இந்த ஹதீஸுக்கு மற்ற ஹதீஸ் நூல்களில் உள்ள ஹதீஸ்கள்

3092, 3093ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ، عَنْ صَالِحٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، قَالَ أَخْبَرَنِي عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ، أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ ـ رضى الله عنها ـ أَخْبَرَتْهُ أَنَّ فَاطِمَةَ ـ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ـ ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَأَلَتْ أَبَا بَكْرٍ الصِّدِّيقَ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ يَقْسِمَ لَهَا مِيرَاثَهَا، مَا تَرَكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْهِ‏.‏ فَقَالَ لَهَا أَبُو بَكْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ ‏ ‏‏.‏ فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَهَجَرَتْ أَبَا بَكْرٍ، فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ وَعَاشَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سِتَّةَ أَشْهُرٍ‏.‏ قَالَتْ وَكَانَتْ فَاطِمَةُ تَسْأَلُ أَبَا بَكْرٍ نَصِيبَهَا مِمَّا تَرَكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِنْ خَيْبَرَ وَفَدَكٍ وَصَدَقَتِهِ بِالْمَدِينَةِ، فَأَبَى أَبُو بَكْرٍ عَلَيْهَا ذَلِكَ، وَقَالَ لَسْتُ تَارِكًا شَيْئًا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَعْمَلُ بِهِ إِلاَّ عَمِلْتُ بِهِ، فَإِنِّي أَخْشَى إِنْ تَرَكْتُ شَيْئًا مِنْ أَمْرِهِ أَنْ أَزِيغَ‏.‏ فَأَمَّا صَدَقَتُهُ بِالْمَدِينَةِ فَدَفَعَهَا عُمَرُ إِلَى عَلِيٍّ وَعَبَّاسٍ، فَأَمَّا خَيْبَرُ وَفَدَكٌ فَأَمْسَكَهَا عُمَرُ وَقَالَ هُمَا صَدَقَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَتَا لِحُقُوقِهِ الَّتِي تَعْرُوهُ وَنَوَائِبِهِ، وَأَمْرُهُمَا إِلَى مَنْ وَلِيَ الأَمْرَ‏.‏ قَالَ فَهُمَا عَلَى ذَلِكَ إِلَى الْيَوْمِ‏.‏
قَالَ أَبُو عَبْد اللَّهِ اعْتَرَاكَ افْتَعَلْتَ مِنْ عَرَوْتُهُ فَأَصَبْتُهُ وَمِنْهُ يَعْرُوهُ وَاعْتَرَانِي
ஆயிஷா (ரழி) (முஃமின்களின் அன்னை) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மகள் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள், அல்லாஹ் தமக்கு வழங்கியிருந்த ஃபை (அதாவது, போரிடாமல் கிடைத்த வெற்றிப்பொருள்) இலிருந்து அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் விட்டுச் சென்றவற்றில் தமக்குரிய வாரிசுரிமைப் பங்கைத் தருமாறு அபூபக்கர் அஸ்ஸித்தீக் (ரழி) அவர்களிடம் கேட்டார்கள். அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களிடம், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ‘எமது (நபிமார்களுடைய) சொத்துக்களுக்கு வாரிசு கிடையாது; நாங்கள் (அதாவது, நபிமார்கள்) விட்டுச் செல்வதெல்லாம் ஸதகா (தர்மம்) ஆகும்’ என்று கூறினார்கள்" எனக் கூறினார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மகள் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள் கோபமடைந்து, அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டார்கள்; மேலும் அவர்கள் இறக்கும் வரை அதே மனப்பான்மையைத் தொடர்ந்தார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள் ஆறு மாதங்கள் உயிருடன் இருந்தார்கள். அவர்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கைபர், ஃபதக் ஆகிய இடங்களிலும், மதீனாவிலிருந்த (தர்மத்திற்காக ஒதுக்கப்பட்ட) தமது சொத்திலிருந்தும் தமக்குரிய பங்கினை அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் கேட்டு வந்தார்கள். அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் அந்தச் சொத்தை அவர்களுக்குக் கொடுக்க மறுத்துவிட்டு, "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் செய்துவந்த எதையும் நான் விட்டுவிட மாட்டேன்; ஏனெனில், நபியவர்களின் வழிமுறையிலிருந்து நான் எதையாவது விட்டுவிட்டால், நான் வழிதவறிவிடுவேனோ என்று நான் அஞ்சுகிறேன்" என்று கூறினார்கள். (பின்னர்) உமர் (ரழி) அவர்கள் மதீனாவிலிருந்த நபியவர்களின் (ஸதகா) சொத்தை அலீ (ரழி) அவர்களுக்கும் அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களுக்கும் கொடுத்தார்கள்; ஆனால் கைபர், ஃபதக் சொத்துக்களைத் தமது பொறுப்பில் வைத்துக்கொண்டு, "இவ்விரு சொத்துக்களும் ஸதகா ஆகும். இவற்றை அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தமது செலவுகளுக்கும் அவசரத் தேவைகளுக்கும் பயன்படுத்தி வந்தார்கள். இப்போது இவற்றின் நிர்வாகம் ஆட்சியாளரிடம் ஒப்படைக்கப்பட வேண்டும்" என்று கூறினார்கள். (அஸ்ஸுஹ்ரீ அவர்கள் கூறினார்கள், "அவை இன்றுவரை இவ்வாறே நிர்வகிக்கப்பட்டு வருகின்றன.")

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
3711, 3712ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ، أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ حَدَّثَنِي عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ فَاطِمَةَ ـ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ـ أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِي بَكْرٍ تَسْأَلُهُ مِيرَاثَهَا مِنَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِيمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ صلى الله عليه وسلم، تَطْلُبُ صَدَقَةَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم الَّتِي بِالْمَدِينَةِ وَفَدَكٍ وَمَا بَقِيَ مِنْ خُمُسِ خَيْبَرَ‏.‏ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ، مَا تَرَكْنَا فَهْوَ صَدَقَةٌ، إِنَّمَا يَأْكُلُ آلُ مُحَمَّدٍ مِنْ هَذَا الْمَالِ ـ يَعْنِي مَالَ اللَّهِ ـ لَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَزِيدُوا عَلَى الْمَأْكَلِ ‏ ‏‏.‏ وَإِنِّي وَاللَّهِ لاَ أُغَيِّرُ شَيْئًا مِنْ صَدَقَاتِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهَا فِي عَهْدِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، وَلأَعْمَلَنَّ فِيهَا بِمَا عَمِلَ فِيهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم‏.‏ فَتَشَهَّدَ عَلِيٌّ، ثُمَّ قَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا يَا أَبَا بَكْرٍ فَضِيلَتَكَ‏.‏ وَذَكَرَ قَرَابَتَهُمْ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَحَقَّهُمْ‏.‏ فَتَكَلَّمَ أَبُو بَكْرٍ فَقَالَ وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِي‏.‏
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள், அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் ஒருவரை அனுப்பி, நபி (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து தங்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டிய வாரிசுரிமையை, அதாவது அல்லாஹ் ஃபைஃ (போரிடாமல் கிடைத்த வெற்றிப் பொருள்) மூலம் அவனது தூதருக்கு வழங்கியதிலிருந்து (தங்களுக்குரிய பங்கை) வழங்குமாறு கேட்டார்கள். அவர்கள் மதீனாவில் நபி (ஸல்) அவர்களின் ஸதக்காவையும் (தர்ம காரியங்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட செல்வம்), ஃபதக்கையும், கைபர் போரில் கிடைத்த செல்வத்தில் குமுஸின் (ஐந்தில் ஒரு பங்கு) மீதமிருந்ததையும் கேட்டார்கள்.

அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், 'நாங்கள் (நபிமார்கள்), எங்கள் சொத்து வாரிசுரிமையாகப் பெறப்படுவதில்லை, நாங்கள் விட்டுச் செல்வதெல்லாம் ஸதக்காவாகும், ஆனால் முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் குடும்பத்தினர் இந்தச் சொத்திலிருந்து உண்ணலாம், அதாவது அல்லாஹ்வின் சொத்திலிருந்து, ஆனால் அவர்களுக்குத் தேவையான உணவை விட அதிகமாக எடுத்துக் கொள்ள உரிமை இல்லை.' அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக! நபி (ஸல்) அவர்களின் ஸதக்கா விஷயத்தில் நான் எந்த மாற்றத்தையும் கொண்டு வரமாட்டேன் (அவற்றை) நபி (ஸல்) அவர்களின் வாழ்நாளில் எவ்வாறு கடைப்பிடிக்கப்பட்டதோ அவ்வாறே (வைத்திருப்பேன்), மேலும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எவ்வாறு நிர்வகித்தார்களோ அவ்வாறே நான் நிர்வகிப்பேன்,"

பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வைத் தவிர வணக்கத்திற்குரியவர் யாருமில்லை என்றும், முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் அவனுடைய தூதர் என்றும் நான் சாட்சி கூறுகிறேன்," மேலும், "ஓ அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களே! உங்களின் மேன்மையை நாங்கள் ஒப்புக்கொள்கிறோம்" என்றும் கூறினார்கள். பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடனான தங்களின் உறவையும் தங்களின் உரிமையையும் குறிப்பிட்டார்கள்.

பின்னர் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் பேசும்போது கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, எவன் கைவசம் என் உயிர் இருக்கிறதோ அவன் மீது சத்தியமாக. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் உறவினர்களுக்கு நன்மை செய்வதை என் சொந்த உறவினர்களுக்கு நன்மை செய்வதை விட நான் அதிகம் விரும்புகிறேன்."

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
4035, 4036ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَى، أَخْبَرَنَا هِشَامٌ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ فَاطِمَةَ ـ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ـ وَالْعَبَّاسَ أَتَيَا أَبَا بَكْرٍ يَلْتَمِسَانِ مِيرَاثَهُمَا، أَرْضَهُ مِنْ فَدَكٍ، وَسَهْمَهُ مِنْ خَيْبَرَ‏.‏ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ سَمِعْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ، مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ، إِنَّمَا يَأْكُلُ آلُ مُحَمَّدٍ فِي هَذَا الْمَالِ ‏ ‏‏.‏ وَاللَّهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِي‏.‏
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களும் அல்-அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களும் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் வந்து, நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் ஃபதக் நிலத்தையும் கைபரிலிருந்து கிடைத்த அவரின் பங்கையும் தங்களது வாரிசுரிமையாகக் கோரினார்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள், 'எமது சொத்துக்களுக்கு வாரிசுரிமை கிடையாது; நாம் விட்டுச் செல்வதெல்லாம் தர்மம் செய்யப்படும். ஆனால், முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் குடும்பத்தினர் இந்தச் சொத்திலிருந்து தங்களது வாழ்வாதாரத்தை எடுத்துக்கொள்ளலாம்’ என்று கூறுவதை நான் கேட்டிருக்கிறேன். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, என்னுடைய சொந்த உறவினர்களை விட அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் உறவினர்களுக்கே நன்மை செய்ய நான் விரும்புவேன்."

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
4240, 4241ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ بُكَيْرٍ، حَدَّثَنَا اللَّيْثُ، عَنْ عُقَيْلٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ فَاطِمَةَ ـ عَلَيْهَا السَّلاَمُ ـ بِنْتَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِي بَكْرٍ تَسْأَلُهُ مِيرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْهِ بِالْمَدِينَةِ وَفَدَكَ، وَمَا بَقِيَ مِنْ خُمُسِ خَيْبَرَ، فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ، مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ، إِنَّمَا يَأْكُلُ آلُ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم فِي هَذَا الْمَالِ ‏ ‏‏.‏ وَإِنِّي وَاللَّهِ لاَ أُغَيِّرُ شَيْئًا مِنْ صَدَقَةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ حَالِهَا الَّتِي كَانَ عَلَيْهَا فِي عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَلأَعْمَلَنَّ فِيهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَبَى أَبُو بَكْرٍ أَنْ يَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَةَ مِنْهَا شَيْئًا فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِي بَكْرٍ فِي ذَلِكَ فَهَجَرَتْهُ، فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ، وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم سِتَّةَ أَشْهُرٍ، فَلَمَّا تُوُفِّيَتْ، دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِيٌّ لَيْلاً، وَلَمْ يُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَكْرٍ وَصَلَّى عَلَيْهَا، وَكَانَ لِعَلِيٍّ مِنَ النَّاسِ وَجْهٌ حَيَاةَ فَاطِمَةَ، فَلَمَّا تُوُفِّيَتِ اسْتَنْكَرَ عَلِيٌّ وُجُوهَ النَّاسِ، فَالْتَمَسَ مُصَالَحَةَ أَبِي بَكْرٍ وَمُبَايَعَتَهُ، وَلَمْ يَكُنْ يُبَايِعُ تِلْكَ الأَشْهُرَ، فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِي بَكْرٍ أَنِ ائْتِنَا، وَلاَ يَأْتِنَا أَحَدٌ مَعَكَ، كَرَاهِيَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ‏.‏ فَقَالَ عُمَرُ لاَ وَاللَّهِ لاَ تَدْخُلُ عَلَيْهِمْ وَحْدَكَ‏.‏ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ وَمَا عَسَيْتَهُمْ أَنْ يَفْعَلُوا بِي، وَاللَّهِ لآتِيَنَّهُمْ‏.‏ فَدَخَلَ عَلَيْهِمْ أَبُو بَكْرٍ، فَتَشَهَّدَ عَلِيٌّ فَقَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا فَضْلَكَ، وَمَا أَعْطَاكَ، اللَّهُ وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَيْكَ خَيْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَيْكَ، وَلَكِنَّكَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَيْنَا بِالأَمْرِ، وَكُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَصِيبًا‏.‏ حَتَّى فَاضَتْ عَيْنَا أَبِي بَكْرٍ، فَلَمَّا تَكَلَّمَ أَبُو بَكْرٍ قَالَ وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِي، وَأَمَّا الَّذِي شَجَرَ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ مِنْ هَذِهِ الأَمْوَالِ، فَلَمْ آلُ فِيهَا عَنِ الْخَيْرِ، وَلَمْ أَتْرُكْ أَمْرًا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَصْنَعُهُ فِيهَا إِلاَّ صَنَعْتُهُ‏.‏ فَقَالَ عَلِيٌّ لأَبِي بَكْرٍ مَوْعِدُكَ الْعَشِيَّةُ لِلْبَيْعَةِ‏.‏ فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَكْرٍ الظُّهْرَ رَقِيَ عَلَى الْمِنْبَرِ، فَتَشَهَّدَ وَذَكَرَ شَأْنَ عَلِيٍّ، وَتَخَلُّفَهُ عَنِ الْبَيْعَةِ، وَعُذْرَهُ بِالَّذِي اعْتَذَرَ إِلَيْهِ، ثُمَّ اسْتَغْفَرَ، وَتَشَهَّدَ عَلِيٌّ فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِي بَكْرٍ، وَحَدَّثَ أَنَّهُ لَمْ يَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِي صَنَعَ نَفَاسَةً عَلَى أَبِي بَكْرٍ، وَلاَ إِنْكَارًا لِلَّذِي فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ، وَلَكِنَّا نَرَى لَنَا فِي هَذَا الأَمْرِ نَصِيبًا، فَاسْتَبَدَّ عَلَيْنَا، فَوَجَدْنَا فِي أَنْفُسِنَا، فَسُرَّ بِذَلِكَ الْمُسْلِمُونَ وَقَالُوا أَصَبْتَ‏.‏ وَكَانَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى عَلِيٍّ قَرِيبًا، حِينَ رَاجَعَ الأَمْرَ الْمَعْرُوفَ‏.‏
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மகள் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள், அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கலீஃபாவாக இருந்தபோது, மதீனாவில் ஃபைஇ (அதாவது போரிடாமல் கிடைத்த கொள்ளைப்பொருள்), ஃபதக் மற்றும் கைபர் போரில் கிடைத்த ஐந்தில் ஒரு பங்கு (குமுஸ்) ஆகியவற்றிலிருந்து அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வால் தங்களுக்கு அருளப்பட்ட சொத்தில் தங்களுக்குரிய வாரிசுரிமையைக் கேட்டு ஒருவரை அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் அனுப்பினார்கள்.

அதற்கு அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள், “அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ‘எமது சொத்து வாரிசுரிமையாகப் பெறப்படாது. நாம் எதை விட்டுச் சென்றாலும் அது ஸதகா ஆகும், ஆனால் (நபிகள் நாயகம்) முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் குடும்பத்தினர் இந்தச் சொத்திலிருந்து உண்ணலாம்’ என்று கூறினார்கள். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் ஸதகாவின் நிலையில் நான் எந்த மாற்றத்தையும் செய்ய மாட்டேன், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் வாழ்நாளில் அது எப்படி இருந்ததோ அப்படியே விட்டுவிடுவேன், மேலும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எப்படி நிர்வகித்தார்களோ அப்படியே நிர்வகிப்பேன்” என்றார்கள்.

எனவே, அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் அதிலிருந்து எதையும் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களுக்குக் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார்கள். அதனால் அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மீது கோபமடைந்து, அவர்களிடமிருந்து விலகி இருந்தார்கள், மேலும் அவர்கள் இறக்கும் வரை அவர்களுடன் பேசவில்லை. நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு ஆறு மாதங்கள் அவர்கள் உயிருடன் இருந்தார்கள். அவர்கள் இறந்தபோது, அவர்களின் கணவர் அலீ (ரழி) அவர்கள், அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களுக்குத் தெரிவிக்காமல் இரவில் அவர்களை அடக்கம் செய்தார்கள், மேலும் அவர்களே ஜனாஸா தொழுகையை நடத்தினார்கள்.

ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள் உயிருடன் இருந்தபோது, மக்கள் அலீ (ரழி) அவர்களை மிகவும் மதித்தார்கள், ஆனால் அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அலீ (ரழி) அவர்கள் மக்கள் தன்னிடம் நடந்துகொள்ளும் விதத்தில் ஒரு மாற்றத்தைக் கண்டார்கள். எனவே, அலீ (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களுடன் சமரசம் செய்ய முயன்று, அவர்களுக்கு விசுவாசப் பிரமாணம் (பைஆ) செய்தார்கள். அந்த மாதங்களில் (அதாவது, நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்கும் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களின் மரணத்திற்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில்) அலீ (ரழி) அவர்கள் விசுவாசப் பிரமாணம் செய்யவில்லை. அலீ (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் ஒருவரை அனுப்பி, “எங்களிடம் வாருங்கள், ஆனால் உங்களுடன் யாரும் வர வேண்டாம்” என்று கூறினார்கள், ஏனெனில் உமர் (ரழி) அவர்கள் வருவதை அவர்கள் விரும்பவில்லை. உமர் (ரழி) அவர்கள் (அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம்), “இல்லை, அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நீங்கள் தனியாக அவர்களிடம் செல்லக்கூடாது” என்றார்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள், “அவர்கள் எனக்கு என்ன செய்வார்கள் என்று நினைக்கிறீர்கள்? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அவர்களிடம் செல்வேன்” என்றார்கள். எனவே அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் அவர்களிடம் சென்றார்கள், பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்கள் தஷஹ்ஹுத் ஓதி (அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம்), “உங்கள் மேன்மையையும் அல்லாஹ் உங்களுக்கு வழங்கியதையும் நாங்கள் நன்கு அறிவோம், மேலும் அல்லாஹ் உங்களுக்கு அருளிய நன்மைகளைப் பற்றி நாங்கள் பொறாமைப்படவில்லை, ஆனால் ஆட்சியின் விஷயத்தில் நீங்கள் எங்களுடன் கலந்தாலோசிக்கவில்லை, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடனான எங்கள் நெருங்கிய உறவின் காரணமாக அதில் எங்களுக்கு உரிமை இருப்பதாக நாங்கள் நினைத்தோம்” என்றார்கள்.

இதைக் கேட்டதும் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் பேசியபோது, “என் உயிர் எவன் கைவசம் இருக்கிறதோ அவன் மீது ஆணையாக, என் சொந்த உறவினர்களுடன் நல்லுறவைப் பேணுவதை விட அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் உறவினர்களுடன் நல்லுறவைப் பேணுவது எனக்கு மிகவும் பிரியமானது. ஆனால் அவருடைய சொத்தைப் பற்றி உங்களுக்கும் எனக்கும் இடையே எழுந்த பிரச்சனையைப் பொறுத்தவரை, எது நல்லதோ அதன்படி அதைச் செலவிட என்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்வேன், மேலும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அதைப் நிர்வகிப்பதில் பின்பற்றியதாக நான் கண்ட எந்தவொரு விதிமுறையையும் அல்லது ஒழுங்குமுறையையும் விட்டுவிடாமல், நான் பின்பற்றுவேன்” என்றார்கள்.

அதற்கு அலீ (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம், “இன்று மதியம் உங்களுக்கு விசுவாசப் பிரமாணம் செய்வதாக நான் உறுதியளிக்கிறேன்” என்றார்கள். எனவே அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் ളുഹർ தொழுகையை நிறைவேற்றியதும், மிம்பரில் ஏறி தஷஹ்ஹுத் ஓதினார்கள், பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்களின் கதையையும், அவர்கள் விசுவாசப் பிரமாணம் செய்யத் தவறியதையும் குறிப்பிட்டார்கள், மேலும் அவர்கள் கூறிய காரணங்களை ஏற்று அவர்களை மன்னித்தார்கள். பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்கள் (எழுந்து) (அல்லாஹ்விடம்) மன்னிப்புக் கோரி, தஷஹ்ஹுத் ஓதி, அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களின் உரிமையைப் புகழ்ந்தார்கள், மேலும் அவர்கள் செய்தது அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மீதான பொறாமையாலோ அல்லது அல்லாஹ் அவருக்கு அருளியதை எதிர்த்தோ அல்ல என்று கூறினார்கள். அலீ (ரழி) அவர்கள் மேலும், “ஆனால் இந்த (ஆட்சி) விஷயத்தில் எங்களுக்கும் சில உரிமை இருப்பதாக நாங்கள் கருதினோம், மேலும் அவர் (அதாவது அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள்) இந்த விஷயத்தில் எங்களுடன் கலந்தாலோசிக்கவில்லை, அதனால் எங்களுக்கு வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது” என்றார்கள்.

அதைக் கேட்டு அனைத்து முஸ்லிம்களும் மகிழ்ச்சியடைந்து, “நீங்கள் சரியானதைச் செய்தீர்கள்” என்றார்கள். மக்கள் செய்ததை (அதாவது அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களுக்கு விசுவாசப் பிரமாணம் செய்தது) அலீ (ரழி) அவர்கள் மீண்டும் செய்ததால், முஸ்லிம்கள் பின்னர் அலீ (ரழி) அவர்களுடன் நட்புடன் பழகினார்கள்.

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
6725, 6726ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا هِشَامٌ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ فَاطِمَةَ، وَالْعَبَّاسَ ـ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ ـ أَتَيَا أَبَا بَكْرٍ يَلْتَمِسَانِ مِيرَاثَهُمَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُمَا حِينَئِذٍ يَطْلُبَانِ أَرْضَيْهِمَا مِنْ فَدَكَ، وَسَهْمَهُمَا مِنْ خَيْبَرَ‏.‏ فَقَالَ لَهُمَا أَبُو بَكْرٍ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ، مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ، إِنَّمَا يَأْكُلُ آلُ مُحَمَّدٍ مِنْ هَذَا الْمَالِ ‏ ‏‏.‏ قَالَ أَبُو بَكْرٍ وَاللَّهِ لاَ أَدَعُ أَمْرًا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَصْنَعُهُ فِيهِ إِلاَّ صَنَعْتُهُ‏.‏ قَالَ فَهَجَرَتْهُ فَاطِمَةُ، فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى مَاتَتْ‏.‏
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களும் அல் அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களும் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் சொத்திலிருந்து தங்களுக்குரிய பங்கையும், மேலும் அக்காலத்தில் ஃபதக்கில் உள்ள தங்களின் நிலத்தையும் கைபரில் உள்ள தங்களின் பங்கையும் கேட்டு வந்தார்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் அவர்களிடம் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், 'எமது சொத்து வாரிசுரிமையாகப் பெறப்படாது, நாங்கள் எதை விட்டுச் சென்றாலும் அது தர்மமாகச் செலவிடப்படும். ஆயினும், முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் குடும்பத்தினர் இந்தச் சொத்திலிருந்து தங்கள் உணவுப் பொருட்களை எடுத்துக் கொள்ளலாம்' என்று கூறுவதை நான் கேட்டிருக்கிறேன்." அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் வாழ்நாளில் இந்தச் சொத்து தொடர்பாகப் பின்பற்றிய நடைமுறையை நான் கைவிட மாட்டேன்." எனவே ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களை விட்டுச் சென்றார்கள், மேலும் அவர்கள் இறக்கும் வரை அவரிடம் பேசவில்லை.

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
6727ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبَانَ، أَخْبَرَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ، عَنْ يُونُسَ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ ‏ ‏‏.‏
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "எங்கள் (தூதர்களின்) சொத்து வாரிசுரிமையாகப் பெறப்படாது, மேலும் நாங்கள் எதை விட்டுச் சென்றாலும், அது தர்மம் ஆகும்."

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
6730ஸஹீஹுல் புகாரி
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ، عَنْ مَالِكٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ ـ رضى الله عنها أَنَّ أَزْوَاجَ، النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم حِينَ تُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَرَدْنَ أَنْ يَبْعَثْنَ عُثْمَانَ إِلَى أَبِي بَكْرٍ يَسْأَلْنَهُ مِيرَاثَهُنَّ‏.‏ فَقَالَتْ عَائِشَةُ أَلَيْسَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ ‏ ‏‏.‏
உர்வா அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இறந்தபோது, அவர்களின் (நபியுடைய) மனைவியர் தங்களின் வாரிசுப் பங்கைக் கேட்டு அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் உஸ்மான் (ரழி) அவர்களை அனுப்ப எண்ணினார்கள்." பிறகு ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அவர்களிடம் (மற்ற மனைவியரிடம்) கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், 'எங்களுடைய (தூதர்களுடைய) சொத்துக்களுக்கு வாரிசுரிமை கிடையாது; நாங்கள் விட்டுச் செல்வதெல்லாம் தர்மம் ஆகும்' என்று கூறவில்லையா?"

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
1759 aஸஹீஹ் முஸ்லிம்
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ رَافِعٍ، أَخْبَرَنَا حُجَيْنٌ، حَدَّثَنَا لَيْثٌ، عَنْ عُقَيْلٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّهَا أَخْبَرَتْهُ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ تَسْأَلُهُ مِيرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْهِ بِالْمَدِينَةِ وَفَدَكٍ وَمَا بَقِيَ مِنْ خُمْسِ خَيْبَرَ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ إِنَّمَا يَأْكُلُ آلُ مُحَمَّدٍ - صلى الله عليه وسلم - فِي هَذَا الْمَالِ ‏ ‏ ‏.‏ وَإِنِّي وَاللَّهِ لاَ أُغَيِّرُ شَيْئًا مِنْ صَدَقَةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ حَالِهَا الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهَا فِي عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَلأَعْمَلَنَّ فِيهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَبَى أَبُو بَكْرٍ أَنْ يَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَةَ شَيْئًا فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِي بَكْرٍ فِي ذَلِكَ - قَالَ - فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ وَعَاشَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سِتَّةَ أَشْهُرٍ فَلَمَّا تُوُفِّيَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ لَيْلاً وَلَمْ يُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَكْرٍ وَصَلَّى عَلَيْهَا عَلِيٌّ وَكَانَ لِعَلِيٍّ مِنَ النَّاسِ وِجْهَةٌ حَيَاةَ فَاطِمَةَ فَلَمَّا تُوُفِّيَتِ اسْتَنْكَرَ عَلِيٌّ وُجُوهَ النَّاسِ فَالْتَمَسَ مُصَالَحَةَ أَبِي بَكْرٍ وَمُبَايَعَتَهُ وَلَمْ يَكُنْ بَايَعَ تِلْكَ الأَشْهُرَ فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِي بَكْرٍ أَنِ ائْتِنَا وَلاَ يَأْتِنَا مَعَكَ أَحَدٌ - كَرَاهِيَةَ مَحْضَرِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ - فَقَالَ عُمَرُ لأَبِي بَكْرٍ وَاللَّهِ لاَ تَدْخُلْ عَلَيْهِمْ وَحْدَكَ ‏.‏ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ وَمَا عَسَاهُمْ أَنْ يَفْعَلُوا بِي إِنِّي وَاللَّهِ لآتِيَنَّهُمْ ‏.‏ فَدَخَلَ عَلَيْهِمْ أَبُو بَكْرٍ ‏.‏ فَتَشَهَّدَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ قَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا يَا أَبَا بَكْرٍ فَضِيلَتَكَ وَمَا أَعْطَاكَ اللَّهُ وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَيْكَ خَيْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلَكِنَّكَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَيْنَا بِالأَمْرِ وَكُنَّا نَحْنُ نَرَى لَنَا حَقًّا لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏.‏ فَلَمْ يَزَلْ يُكَلِّمُ أَبَا بَكْرٍ حَتَّى فَاضَتْ عَيْنَا أَبِي بَكْرٍ فَلَمَّا تَكَلَّمَ أَبُو بَكْرٍ قَالَ وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِي وَأَمَّا الَّذِي شَجَرَ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ مِنْ هَذِهِ الأَمْوَالِ فَإِنِّي لَمْ آلُ فِيهِ عَنِ الْحَقِّ وَلَمْ أَتْرُكْ أَمْرًا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَصْنَعُهُ فِيهَا إِلاَّ صَنَعْتُهُ ‏.‏ فَقَالَ عَلِيٌّ لأَبِي بَكْرٍ مَوْعِدُكَ الْعَشِيَّةُ لِلْبَيْعَةِ ‏.‏ فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَكْرٍ صَلاَةَ الظُّهْرِ رَقِيَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَتَشَهَّدَ وَذَكَرَ شَأْنَ عَلِيٍّ وَتَخَلُّفَهُ عَنِ الْبَيْعَةِ وَعُذْرَهُ بِالَّذِي اعْتَذَرَ إِلَيْهِ ثُمَّ اسْتَغْفَرَ وَتَشَهَّدَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِي بَكْرٍ وَأَنَّهُ لَمْ يَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِي صَنَعَ نَفَاسَةً عَلَى أَبِي بَكْرٍ وَلاَ إِنْكَارًا لِلَّذِي فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ وَلَكِنَّا كُنَّا نَرَى لَنَا فِي الأَمْرِ نَصِيبًا فَاسْتُبِدَّ عَلَيْنَا بِهِ فَوَجَدْنَا فِي أَنْفُسِنَا فَسُرَّ بِذَلِكَ الْمُسْلِمُونَ وَقَالُوا أَصَبْتَ ‏.‏ فَكَانَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى عَلِيٍّ قَرِيبًا حِينَ رَاجَعَ الأَمْرَ الْمَعْرُوفَ ‏.‏
உர்வா இப்னு ஸுபைர் (ரழி) அவர்கள் ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து அறிவிக்கிறார்கள், ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அவரிடம் தெரிவித்ததாவது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மகளான ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள், மதீனா மற்றும் ஃபதக்கில் அல்லாஹ் தமக்கு வழங்கியிருந்தவற்றிலிருந்தும், கைபரிலிருந்து (ஆண்டுதோறும்) பெறப்பட்ட வருமானத்தின் ஐந்தில் ஒரு பங்கிலிருந்து எஞ்சியிருந்தவற்றிலிருந்தும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் விட்டுச்சென்ற வாரிசுரிமையில் தமக்குரிய பங்கை அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் கோருவதற்காக ஒருவரை அனுப்பினார்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: "நாம் (நபிமார்கள்) எந்த வாரிசுகளையும் கொண்டிருப்பதில்லை; நாம் விட்டுச் செல்வதெல்லாம் தர்மம் (செய்யப்பட வேண்டியது)." அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் குடும்பத்தினர் இந்தச் சொத்துக்களின் வருமானத்தில் வாழ்வார்கள், ஆனால், அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் தர்மத்தை அது அவர்களின் காலத்தில் இருந்த நிலையிலிருந்து நான் மாற்றமாட்டேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தாமே செய்ததைப் போலவே நானும் அதைக் கொண்டு செய்வேன். எனவே அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் அதிலிருந்து எதையும் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களிடம் ஒப்படைக்க மறுத்தார்கள், இதனால் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மீது கோபம் கொண்டார்கள். அவர்கள் (ஃபாத்திமா (ரழி)) அவரை (அபூபக்ர் (ரழி)) கைவிட்டார்கள், மேலும் தங்கள் வாழ்நாள் முடியும் வரை அவரிடம் பேசவில்லை. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு அவர்கள் ஆறு மாதங்கள் வாழ்ந்தார்கள். அவர்கள் இறந்தபோது, அவர்களின் கணவர் அலீ இப்னு அபீ தாலிப் (ரழி) அவர்கள் இரவில் அவர்களை அடக்கம் செய்தார்கள். அவர் (அலீ (ரழி)) அவர்களின் மரணம் குறித்து அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கவில்லை, மேலும் அவர்களே அவர்களின் ஜனாஸா தொழுகையை நடத்தினார்கள். ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களின் வாழ்நாளில், அலீ (ரழி) அவர்கள் மக்களிடமிருந்து (சிறப்பு) மதிப்பைப் பெற்றார்கள். அவர்கள் இறந்த பிறகு, தம்மீது மக்களின் முகங்களில் அந்நியத்தன்மையை அவர் (அலீ (ரழி)) உணர்ந்தார்கள். எனவே அவர் (அலீ (ரழி)) அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களுடன் சமாதானம் செய்துகொள்ளவும், அவருக்குத் தம்முடைய பைஆவை (விசுவாசப் பிரமாணத்தை) வழங்கவும் முற்பட்டார்கள். இந்த மாதங்களில் கலீஃபாவாக அவருக்கு (அபூபக்ர் (ரழி)) அவர் (அலீ (ரழி)) இன்னும் பைஆ செய்யவில்லை. அவர் (அலீ (ரழி)) அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் ஒருவரை அனுப்பி, (உமர் (ரழி) அவர்களின் இருப்பை விரும்பாமல்) யாருமின்றி தம்மை வந்து சந்திக்குமாறு கோரினார்கள். உமர் (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நீங்கள் தனியாக அவர்களைச் சந்திக்க மாட்டீர்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அவர்கள் எனக்கு என்ன செய்வார்கள்? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அவர்களைச் சந்திப்பேன். மேலும் அவர் தனியாக அவர்களைச் சென்று சந்தித்தார்கள். அலீ (ரழி) அவர்கள் (ஒரு மத சொற்பொழிவின் தொடக்கத்தில் செய்யப்படுவது போல்) தஷஹ்ஹுத் ஓதினார்கள்; பின்னர் கூறினார்கள்: நாங்கள் உங்களின் நற்பண்புகளையும் அல்லாஹ் உங்களுக்கு வழங்கியவற்றையும் அங்கீகரிக்கிறோம். அல்லாஹ் உங்களுக்கு வழங்கிய அருளை (அதாவது கலீஃபத் பதவி) நாங்கள் பொறாமைப்படவில்லை; ஆனால் நீங்கள் அதை (கலீஃபத் பதவியை ஏற்றுக்கொண்டது) தனியாக (எங்களைக் கலந்தாலோசிக்காமல்) செய்தீர்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடனான எங்கள் உறவின் காரணமாக எங்களுக்கு ஒரு உரிமை (கலந்தாலோசிக்கப்பட வேண்டும்) இருப்பதாக நாங்கள் நினைத்தோம். அவர் (அலீ (ரழி)) அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் (இந்த பாணியில்) தொடர்ந்து பேசினார்கள், பிந்தையவரின் கண்கள் கண்ணீரால் நிறையும் வரை. பின்னர் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் பேசி கூறினார்கள்: எவன் கைவசம் என் உயிர் இருக்கிறதோ அந்த அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் உறவு என் சொந்த மக்களின் உறவை விட எனக்கு மிகவும் प्रियமானது. இந்தச் சொத்துக்கள் குறித்து உங்களுக்கும் எனக்கும் இடையில் எழுந்துள்ள தகராறைப் பொறுத்தவரை, நான் சரியான பாதையிலிருந்து விலகவில்லை, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் செய்து வந்ததை நான் விட்டுவிடவில்லை. எனவே அலீ (ரழி) அவர்கள் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் கூறினார்கள்: இன்று பிற்பகல் (உங்களுக்கு) பைஆ (செய்வதற்காக) நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் தங்களின் லுஹர் தொழுகையை முடித்ததும், மிம்பரில் ஏறி தஷஹ்ஹுத் ஓதினார்கள், மேலும் அலீ (ரழி) அவர்களின் நிலை, அவர் பைஆ செய்வதில் தாமதம் செய்தது மற்றும் (இந்த தாமதத்திற்காக) அவர் தன்னிடம் கூறிய காரணத்தையும் விவரித்தார்கள். (இதற்குப் பிறகு) அவர் அல்லாஹ்வின் மன்னிப்பைக் கோரினார்கள். பின்னர் அலீ இப்னு அபீ தாலிப் (ரழி) அவர்கள் தஷஹ்ஹுத் ஓதினார்கள். அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களின் நற்பண்புகளைப் புகழ்ந்தார்கள் மேலும் (கூறினார்கள்) தம் பங்கில் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்கள் மீது எந்தப் பொறாமையாலோ அல்லது அல்லாஹ் அவருக்கு வழங்கிய உயர் பதவியை ஏற்க மறுத்ததாலோ தம் செயல் தூண்டப்படவில்லை, (மேலும் சேர்த்தார்கள்:) ஆனால் அரசாங்கத்தில் எங்களுக்கு ஒரு பங்கு இருக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் கருதியிருந்தோம், ஆனால் எங்களை நம்பிக்கைக்கு எடுக்காமல் விஷயம் முடிவு செய்யப்பட்டது, இது எங்களுக்கு அதிருப்தியை ஏற்படுத்தியது. (எனவே பைஆ வழங்குவதில் தாமதம் ஏற்பட்டது). முஸ்லிம்கள் இந்த (விளக்கத்தால்) மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள், மேலும் அவர்கள் கூறினார்கள்: நீங்கள் சரியானதைச் செய்துள்ளீர்கள். அலீ (ரழி) அவர்கள் சரியான நடவடிக்கையை மேற்கொண்டதால் முஸ்லிம்கள் (மீண்டும்) அவருக்குச் சாதகமாக இருந்தார்கள்.

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
1759 cஸஹீஹ் முஸ்லிம்
وَحَدَّثَنَا ابْنُ نُمَيْرٍ، حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، حَدَّثَنَا أَبِي ح، وَحَدَّثَنَا زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ، وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ الْحُلْوَانِيُّ قَالاَ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ، - وَهُوَ ابْنُ إِبْرَاهِيمَ - حَدَّثَنَا أَبِي، عَنْ صَالِحٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، أَخْبَرَنِي عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ، أَنَّ عَائِشَةَ، زَوْجَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم أَخْبَرَتْهُ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَأَلَتْ أَبَا بَكْرٍ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ يَقْسِمَ لَهَا مِيرَاثَهَا مِمَّا تَرَكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْهِ ‏.‏ فَقَالَ لَهَا أَبُو بَكْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ ‏ ‏ ‏.‏ قَالَ وَعَاشَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سِتَّةَ أَشْهُرٍ وَكَانَتْ فَاطِمَةُ تَسْأَلُ أَبَا بَكْرٍ نَصِيبَهَا مِمَّا تَرَكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِنْ خَيْبَرَ وَفَدَكٍ وَصَدَقَتِهِ بِالْمَدِينَةِ فَأَبَى أَبُو بَكْرٍ عَلَيْهَا ذَلِكَ وَقَالَ لَسْتُ تَارِكًا شَيْئًا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَعْمَلُ بِهِ إِلاَّ عَمِلْتُ بِهِ إِنِّي أَخْشَى إِنْ تَرَكْتُ شَيْئًا مِنْ أَمْرِهِ أَنْ أَزِيغَ فَأَمَّا صَدَقَتُهُ بِالْمَدِينَةِ فَدَفَعَهَا عُمَرُ إِلَى عَلِيٍّ وَعَبَّاسٍ فَغَلَبَهُ عَلَيْهَا عَلِيٌّ وَأَمَّا خَيْبَرُ وَفَدَكُ فَأَمْسَكَهُمَا عُمَرُ وَقَالَ هُمَا صَدَقَةُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَتَا لِحُقُوقِهِ الَّتِي تَعْرُوهُ وَنَوَائِبِهِ وَأَمْرُهُمَا إِلَى مَنْ وَلِيَ الأَمْرَ قَالَ فَهُمَا عَلَى ذَلِكَ إِلَى الْيَوْمِ ‏.‏
உர்வா பின் சுபைர் (ரழி) அவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களின் மனைவியான ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து அறிவித்துள்ளார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மகளான ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அல்லாஹ் அவருக்கு வழங்கியிருந்த சொத்துக்களிலிருந்து அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் விட்டுச் சென்றவற்றில் தனது பங்கை தனியாக ஒதுக்கித் தருமாறு அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் கோரினார்கள். அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் ஃபாத்திமா (ரழி) அவர்களிடம் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) கூறினார்கள்: "எங்களுக்கு வாரிசுகள் இல்லை; நாங்கள் விட்டுச் செல்வதெல்லாம் சதகா (தர்மம்) ஆகும்." அறிவிப்பாளர் கூறினார்கள்: அவர்கள் (ஃபாத்திமா (ரழி)) அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரணத்திற்குப் பிறகு ஆறு மாதங்கள் வாழ்ந்தார்கள். மேலும் அவர்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மரபுரிமைச் சொத்தில் உள்ள கைபர், ஃபதக் மற்றும் மதீனாவிலுள்ள அவரின் தர்ம அறக்கட்டளைகளிலிருந்து தங்களுக்குரிய பங்கை அபூபக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் கோரி வந்தார்கள். அபூபக்கர் (ரழி) அவர்கள் அதை அவர்களுக்குக் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார்கள், மேலும் கூறினார்கள்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் செய்துவந்த எதையும் நான் விட்டுவிடப் போவதில்லை.

நான் எந்தவொரு விஷயத்திலும் அவர்களின் அறிவுறுத்தல்களுக்கு எதிராகச் சென்றால் நான் நேர்வழியிலிருந்து விலகிவிடுவேன் என்று நான் அஞ்சுகிறேன்." மதீனாவில் உள்ள தர்ம அறக்கட்டளைகளைப் பொறுத்தவரை, உமர் (ரழி) அவர்கள் அவற்றை அலீ (ரழி) அவர்களுக்கும் அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களுக்கும் ஒப்படைத்தார்கள், ஆனால் அலீ (ரழி) அவர்கள் அவரை விட மேலோங்கி (அந்த சொத்தை தங்கள் பிரத்யேக உடைமையின் கீழ் வைத்திருந்தார்கள்). கைபர் மற்றும் ஃபதக்கைப் பொறுத்தவரை உமர் (ரழி) அவர்கள் அவற்றை தங்களுடன் வைத்துக் கொண்டார்கள், மேலும் கூறினார்கள்: "இவை அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் (உம்மத்திற்குரிய) அறக்கட்டளைகளாகும்.

அவற்றின் வருமானம், அவர் சந்திக்க வேண்டிய அவசரநிலைகளில் அவர் மீது சுமத்தப்பட்ட பொறுப்புகளை நிறைவேற்றுவதற்காக செலவிடப்பட்டது. மேலும் அவற்றின் நிர்வாகம் (இஸ்லாமிய அரசின்) விவகாரங்களை நிர்வகிப்பவரின் கைகளில் இருக்க வேண்டும். அறிவிப்பாளர் கூறினார்கள்: அவை இந்நாள் வரை அவ்வாறே நிர்வகிக்கப்பட்டு வருகின்றன.

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح
1761ஸஹீஹ் முஸ்லிம்
وَحَدَّثَنِي ابْنُ أَبِي خَلَفٍ، حَدَّثَنَا زَكَرِيَّاءُ بْنُ عَدِيٍّ، أَخْبَرَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ، عَنْ يُونُسَ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنِ الأَعْرَجِ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏ ‏ لاَ نُورَثُ مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ ‏ ‏ ‏.‏
அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் வாயிலாக, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் என அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது:
"எங்களுக்கு வாரிசுகள் யாரும் இல்லை; நாங்கள் விட்டுச் செல்வது ஸதகாவாகும்."

ஹதீஸ் தரம் : ஸஹீஹ்
صحيح