அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு கல்லறைக்கு அருகில் அழுதுகொண்டிருந்த ஒரு பெண்ணைக் கடந்து சென்றார்கள். அவர்கள் அவளிடம் அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுமாறும் பொறுமையாக இருக்குமாறும் கூறினார்கள். அவள் அவரிடம், "போய்விடுங்கள், ஏனெனில், என் துயரத்தைப் போன்ற துயரம் உமக்கு ஏற்படவில்லை" என்றாள். மேலும், அவள் அவரை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை. பிறகு, அவர் நபி (ஸல்) அவர்கள் என்று அவளுக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. அதனால், அவள் நபி (ஸல்) அவர்களின் வீட்டிற்குச் சென்றாள், அங்கே அவள் எந்தக் காவலரையும் காணவில்லை. பிறகு, அவள் அவரிடம், "நான் உங்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை" என்றாள். அவர்கள் கூறினார்கள், "நிச்சயமாக, பொறுமை என்பது துன்பம் ஏற்பட்ட முதல் அதிர்ச்சியின்போது (காட்டப்படுவது) தான்."

தாபித் அல்-புனானி அறிவித்தார்கள்:

அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் தம் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணிடம், ""இன்னாரைத் தெரியுமா?"" என்று கேட்டார்கள். அவள், ""ஆம்"" என்று பதிலளித்தாள். அனஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு கப்ரின் மீது அவள் அழுதுகொண்டிருந்தபோது அவளைக் கடந்து சென்றார்கள், மேலும் அவளிடம், 'அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுங்கள், பொறுமையாக இருங்கள்' என்று கூறினார்கள்." அந்தப் பெண் (நபி (ஸல்) அவர்களிடம்), ""என்னை விட்டு விலகிச் செல்லுங்கள், ஏனெனில் என் துன்பத்தை நீங்கள் அறியமாட்டீர்கள்"" என்று கூறினாள். அனஸ் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "நபி (ஸல்) அவர்கள் அவளை விட்டுவிட்டுச் சென்றார்கள்." ஒரு மனிதர் அவளைக் கடந்து சென்று, அவளிடம், ""அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் உங்களுக்கு என்ன கூறினார்கள்?"" என்று கேட்டார். அவள், ""நான் அவர்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை"" என்று பதிலளித்தாள். அந்த மனிதர், ""அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள்"" என்று கூறினார். அனஸ் (ரழி) அவர்கள் மேலும் கூறினார்கள், "அதனால் அந்தப் பெண் நபி (ஸல்) அவர்களின் வாசலுக்கு வந்தாள், அங்கு அவள் வாயிற்காப்போன் எவரையும் காணவில்லை, மேலும் அவள், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக. நான் தங்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை!' என்று கூறினாள்." நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "நிச்சயமாக, பொறுமை என்பது துன்பத்தின் முதல் அதிர்ச்சியின்போதுதான்."

அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், தன் (இறந்துவிட்ட) குழந்தைக்காக அழுதுகொண்டிருந்த ஒரு பெண்ணிடம் வந்து, அவளிடம் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுங்கள் மேலும் பொறுமையைக் கடைப்பிடியுங்கள்.

அவள் (அவர்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ளாமல்) கூறினாள்: நான் பாதிக்கப்பட்டதைப் போன்று நீங்கள் பாதிக்கப்படவில்லை.

அவர்கள் (நபி (ஸல்) அவர்கள்) அங்கிருந்து சென்றதும், அவர்தான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்று அவளிடம் கூறப்பட்டது, அவள் மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தாள்.

அவள் அவர்களின் வீட்டு வாசலுக்கு வந்தாள் மேலும் அவர்களின் வீட்டு வாசலில் வாயிற்காப்போரை அவள் காணவில்லை.

அவள் கூறினாள்: அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் உங்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ளவில்லை.

அவர்கள் கூறினார்கள்: பொறுமை என்பது (சோதனையின்) முதல் அடியின்போதே, அல்லது முதல் அடியின்போதேதான் (கடைப்பிடிக்கப்பட வேண்டும்).