்கள் மீதமிருப்பார்கள். இந்த மக்கள் சிரம் பணிய முயற்சிப்பார்கள், ஆனால் அவர்களின் முதுகுகள் ஒரு மரத்துண்டு போல விறைப்பாக இருக்கும் (மேலும் அவர்களால் சிரம் பணிய முடியாது). பின்னர் நரகத்தின் மீது பாலம் அமைக்கப்படும்.” நாங்கள், நபி (ஸல்) அவர்களின் தோழர்கள், கேட்டோம், “அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! அந்தப் பாலம் என்ன?”

அவர்கள் (ஸல்) கூறினார்கள், “அது ஒரு வழுக்கும் (பாலம்), அதன் மீது பிடிப்பான்களும், (கொக்கிகள் போன்ற) ஒரு முட்செடியின் விதை, அது ஒரு பக்கம் அகலமாகவும் மறுபக்கம் குறுகலாகவும் வளைந்த முனைகளைக் கொண்ட முட்களை உடையது. அத்தகைய முட்செடியின் விதை நஜ்த் பகுதியில் காணப்படுகிறது மற்றும் அஸ்-ஸஅதன் என்று அழைக்கப்படுகிறது. விசுவாசிகளில் சிலர் கண் இமைக்கும் நேரத்தில் பாலத்தைக் கடப்பார்கள், மற்ற சிலர் மின்னலைப் போலவும், பலத்த காற்றைப் போலவும், வேகமான குதிரைகள் அல்லது பெண் ஒட்டகங்களைப் போலவும் கடப்பார்கள். ஆகவே சிலர் எந்தத் தீங்கும் இல்லாமல் பாதுகாப்பாக இருப்பார்கள்; சிலர் சில கீறல்களைப் பெற்ற பிறகு பாதுகாப்பாக இருப்பார்கள், மேலும் சிலர் நரகத்தில் (நெருப்பில்) விழுவார்கள். கடைசி நபர் (பாலத்தின் மீது) இழுத்துச் செல்லப்பட்டு கடப்பார்.” நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், “நீங்கள் (முஸ்லிம்கள்) தங்களுக்குரியது என்று தெளிவாக நிரூபிக்கப்பட்ட ஒரு உரிமையை என்னிடம் கோருவதில், அந்நாளில் விசுவாசிகள் தங்கள் (முஸ்லிம்) சகோதரர்களுக்காக எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ்விடம் பரிந்து பேசுவதை விட அதிக வற்புறுத்தலாக இருக்க முடியாது, அவர்கள் தங்களைப் பாதுகாப்பாகக் காணும்போது.”

அவர்கள் கூறுவார்கள், 'யா அல்லாஹ்! எங்கள் சகோதரர்களை (காப்பாற்றுவாயாக). அவர்கள் எங்களுடன் தொழுதார்கள், எங்களுடன் நோன்பு நோற்றார்கள், மேலும் எங்களுடன் நற்செயல்களையும் செய்தார்கள்.' அல்லாஹ் கூறுவான், 'செல்லுங்கள், எவருடைய உள்ளத்தில் ஒரு (தங்க) தினார் எடைக்கு ஈமான் இருக்கிறதோ அவரை (நரகத்திலிருந்து) வெளியேற்றுங்கள்.' அல்லாஹ் அந்தப் பாவிகளின் முகங்களை எரிப்பதை நரக நெருப்புக்குத் தடை செய்வான். அவர்கள் அவர்களிடம் செல்வார்கள், அவர்களில் சிலரை நரக (நெருப்பில்) அவர்களின் கணுக்கால்கள் வரையிலும், சிலரை அவர்களின் கெண்டைக்கால்களின் பாதி வரையிலும் காண்பார்கள். ஆகவே, அவர்கள் அடையாளம் கண்டுகொள்பவர்களை வெளியேற்றுவார்கள், பின்னர் அவர்கள் திரும்பி வருவார்கள். அப்போது அல்லாஹ் (அவர்களிடம்) கூறுவான், 'செல்லுங்கள், எவருடைய உள்ளத்தில் அரை தினார் எடைக்கு ஈமான் இருக்கிறதோ அவரை (நரகத்திலிருந்து) வெளியேற்றுங்கள்.' அவர்கள் அடையாளம் கண்டுகொள்பவர்களை வெளியேற்றுவார்கள், திரும்பி வருவார்கள். பின்னர் அல்லாஹ் கூறுவான், 'செல்லுங்கள், எவருடைய உள்ளத்தில் ஓர் அணு (அல்லது மிகச் சிறிய எறும்பு) எடைக்கு ஈமான் இருக்கிறதோ அவரை (நரகத்திலிருந்து) வெளியேற்றுங்கள்.' அவ்வாறே அவர்கள் அடையாளம் கண்டுகொண்ட அனைவரையும் வெளியேற்றுவார்கள்." அபூ சயீத் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: நீங்கள் என்னை நம்பவில்லையென்றால், இந்தத் திருவசனத்தை ஓதுங்கள்:--

'நிச்சயமாக! அல்லாஹ் ஓர் அணுவளவு (அல்லது மிகச் சிறிய எறும்பின் எடை) கூட அநீதி இழைக்க மாட்டான். ஆனால், ஏதாவது நன்மை (செய்யப்பட்டிருந்தால்) அதை அவன் இரட்டிப்பாக்குகிறான்.' (4:40) நபி (ஸல்) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "பின்னர் நபிமார்களும், மலக்குகளும், முஃமின்களும் பரிந்துரை செய்வார்கள். (இறுதியாக) எல்லாம் வல்ல (அல்லாஹ்) கூறுவான், 'இப்போது எனது பரிந்துரை மீதமுள்ளது.' பின்னர் அவன் நரக நெருப்பிலிருந்து ஒரு கையளவு பிடிப்பான், அதிலிருந்து உடல்கள் கருகிப்போன சிலரை வெளியேற்றுவான். அவர்கள் சொர்க்கத்தின் நுழைவாயிலில் உள்ள, வாழ்வின் நீர் எனப்படும் ஒரு நதியில் எறியப்படுவார்கள்.

வெள்ளத்தால் அடித்துச் செல்லப்படும் விதை வளர்வது போல், அவர்கள் அதன் கரைகளில் வளர்வார்கள். அது ஒரு பாறைக்குப் பக்கத்திலோ அல்லது ஒரு மரத்தின் அருகிலோ எப்படி வளர்கிறது என்பதையும், சூரியனை எதிர்கொள்ளும் பக்கம் பொதுவாக பச்சையாகவும், நிழலை எதிர்கொள்ளும் பக்கம் வெண்மையாகவும் இருப்பதை நீங்கள் கவனித்திருப்பீர்கள். அந்த மக்கள் (வாழ்வின் நதியிலிருந்து) முத்துக்களைப் போல் வெளிவருவார்கள், மேலும் அவர்களுக்கு (தங்க) கழுத்தணிகள் இருக்கும். பின்னர் அவர்கள் சொர்க்கத்தில் நுழைவார்கள், அப்போது சொர்க்கவாசிகள் கூறுவார்கள், 'இவர்கள் அருளாளனால் விடுவிக்கப்பட்டவர்கள்.' அவன் அவர்களை சொர்க்கத்தில் அனுமதித்துள்ளான், அவர்கள் எந்த நற்செயல்களையும் செய்யாமலும், (தங்களுக்காக) எந்த நன்மையையும் அனுப்பாமலும்.' பின்னர் அவர்களிடம் கூறப்படும், 'நீங்கள் பார்த்ததும், அதைப் போன்றதும் உங்களுக்குரியது.'"

`உமர் இப்னு அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாவது:

பத்ருப் போர் நடந்த நாளன்று, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் நிராகரிப்பாளர்களைப் பார்த்தார்கள், அவர்கள் ஆயிரம் பேர் இருந்தனர், அதே சமயம் அவர்களின் தோழர்கள் முன்னூற்று பத்தொன்பது பேராக இருந்தனர். நபி (ஸல்) அவர்கள் கிப்லாவை நோக்கி (தங்கள் முகத்தைத்) திருப்பினார்கள். பின்னர் அவர்கள் தங்கள் கரங்களை நீட்டி, தங்கள் இறைவனிடம் இவ்வாறு பிரார்த்திக்கத் தொடங்கினார்கள்: "யா அல்லாஹ், நீ எனக்கு வாக்களித்ததை நிறைவேற்றுவாயாக. யா அல்லாஹ், நீ எனக்கு வாக்களித்ததை வரச்செய்வாயாக. யா அல்லாஹ், முஸ்லிம்களின் இந்தச் சிறிய கூட்டம் அழிக்கப்பட்டால், இந்த பூமியில் நீ வணங்கப்பட மாட்டாய்." அவர்கள் தங்கள் கரங்களை நீட்டியவாறு, கிப்லாவை நோக்கியவாறு, தங்கள் இறைவனிடம் தொடர்ந்து பிரார்த்தனை செய்துகொண்டிருந்தார்கள், அவர்களின் மேலாடை தோள்களிலிருந்து நழுவி விழும் வரை. அப்போது அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் அங்கே வந்து, அவர்களின் மேலாடையை எடுத்து அவர்களின் தோள்களில் போட்டார்கள். பின்னர் அவர்கள் பின்னாலிருந்து அவரை அணைத்துக்கொண்டு கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்), உங்கள் இறைவனிடம் நீங்கள் செய்த இந்த பிரார்த்தனை உங்களுக்குப் போதுமானது, அவன் உங்களுக்கு வாக்களித்ததை உங்களுக்கு நிறைவேற்றுவான். ஆகவே, மகிமையும் உயர்வும் மிக்க அல்லாஹ் வஹீ (இறைச்செய்தி) அருளினான் (குர்ஆன் வசனம்): "நீங்கள் உங்கள் இறைவனிடம் உதவி தேடியபோது, அவன் உங்கள் அழைப்புக்குப் பதிலளித்தான் (கூறி): தொடர்ச்சியாக வரும் ஆயிரம் வானவர்களைக் கொண்டு நான் உங்களுக்கு உதவுவேன்." ஆகவே, அல்லாஹ் வானவர்களைக் கொண்டு அவருக்கு உதவினான்.

அபூ ஸுமைல் அவர்கள் கூறினார்கள், இந்த ஹதீஸை இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் தங்களுக்கு அறிவித்தார்கள், அவர்கள் கூறினார்கள்: அன்றைய தினம் ஒரு முஸ்லிம் தனக்கு முன்னால் சென்றுகொண்டிருந்த ஒரு நிராகரிப்பாளரைத் துரத்திக்கொண்டிருந்தபோது, அவருக்கு மேலே சாட்டையின் சலசலப்பையும், சவாரி செய்பவரின் குரலையும் கேட்டார்: முன்னே செல், ஹைஸூம்! அவர் (இப்போது) மல்லாந்து விழுந்துகிடந்த அந்த இணைவைப்பாளரைப் பார்த்தார். அவர் அவனை (கவனமாகப்) பார்த்தபோது, அவனது மூக்கில் ஒரு தழும்பு இருப்பதையும், அவனது முகம் சாட்டையால் அடிக்கப்பட்டது போல கிழிக்கப்பட்டிருப்பதையும், அதன் விஷத்தால் அது பச்சை நிறமாக மாறியிருப்பதையும் கண்டார். ஒரு அன்சாரி (ரழி) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து இந்த (நிகழ்வை) அவர்களுக்கு விவரித்தார்கள். அவர்கள் (அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்)) கூறினார்கள்: நீங்கள் உண்மையைச் சொன்னீர்கள். இது மூன்றாவது வானத்திலிருந்து வந்த உதவி.

அன்றைய தினம் (அதாவது பத்ருப் போர் நாளன்று) முஸ்லிம்கள் எழுபது பேரைக் கொன்றார்கள், எழுபது பேரைச் சிறைப்பிடித்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களிடமும் உமர் (ரழி) அவர்களிடமும் கூறினார்கள்: இந்த கைதிகளைப் பற்றி உங்கள் கருத்து என்ன? அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அவர்கள் நம்முடைய உறவினர்கள் மற்றும் சுற்றத்தார்கள். அவர்களிடமிருந்து பிணைத்தொகையைப் பெற்றுக்கொண்டு அவர்களை விடுதலை செய்ய வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். இது நிராகரிப்பாளர்களுக்கு எதிராக நமக்கு ஒரு பலமாக இருக்கும். அல்லாஹ் அவர்களை இஸ்லாத்தின் பால் வழிநடத்தவும் கூடும். பின்னர் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: கத்தாபின் மகனே, உங்கள் கருத்து என்ன? அவர் (உமர் (ரழி)) கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நான் அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களின் கருத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை. நாம் அவர்களின் தலைகளை வெட்டுவதற்காக அவர்களை நம்மிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்பது என் கருத்து. அகீலை அலி (ரழி) அவர்களிடம் ஒப்படையுங்கள், அவர்கள் அவனது தலையை வெட்டட்டும், இன்னின்ன உறவினரை என்னிடம் ஒப்படையுங்கள், நான் அவனது தலையை வெட்டுகிறேன். அவர்கள் நிராகரிப்பாளர்களின் தலைவர்கள் மற்றும் அவர்களில் உள்ள மூத்தவர்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களின் கருத்தை அங்கீகரித்தார்கள், நான் சொன்னதை அங்கீகரிக்கவில்லை.

மறுநாள் நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் வந்தபோது, அவர்களும் அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களும் கண்ணீர் விட்டு அழுதுகொண்டிருப்பதைக் கண்டேன். நான் கூறினேன்: அல்லாஹ்வின் தூதரே, நீங்களும் உங்கள் தோழரும் ஏன் கண்ணீர் விடுகிறீர்கள்? காரணத்தைச் சொல்லுங்கள். ஏனெனில் நான் அழுவேன், அல்லது குறைந்தபட்சம் உங்களுடன் அனுதாபத்தில் அழுவது போல் நடிப்பேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: (கைதிகளிடமிருந்து) பிணைத்தொகை வாங்கியதற்காக உங்கள் தோழர்களுக்கு நேர்ந்ததை நினைத்து நான் அழுகிறேன். அவர்கள் அனுபவிக்கவிருந்த வேதனை எனக்குக் காட்டப்பட்டது. அது இந்த மரத்தைப் போல எனக்கு அருகில் கொண்டுவரப்பட்டது. (அவர்கள் தங்களுக்கு அருகிலிருந்த ஒரு மரத்தைச் சுட்டிக்காட்டினார்கள்.) பின்னர் அல்லாஹ் இந்த வசனத்தை வஹீ (இறைச்செய்தி) அருளினான்: "நிராகரிப்பாளர்களின் பலம் நசுக்கப்படும் வரை ஒரு நபி கைதிகளைப் பிடிப்பது தகுதியானது அல்ல..." வசனத்தின் இறுதி வரை: "ஆகவே, போரில் கிடைத்த பொருட்களை உண்ணுங்கள், (அது) அனுமதிக்கப்பட்டதும் தூய்மையானதும் ஆகும். ஆகவே அல்லாஹ் அவர்களுக்கு போரில் கிடைத்த பொருட்களை அனுமதித்தான்."