அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இரு பெண்கள் ஒருவரோடொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள், அவர்களில் ஒருவர் மற்றவரை கல்லால் அடித்தார் என்பது குறித்த வழக்கில் தீர்ப்பளித்தார்கள்.

அந்தக் கல் அவளுடைய அடிவயிற்றில் பட்டது, அவள் கர்ப்பமாக இருந்ததால், அந்த அடி அவளுடைய கருப்பையில் இருந்த குழந்தையைக் கொன்றது.

அவர்கள் இருவரும் தங்களுடைய வழக்கை நபி (ஸல்) அவர்களிடம் சமர்ப்பித்தார்கள், மேலும் அவளுடைய கருப்பையில் இருந்ததற்கான இரத்தப் பழி ஒரு ஆண் அடிமை அல்லது ஒரு பெண் அடிமை என்று அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள்.

அபராதம் விதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் பாதுகாவலர், "அல்லாஹ்வின் தூதரே (ஸல்)! குடிக்கவும் இல்லை, உண்ணவும் இல்லை, பேசவும் இல்லை, அழவும் இல்லை அப்படிப்பட்ட ஒரு உயிருக்காக நான் அபராதம் செலுத்த வேண்டுமா? இது போன்ற ஒரு வழக்கு தள்ளுபடி செய்யப்பட வேண்டும்" என்று கூறினார்.

அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், "இவர் சோதிடர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவர்" என்று கூறினார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அறிவித்தார்கள்:
இரண்டு பெண்கள் (சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள்), அவர்களில் ஒருவர் மற்றவரை கல்லால் வயிற்றில் அடித்ததால், அவருக்குக் கருச்சிதைவு ஏற்பட்டது. நபி (ஸல்) அவர்கள், பாதிக்கப்பட்டவருக்கு ஓர் ஆண் அடிமை அல்லது ஒரு பெண் அடிமையை (நஷ்டஈடாக) வழங்க வேண்டும் என்று தீர்ப்பளித்தார்கள்.

இப்னு ஷிஹாப் அறிவித்தார்கள்: ஸயீத் பின் அல்-முஸய்யப் கூறினார்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், தாயின் கருவறையில் கொல்லப்பட்ட குழந்தைக்காக, குற்றவாளி தாய்க்கு ஓர் ஆண் அடிமை அல்லது ஒரு பெண் அடிமையை இழப்பீடாக வழங்க வேண்டும் என்று தீர்ப்பளித்தார்கள். குற்றவாளி கூறினார், ‘உண்ணவும் இல்லை, குடிக்கவும் இல்லை, பேசவும் இல்லை, அழவும் இல்லை - அப்படிப்பட்ட ஒருவரைக் கொன்றதற்காக நான் எப்படி அபராதம் செலுத்த முடியும்? இது போன்ற ஒரு வழக்கு நிராகரிக்கப்பட வேண்டும்.’ அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ‘இவர் சோதிடர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவர்’ என்று கூறினார்கள்."

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள், ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இரண்டு பெண்கள் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள், அவர்களில் ஒருத்தி மற்றவள் மீது ஒரு கல்லை எறிந்தாள், அதனால் அவளையும் அவளது கருவில் இருந்ததையும் கொன்றுவிட்டாள். இந்த வழக்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டுவரப்பட்டது, மேலும் அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள் என்னவென்றால், அவளது பிறக்காத குழந்தையின் தியத் (நஷ்டஈடு) ஒரு சிறந்த தரமான ஆண் அல்லது பெண் அடிமையாகும், மேலும் அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள் அந்தப் பெண்ணின் தியத் அவளுடைய தந்தையின் பக்கத்து உறவினர்களால் செலுத்தப்பட வேண்டும், மேலும், நபி (ஸல்) அவர்கள் அவளுடைய மகன்களையும் அவர்களுடன் இருந்தவர்களையும் அவளுக்கு வாரிசுகளாக ஆக்கினார்கள். ஹமல் இப்னு அந்-நாபிஃகா அல்-ஹுதலீ (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வின் தூதரே, குடிக்கவோ, உண்ணவோ, பேசவோ, எந்த சத்தமும் எழுப்பவோ செய்யாத ஒன்றுக்காக நான் ஏன் இரத்தப் பரிகாரம் செலுத்த வேண்டும்? அது ஒன்றுமில்லாதது போன்றது (எனவே, அதற்காக இரத்தப் பரிகாரம் கோருவது நியாயப்படுத்த முடியாதது). அதன்பிறகு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: இவர் குறிகூறுபவர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவரைப் போல் தெரிகிறார், அவர் இயற்றிய எதுகை மோனையுடன் கூடிய பேச்சின் காரணமாக.

ஸமுரா (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள், நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"எவர் தன் அடிமையைக் கொல்கிறாரோ, அவரை நாம் கொல்வோம், மேலும் எவர் தன் அடிமையின் அங்கங்களைச் சிதைக்கிறாரோ, அவரை நாம் அங்கங்களைச் சிதைப்போம்."

அம்ர் பின் தீனார் அறிவித்தார்கள்:

தாவூஸ் அவர்கள், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் வாயிலாக உமர் (ரழி) அவர்களிடம் இருந்து அறிவித்ததை அவர் கேட்டார்கள். உமர் (ரழி) அவர்கள், அது குறித்து அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் தீர்ப்பைப் பற்றி கேட்டார்கள். ஹமல் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் எழுந்து நின்று கூறினார்கள்: "நான் இரண்டு பெண்களை மணந்திருந்தேன், அவர்களில் ஒருத்தி மற்றவளைக் கூடாரத்தின் ஒரு கம்பத்தால் அடித்து, அவளையும் அவளது கருவையும் கொன்றுவிட்டாள். நபி (ஸல்) அவர்கள், அவளது கருவுக்காக ஒரு அடிமையை (தியாவாக) கொடுக்க வேண்டும் என்றும், (மற்ற பெண்ணைக் கொன்றதற்காக) அவள் கொல்லப்பட வேண்டும் என்றும் தீர்ப்பளித்தார்கள்."

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
"ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இரண்டு பெண்கள் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள். அவர்களில் ஒருத்தி மற்றொருத்தி மீது கல்லை எறிந்து, அவளையும் அவளது வயிற்றில் இருந்த குழந்தையையும் கொன்றுவிட்டாள். அவர்கள் அந்த வழக்கை அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டு சென்றார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், அவளது சிசுவின் திய்யாவாக (நஷ்டஈடாக) ஓர் ஆண் அடிமை அல்லது பெண் அடிமையை வழங்க வேண்டும் என்றும், அந்தப் பெண்ணின் திய்யாவை அவளுடைய 'ஆக்கிலா' (தந்தையின் பக்கத்து ஆண் உறவினர்கள்) செலுத்த வேண்டும் என்றும் தீர்ப்பளித்தார்கள். மேலும், அவளுடைய குழந்தைகளையும், அவர்களுடன் இருந்தவர்களையும் அவளுக்கு வாரிசாக்கினார்கள். ஹமல் பின் மாலிக் பின் அந்-நாபிகா அல்-ஹுத்லி (ரழி) அவர்கள், "அல்லாஹ்வின் தூதரே! உண்ணவும் இல்லை, பருகவும் இல்லை, சப்தமிடவும் கூட செய்யாத ஒரு ஜீவனுக்காக நான் எப்படி நஷ்டஈடு கொடுப்பது? அப்படிப்பட்ட ஒன்று தள்ளுபடி செய்யப்பட வேண்டும்" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், "இவர் குறிசொல்பவர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவர்" என்று, அவர் பேசியதிலிருந்த எதுகை மோனைக்காகக் கூறினார்கள்.

யஹ்யா அவர்கள் மாலிக் அவர்களிடமிருந்தும், மாலிக் அவர்கள் இப்னு ஷிஹாப் அவர்களிடமிருந்தும், இப்னு ஷிஹாப் அவர்கள் ஸயீத் இப்னு அல்-முஸய்யப் அவர்களிடமிருந்தும் எனக்கு அறிவித்தார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், தாயின் வயிற்றில் கொல்லப்பட்ட சிசுவுக்கான நஷ்டஈடு ஒரு சிறந்த, நல்ல நிறமுடைய ஆண் அடிமை அல்லது பெண் அடிமை ஆகும் என்று தீர்ப்பு வழங்கினார்கள். யாருக்கு எதிராக தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டதோ அவர் கூறினார், "குடிக்கவோ, உண்ணவோ, பேசவோ, அல்லது எந்த அழுகுரலும் எழுப்பாத ஒன்றுக்கு நான் ஏன் நஷ்டஈடு செலுத்த வேண்டும்? அது போன்றது ஒன்றுமில்லை." அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், "இவர் சோதிடர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவர் மட்டுமே." அந்த மனிதனின் அறிவிப்பில் இருந்த எதுகை மோனையான பேச்சை அவர்கள் வெறுத்தார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: “ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இரண்டு பெண்கள் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டார்கள், அவர்களில் ஒருவர் மற்றொருவர் மீது கல்லை எறிந்தார். இதன் மூலம் அவர் அப்பெண்ணையும் அவரது வயிற்றில் இருந்ததையும் அவர் கர்ப்பமாக இருந்ததால் கொன்றுவிட்டார். அவர்களின் தகராறு நபி (ஸல்) அவர்களிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது, பிறக்காத குழந்தையின் திய்யா (குருதிப்பணம்) என்பது மிகச்சிறந்த தரத்தில் ஒரு ஆண் அல்லது பெண் அடிமையாகும் என்று அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள். மேலும், அப்பெண்ணின் திய்யாவை (கொன்றவரின்) தந்தை வழி உறவினர்கள் செலுத்த வேண்டும் என்றும் அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள். மேலும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், அவரின் (பின்னர் இறந்த கொலையாளியான பெண்ணின்) வாரிசுரிமை அவரின் மகன்களுக்கும் கணவருக்கும் உரியது (திய்யாவைச் செலுத்த வேண்டிய அவரின் உறவினர்களுக்கு அல்ல) என்றும் தீர்ப்பளித்தார்கள். அப்போது ஹமல் பின் அந்-நாபிகா அல்-ஹுதைலி அவர்கள், ‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! குடிக்கவோ, உண்ணவோ, பேசவோ, அழவோ செய்யாத ஒன்றுக்காக (அதாவது, இறந்த கரு) நான் ஏன் திய்யா செலுத்த வேண்டும்? அத்தகைய ஒரு படைப்புக்கு குருதிப்பணம் கிடையாது’ என்று கூறினார்கள். அப்போது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், இறந்த கருவைப் பற்றி அவர் பயன்படுத்திய எதுகை மோனையான பேச்சின் காரணமாக, “இந்த மனிதர் சோதிடர்களின் சகோதரர்களில் ஒருவர்” என்று கூறினார்கள்.